Δεν τραβάτε να κουρεύεστε καλύτερα λέω εγώ;

Μια ώρα.

Τόσο καθυστέρησε η αποψινή παράσταση στην οποία - από υποχρέωση - πήγα.

Και η ειρωνεία είναι ότι το κοινό που τελικά την είδε δεν αυξήθηκε ούτε κατ'ελάχιστο από την ώρα που πήγα εγώ, μέχρι την ώρα που δεήθηκαν να ξεκινήσουν.

Μετά σου λένε ότι η τέχνη μορφώνει και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.

Χα!


Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα Τρύπες


Υ.γ.: Ρίξτε μια ματιά και σ'αυτή την εμπνευσμένη σύνδεση του Χίτλερ με τους παπάδες!
Ευχαριστώ ΑΤΠ!

Ο Χίτλερ και η μονή Βατοπαιδίου!

Μάνος Χατζιδάκις, 23 Οκτωβρίου 1925

Όταν το ανέβασε πρώτη φορά, στην επέτειο του θανάτου του, δεν έκανα κάποια παραπομπή.

Δεν ξέρω γιατί.


Τώρα, που το επαναφέρει λόγω της επετείου της γέννησής του, μπες στο πρόβατο.


Μάνος Χατζιδάκις


Και ένα δωράκι


Τα παιδιά κάτω στον κάμπο

Καλό χειμώνα.

Ένα Τραγούδι για τον Χειμώνα

Δεν βαριέσαι...

Ετοιμάζομαι για ένα πανέμορφο Σ/Κ.

Με δουλειά.

Και δουλειά.

Και τρελή δουλειά.

Δεν βαριέσαι, Σ/Κ είναι, θα περάσει.

Τουλάχιστον να το διασκεδάσουμε, ακόμη κι'έτσι.

Όπως τους Mano Negra!



Ελπίζω εσείς να έχετε ένα πιο ευχάριστο Σαββατόβραδο.

Nostradamus

Ότι θα μου άρεσαν μετά από...δεκαπέντε τόσα χρόνια οι Judas Priest, δεν το περίμενα με τίποτα.



Το πρώτο καταπληκτικό κομμάτι τους στο οποίο κόλλησα άγρια.

Alone

Blog Action Day

Τελευταίος και καταϊδρωμένος...

Blog Action Day ονομάζεται η σημερινή ημέρα.

Δεν ξέρω, τελικά, τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας.

Καλύτερα είναι, τελικά, να βάλεις ένα ελάχιστο πετραδάκι.

Παρά να λες μεγάλα λόγια που δεν καταλήγουν πουθενά.

Και, το σημαντικότερο, δεν το "διαφημίζεις".

Μάθημα υπ'αριθμόν Ι

Ο ορισμός του αυτοκαταστροφικού:

Εκεί που όλα είναι ή νομίζεις ότι είναι ωραία, νιώθεις ένα βάρος στο στήθος που σε πιέζει όλο και εντονότερα.

Και σε κάποιο σημείο η ένταση είναι τέτοια που σε σπρώχνει να κάνεις την λάθος κίνηση, στον λάθος χρόνο, σε λάθος σημείο.

Η οποία επηρεάζει τους εντελώς τελείως λάθος ανθρώπους.


Το παζλ στον αέρα Stereo Nova

Απίστευτο

Δήλωσα, κάποτε, ότι εγώ ξανά LIFO, δεν πρόκειται να διαβάσω.

Ο λόγος, η λογοκρισία στην οποία συχνά πυκνά αρέσκονται τα συγκεκριμένου είδους έντυπα.

Σήμερα είπα να κάνω μια παράβαση μόνο επειδή την έκδοση την "έστησε" ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Μέχρι που έπεσα επάνω στην στήλη Παρατηρητής του Χρήστου Μιχαηλίδη.

Και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο.

Σας προειδοποιώ: Όποιος θελήσει να την διαβάσει, να προετοιμαστεί για το χειρότερο.


Και το τραγούδι αναμενόμενο.

Οι γυναίκες με τα μαύρα Μανώλης Φάμελλος