Ως Εκ Θαύματος

...Κάπως έτσι μεγαλώσαμε...
σαν ένα στοίχημα κόντρα σε κανόνες
που δεν ίσχυσαν, ενός συστήματος που δεν υπήρχε.
Ευτυχώς, όμως, τα καλύτερα παιδιά
που κάναμε παρέα μας έκαναν να νιώθουμε
ότι δεν ήμασταν μόνοι, ακόμη κι όταν
μας έζωναν τα φίδια με κείνο
το Ανεπαισθήτως μ'έκλεισαν
από τον κόσμο έξω του του Αλεξανδρινού,
καίτοι είχαμε ακούσει και κρότους χτιστών
και ήχους μαστόρων...

Τάδε έφη Κωνσταντίνος Τζούμας.

Αλήθεια, αν ξεκίναγε σήμερα, τι θα άκουγε;

Και το ακόμη σημαντικότερο, πως θα το έγραφε;

Της Sally.