Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Chrome Dreams II


Είμαι ακόμη στις
πρώτες ακροάσεις
του νέου πονήματος
του Neil Young.

Είναι τοις πάσι γνωστό
ότι είναι μακράν ο
πλέον αγαπημένος μου
καλλιτέχνης.

Γι'αυτό, θα συγκρατηθώ.

Γνώμη θα εκφέρω
όταν τον χωνέψω.

Μόνο μία παρατήρηση.

Είμαι βέβαιος ότι
δεν υπάρχει άλλος
καλλιτέχνης
- όχι συγκρότημα -
ο οποίος να είναι
σε θέση σήμερα να
γράψει τέτοιας
διάρκειας, έντασης,
ταπεινότητας και
μεγαλοπρέπειας ύμνους.

Όπως αυτόν που ονομάζεται

Ordinary People


Ενημέρωση 1:

Βροχές, μπουμπουνητά, αστραπές.

Ο τετράποδος έκλασε μέντες!

Είναι μονίμως κάτω από το γραφείο και τρέμει σύγκορμος.

Και εγώ σκέφτομαι τα αδέσποτα του κόσμου.

Συναισθηματικές μπαρούφες ε;

Δίκαιο έχεις.
στις

18 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17 Νοεμβρίου 2007 στις 11:23 μ.μ.

    Αν βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση των αδέσποτων, θα καταλάβουμε όλοι ότι δεν είναι "συναισθηματικές μπαρούφες" αυτά που σκέφτηκες, αλλά κάτι πολύ
    σοβαρό και όμορφο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Pan17 Νοεμβρίου 2007 στις 11:46 μ.μ.

    Καλησπέρα ανώνυμε/η. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τα λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Lorelei Am Rhein18 Νοεμβρίου 2007 στις 3:21 π.μ.

    Είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως;
    Τι τιμωρία να σού βάλω;;;
    :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Pan18 Νοεμβρίου 2007 στις 3:34 π.μ.

    Καλησπέρα lucy! Ό,τι νομίζεις εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. an20518 Νοεμβρίου 2007 στις 4:23 μ.μ.

    http://www.neilyoung.com
    σίγουρα το 'χεις καρατσεκάρει, είναι εκπληκτικό site....
    down by the river, από τα αγαπημένα μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Pan18 Νοεμβρίου 2007 στις 4:40 μ.μ.

    Καλησπέρα an205.
    Στο προηγούμενο πρότυπο του μπλόγκ το είχα περασμένο.
    Ευχαριστώ που μου το θύμισες για να το περάσω και εδώ.
    Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα κομμάτια του.
    Νιώθω ότι θα αδικήσω κάποιο από τα υπόλοιπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Unknown19 Νοεμβρίου 2007 στις 1:58 π.μ.

    Ν' αφουγκραστώ την παραπομπή σου ήλθα, σε μια από τις σπάνιες πια (blogo)βόλτες μου. Τον δίσκο ακόμη τον τυραννάω (και τον αρνούμαι) στο κεφάλι μου. Δεν είναι η ώρα του ακόμη.

    Σ' ευχαριστώ είπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Pan19 Νοεμβρίου 2007 στις 11:14 π.μ.

    Καλημέρα Ηλία.

    Άρνηση στον Neil;

    Θα σχισθεί ο θόλος του ναού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. patsiouri20 Νοεμβρίου 2007 στις 11:34 μ.μ.

    Aδικο έχεις?????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Lorelei Am Rhein21 Νοεμβρίου 2007 στις 2:58 π.μ.

    Τι νέα;
    Πότε θα μάθεις, πια;
    Θα στα στείλω με μέιλ!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Pan21 Νοεμβρίου 2007 στις 11:10 π.μ.

    Καλημέρα πατσιουρί.

    Ελπίζω να μην έχω άδικο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Pan21 Νοεμβρίου 2007 στις 11:12 π.μ.

    Καλημέρα δασκ...εεε Lucy ήθελα να πω.
    Τις τελευταίες μέρες το ψιλοπαράτησα. Πολύ τρέξιμο.
    Άντε να δούμε, μπας και τελικά τα καταφέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. exitmusician21 Νοεμβρίου 2007 στις 1:17 μ.μ.

    Ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Συμφωνώ απόλυτα ότι ο Neil είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει τόσο δυνατό συναίσθημα, είτε στις άγριες, είτε στις ήρεμες (βλ. Prairie Wind) στιγμές του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Pan21 Νοεμβρίου 2007 στις 4:04 μ.μ.

    Καλησπέρα exitmusician.

    Εκπληκτικό δεν είναι;

    Σε τέτοια ηλικία και με επιβαρυμένη υγεία να συνθέτει με τέτοιο τρόπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. KitsosMitsos21 Νοεμβρίου 2007 στις 7:01 μ.μ.

    Καλησπέρες. Χειμώνιασε. Θα περάσει κι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Pan21 Νοεμβρίου 2007 στις 11:34 μ.μ.

    Καλησπέρα κιτσομήτσε. Έτσι νομίζω και εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Lorelei Am Rhein22 Νοεμβρίου 2007 στις 10:58 π.μ.

    Πανουλίνο,
    καλημέρα!
    (μού βγήκε αυθόρμητα το υποκοριστικό!)
    Δεν έστειλα ακόμα μέιλ, σόρυ, αλλά κι εγώ στο πολύ τρέξιμο είμαι. Σήμερα το βράδυ θα προσπαθήσω!
    Φιλιά από την δασκάλα (σου)!
    LOL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Pan22 Νοεμβρίου 2007 στις 11:35 π.μ.

    Καλημέρα Lucy!

    Μην απολογείσαι.
    Και μην μπαίνεις σε κόπο.
    Θα το βρούμε, που θα πάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή