Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ωραία

Άλλοι χρησιμοποιούν την μουσική και το τραγούδι για να υπογραμμίσουν τα συναισθήματά τους και άλλοι για να αναπληρώσουν την έλλειψή τους.

Πολύ ωραία. 

στις

17 σχόλια:

  1. ΠΡΕΖΑ TV1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:38 π.μ.

    Καπως ετσι πανε συνηθως τα πραγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Natalia2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:02 π.μ.

    what are you doing? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Pan2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:35 π.μ.

    Hello Natalia!

    I just finish working...

    Great, huh?

    And you?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Pan2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:53 π.μ.

    Καλημέρα πρέζα.

    Δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο αυτό, δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. KitsosMitsos2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:13 μ.μ.

    Όπως είναι καλύτερο για τον καθένα. Και όπως λειτουργεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Natalia3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:18 π.μ.

    well, I meant...

    how, you, are using the music? e?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. manetarius3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:40 π.μ.

    Πάλι για τον Καρβέλα και το σινάφι του θα μιλήσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Pan3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:37 π.μ.

    Καλημέρα κιτσομήτσε.

    Δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι πάει το πράγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Pan3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:38 π.μ.

    Good morning Natalia!

    I think it is clearly indicated everywhere around here.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Pan3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:40 π.μ.

    Καλημέρα manetarius!

    Μακριά από εμάς τέτοιες έωλες και ασεβείς και δυσάρεστες σκέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Sogian3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:36 μ.μ.

    Ακριβώς γι' αυτό το τραγούδι έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή που του δίνουμε... Γιατί βρίσκεται στις ζωές μας, γεμίζει τις στιγμές μας και μας ταξιδεύει. Και μας καλύπτει ό,τι κι αν ζητάμε...

    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Pan4 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:04 μ.μ.

    Καλησπέρα destiny.

    Απροσμέτρητη η σημασία του τραγουδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Sally Finkenstein5 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:17 π.μ.

    Oτι κάνουμε, το κάνουμε για να συμπληρώσουμε τα κενά μας, καλέ μου Pan. Αν ήμασταν πλήρεις, θα αδρανούσαμε μες την ευδαιμονία μας.
    Να, όπως εγώ μερικές φορές...
    Ου χα χα χα!

    Σε φιλώ
    (πάω να δημιουργήσω :/)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Unknown5 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:05 μ.μ.

    Ε...ναι!

    Ωραία- πολύ ωραία. Όπως το είπες.

    Τα τραγούδια, είναι πιο συγκεκριμένα θαρρώ. Σε πάνε όπου σε πάνε με τους στίχους τους, και με τους στίχους τους.

    Η Μουσική όμως, όταν Είναι...δεν σε γεμίζει απλά γίνεσαι μέρος της, νότα της και είσαι παντού.

    Όταν ακούω το largo από την 9η νιώθω πως πλαταίνω και ψηλώνω τόσο, που μπορώ να αγκαλιάσω όλο τον πλανήτη.

    Έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Unknown5 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:09 μ.μ.

    *έχω αμελήσει να σε προσθέσω στους συνδέσμους μου...Είμαι...σπεύδων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Pan5 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:47 μ.μ.

    Καλησπέρα sally!

    Τραγικό δεν είναι αυτό;

    Αντί να προοδεύσουμε, αγωνιζόμαστε να μην οπισθοδρομήσουμε, τελικά.

    Είμαι βέβαιος ότι μεγαλούργησες και πάλι!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Pan5 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:49 μ.μ.

    Καλησπέρα Γιώργο.

    Παλαιότερα μπορεί και να θεωρούσα αδύνατη την ύπαρξη της μουσικής άνευ στίχων.

    Όταν, όμως, ο Χατζιδάκις μου άνοιξε μια χαραμάδα στον κόσμο του, αναθεώρησα πλήρως.

    Ευχαριστώ πολύ για την πρόσθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή