Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Επιτέλους

Φτάσαμε - επιτέλους - στο σημείο του στίχου εκείνου που λέει πως

Κάποτε είχες μια καρδιά

που χώραγε όλο τον ντουνιά

τώρα χωράει μια πέτρα

Καιρός δεν ήταν;

Για την πριγκίπισα που το ζήτησε

Της Αγκαλιάς η Ξενιτιά (live) Σωκράτης Μάλαμας

14 σχόλια:

  1. Η συνέχεια όμως είναι καλύτερη
    "μέχρι να βρείς τρόπο να ζεις
    μην τη σκοτώνεις τη ζωή,
    τι μένει κάτσε μέτρα"

    ...κ όμως έχει μια αισιοδοξία στο τέλος του.. ( ή πάλι ιδέα μου είναι;;;;)

    :)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είναι ιδέα σου Roadartist. Απλά, μάλλον ο Πάνας δεν είναι σ' αισιόδοξη φάση γιαυτό προτίμησε να μην προχωρήσει παρακάτω στον στίχο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μα που είσαι βρε Πανα?
    Καλή Ανασταση... γενικώς!

    :ΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλο Πασχα, Panoulh!
    Γεμιζε τις μερες σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τέλειοι στίχοι.Από ποιο τραγούδι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. προχώρα σε άλλο τραγούδι...

    καλή ανάσταση
    με αισιοδοξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα roadartist!

    Ποτέ δεν ήταν η ιδέα σου!

    Αυτήν προσπαθούμε να βρούμε τώρα.

    Ελπίζω να περνάς όμορφα τις ημέρες της αργίας!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα Daria!

    Με μάθατα μέσα έξω!

    Καλό είναι αυτό - για εσάς κυρίως;;;

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα Sally!

    Είμαι σε φάση εσωστρέφειας υποθέτω.

    Θα τα πούμε όταν "ζωηρέψω" κάπως.

    Ελπίζω να περνάς όμορφα τις ημέρες της αργίας.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα Λου!

    Ελπίζω να είναι ξεκούραστες και ευχάριστες οι μέρες της αργίας.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα νεράιδα.

    Το ανέβασα, σερβιρίσου!

    Φαντάζομαι για εσένα είναι όντως όμορφες αυτές οι ημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα Ναταλία.

    Είναι μια από αυτές τις περιόδους που στερεύει επικίνδυνα η αισιοδοξία.

    Ελπίζω να είναι όσο το δυνατόν ωραιότερες οι μέρες της αργίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. αγαπητε Πανα, ο αλλος ποιητης λεει
    "η νυχτα εναλλασσεται με νυχτα" και ο ετερος "τα μαυρα ματια σου οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε" και ο αλλος "εξω ντερτια και καημοι θα γλεντησω τη ζωη" μεταβαινουμε δηλαδη απο το απροσωπο σκοταδι σε ενα σκοταδι με φως κρυμμενο μεσα σε ενα ζευγαρι ματια, και μετα στην απλετη φωτοχυσια της ακρατης ευδαιμονιας...
    για καθε τι υπαρχει ενα μονοπατι, αρκει να το διαβαινουμε και να μην μενουμε για παντα σε ενα σημειο, οποιο κι αν ειναι αυτο...
    καλη ξεκουραση και καλο περπατημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή