The Seventh Seal - Aphrodite's Child
And when the lamb
Opened the next two seals,
We saw the souls,
We saw the martyrs,
We heared them crying,
We heared them shouting,
They were dressed in white,
They'd been told to wait.
The sun was black,
The moon was red,
The stars were falling,
The earth was trembling.
And then a crowd
Impossible to number
Carrying flowers,
Shouted amid
The hotless sun
The lightless moon
The windless earth
The colourless sky :
"How much longer
Will we suffer from hunger?
How much longer
Will we suffer from thirst?"
And when the lamb
Opened the seventh seal,
Silence covered the sky
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008
Επιτέλους!
Καλοκαίρι χωρίς συναυλίες λογίζεται για καλοκαίρι;
Μπα.
Ευτυχώς δεν άργησαν οι πρώτες δύο συναυλίες να μας "φτιάξουν"!
Ο Cave την προηγούμενη εβδομάδα στην μονή Λαζαριστών στην Θεσσαλονίκη ήταν...ο Cave.
Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο μέτρο σύγκρισης παρά η προηγούμενη εμφάνισή του.
Τίποτα και κανένας.
Ο άνθρωπος για άλλη μια φορά κάλπαζε επάνω στην σκηνή!
Δεν έμενε παραπάνω από δύο δευτερόλεπτα στο ίδιο σημείο.
Το άτυχο αναλόγιο που βρέθηκε στον δρόμο του κινδύνεψε σοβαρά να μετατραπεί σε άμορφη μάζα σιδερικών!
Από την μια αυτός και από την άλλη ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το βιολί, Warren Ellis!
Ο οποίος σε κάποιες στιγμές μου θύμιζε έντονα τον Χέντριξ προσευχόμενο επάνω από την καιόμενη κιθάρα.
Σήμερα, πάλι, ακολούθησε ο Knopfler.
Εδώ ήταν αλλιώς τα πράγματα
Ηρεμία.
Ίσως και υπερβολική ηρεμία.
Η οποία διακοπτόταν μόνο από κανένα σόλο, όπως αυτό στο Sultans of Swing.
Το οποίο ο κόσμος επιβράβευε δεόντως!
Το συμπέρασμα: Καλή μουσική για όλα τα γούστα!
Ελπίζω να συνεχίσει έτσι.
Και να έχουμε και άλλες ενδιαφέρουσες βραδιές.
Μπα.
Ευτυχώς δεν άργησαν οι πρώτες δύο συναυλίες να μας "φτιάξουν"!
Ο Cave την προηγούμενη εβδομάδα στην μονή Λαζαριστών στην Θεσσαλονίκη ήταν...ο Cave.
Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο μέτρο σύγκρισης παρά η προηγούμενη εμφάνισή του.
Τίποτα και κανένας.
Ο άνθρωπος για άλλη μια φορά κάλπαζε επάνω στην σκηνή!
Δεν έμενε παραπάνω από δύο δευτερόλεπτα στο ίδιο σημείο.
Το άτυχο αναλόγιο που βρέθηκε στον δρόμο του κινδύνεψε σοβαρά να μετατραπεί σε άμορφη μάζα σιδερικών!
Από την μια αυτός και από την άλλη ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το βιολί, Warren Ellis!
Ο οποίος σε κάποιες στιγμές μου θύμιζε έντονα τον Χέντριξ προσευχόμενο επάνω από την καιόμενη κιθάρα.
Σήμερα, πάλι, ακολούθησε ο Knopfler.
Εδώ ήταν αλλιώς τα πράγματα
Ηρεμία.
Ίσως και υπερβολική ηρεμία.
Η οποία διακοπτόταν μόνο από κανένα σόλο, όπως αυτό στο Sultans of Swing.
Το οποίο ο κόσμος επιβράβευε δεόντως!
Το συμπέρασμα: Καλή μουσική για όλα τα γούστα!
Ελπίζω να συνεχίσει έτσι.
Και να έχουμε και άλλες ενδιαφέρουσες βραδιές.
