Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022

Η Μαγική Καμινάδα των Χριστουγέννων

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ολόκληρη τη Γη κόντευαν Χριστούγεννα. Παντού είχε χιονίσει και τα παιδιά όλου του κόσμου περίμεναν με ανυπομονησία να έρθει ο Αη Βασίλης με το έλκηθρο του από τον ουρανό και κατεβαίνοντας μαγικά μέσα από την καμινάδα του κάθε σπιτιού, να αφήσει τα δώρα τους κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους.

 


Όμως όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος την παραμονή, αυτοί οι σκανταλιάρηδες οι καλικάντζαροι που ήθελαν να αρπάξουν από τον Αη Βασίλη τα δώρα των παιδιών ώστε η μαγεία των Χριστουγέννων να χαθεί για πάντα, δεν θα κάθονταν με σταυρωμένα  χέρια… Τι σκανταλιά να κάνουν όμως όταν ξέρουν από πριν πως ότι και να σκαρφιστούν, ο Αη Βασίλης πάντα τους ξεγλιστρά  από οποιαδήποτε παγίδα κι αν του στήσουν και μοιράζει τα δώρα των παιδιών πάντα στην ώρα του…

 


Μαζεύτηκαν λοιπόν και έκαναν συμβούλιο για να αποφασίσουν, ποιου καλικάντζαρου η σκανταλιά θα ήταν εκείνη όπου αν πετύχει, επιτέλους  φέτος  θα τα κατάφερναν.  Πολλές ιδέες ακούστηκαν αλλά καλύτερη  ήταν του Τζο, στον οποίο και ανέθεσαν με συνοπτικές διαδικασίες να φέρει εις πέρας την παράτολμη αποστολή του  και να έτσι να καταστρέψει τη μαγεία των Χριστουγέννων για πάντα. 

 


Θα τα καταφέρει άραγε;

 

 

Η Μαγική Καμινάδα των Χριστουγέννων του Πέτρου Καφαντόγια

 

Συντελεστές

 

Σκηνοθεσία:

Πέτρος Καφαντόγιας

 Μουσική:

Κώστας Φλωράτος

Κοστούμια:

John Terziotis

Σκηνικά:

Μικρός Αριστοφάνης

Ήχος-Φώτα:

Γιώργος Σηφάκης

Φωτογραφία:

Δήμητρα Παπάζογλου

Make-up Artist: 

Πωλίνα Φρώσου

Γραμματεία-Δημόσιες σχέσεις:

Χριστίνα Πετροπούλου

Παραγωγή:

Μικρός Αριστοφάνης ΑΜΚΕ

 

 

Παίζουν:

Αντώνης Καφαντόγιας

Δημήτρης Παπαδόπουλος

Πέτρος Καφαντόγιας

Τριανταφυλλιά Κάλτσου

  


 Παραστάσεις:

25-26-29-29-30 Δεκεμβρίου

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 

Τηλέφωνο πληροφοριών: 

6946714383




Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2022

Ακρότητες

 Μία γυναίκα είναι μόνη στο σπίτι της με το μπουρνούζι, όταν ανοίγει η πόρτα ξαφνικά και ένας άγνωστος μπουκάρει μέσα.

 

Αρχικά είναι γλυκομίλητος, ισχυρίζεται ότι θέλει να κάνει ένα τηλέφωνο κάπου.

 

Όταν η γυναίκα αντιδρά και προσπαθεί να καλέσει την αστυνομία της επιτίθεται.

 

Την ρίχνει στον καναπέ και προσπαθεί να την βιάσει.

 

Αυτή τον ψεκάζει με εντομοκτόνο – που χρησιμοποίησε σε μια σφήκα προηγουμένως – τον ακινητοποιεί, τον δένει και τον φυλακίζει μέσα στο τζάκι του σπιτιού.

 

Μετά από λίγο καταφτάνουν οι δύο συγκάτοικοί της, η μία μετά την άλλη.

 

Αφού περάσει το πρώτο σοκ, αρχίζει σιγά-σιγά να υποχωρεί και η βεβαιότητα πως όσα τους είπε η συγκάτοικός τους είναι αλήθεια.

 



Δεν ξέρω τί να επαινέσω πρώτο και τί δεύτερο από τις Ακρότητες.

 

 

Την σκηνοθεσία του Νίκου Δαφνή; 

 

Λιτή και ακριβής, αφήνει στους ηθοποιούς όλο τον χώρο που χρειάζονται για να ανταποκριθούν στους – καθόλα ζόρικους – ρόλους τους.

 

 

Τον μικρό θεατρικό χώρο, ιδανικό για να φιλοξενήσει μια τέτοια παράσταση, που απαιτεί την αμέριστη και αδιαίρετη προσοχή του θεατή από την αρχή μέχρι και το τελευταίο – κυριολεκτικά – δευτερόλεπτο;

 



Τον Ραούλ; 

 

Ανατριχιαστικά χαριτωμένος. 

 

Απίστευτα χειριστικός, χειραγωγεί τα υποψήφια θύματά του μέχρι του σημείου να αμφισβητούν τη φίλη τους.

 

Το καλό παιδί που δεν θα πίστευε ποτέ και κανένας ότι είναι σε θέση να εγκληματήσει. 

 

Με αγριότητα και ψυχρότητα που δεν καταπίνονται με τίποτα.

 


Την Τέρρυ;

 

Η εναλλαγή μεταξύ του αρχικού σοκ που της προκάλεσε η εισβολή του Ραούλ και τα όσα της ζητάει να κάνει η Μάρτζορι, και της αμφιβολίας για το αν όντως ισχύουν οι ισχυρισμοί της είναι αισθητή σε σημείο που αν δεν είχαν διαδραματιστεί μπροστά μου τα συμβάντα πολύ πιθανόν να αμφέβαλλα και εγώ.

 

Και ο τρόπος που κοιτάει – το βλέμμα της – είναι εξίσου αν όχι περισσότερο παραστατικός. 

 

Με το που μπαίνει στο σπίτι και βλέπει τον δεμένο άντρα, είναι τρομαγμένο.

 

Όταν αρχίζει να επιδρά η χειραγώγηση του Ραούλ εξακοντίζει μαχαίρια κατά της Μάρτζορι – έχει άλλωστε πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων και γκομενικών.

 

Και όταν επέρχεται η λύση του δράματος, η συντριβή της γεμίζει τον χώρο.

 



Την Πατρίτσια;

 

Είναι η μόνη που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την ψυχραιμία της.

 

Προσπαθεί να εκτονώσει την ένταση και να ηρεμήσει τα εξημμένα πνεύματα.

 

Ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να βοηθήσει – στο μέτρο του δυνατού και κάτω από το αγριεμένο βλέμμα της Μάρτζορι – τον Ραούλ, ανακουφίζοντας τους πόνους από τις πληγές του και δίνοντάς του κάτι να φάει.

 

Η δική της φώτιση είναι ένα μείγμα συντριβής και συνειδητοποίησης πως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο από εδώ και στο εξής.




Την Μάρτζορι;

 

Μια παλλόμενη χορδή, από το πρώτο δευτερόλεπτο που εμφανίζεται μέχρι το τέλος – σχεδόν.

 

Αφού ξεπέρασε την αρχική της παρόρμηση να σκοτώσει εκείνη την στιγμή, το σοκ της καθαυτό επίθεσης την αγριεύει, την κάνει να θέλει να πληγώσει τον φυλακισμένο Ραούλ περισσότερο από όσο “χρειάζεται”, για να βιώσει και ο ίδιος τον πόνο που της προκάλεσε.

 

Όταν όμως οι φίλες της αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τα λεγόμενά της, για το αν δηλαδή εκτυλίχθηκαν τα πράγματα όπως τα περιέγραψε, ο πόνος οξύνεται και το σοκ γίνεται υπερβολικό, σχεδόν φτάνει στην παράνοια.

 

Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, αυτό το αεικίνητο, νευρικό, τρομαγμένο και συνάμα αγριεμένο πλάσμα, αδειάζει τελείως. 

 

Κάθεται στο πάτωμα ακίνητο, ένα άλογο κέλυφος.

 



Δύο ήταν τα κύρια σημεία που ήθελα να να συζητήσω με τους συντελεστές της παράστασης.

 



Το πρώτο, η ιλαρότητα που προκύπτει κυρίως από τα λόγια του Ραούλ, ακόμη και σε στιγμές που η ένταση είναι σχεδόν ορατή, μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι.

 

Και ήταν έκπληξη ομολογώ όταν μου ξεκαθάρισαν ότι δεν προσπάθησαν καθόλου να προκαλέσουν ιλαρότητα, αντίθετα συμβαίνει φυσιολογικά.

 

Άλλη μία ένδειξη του πόσο υψηλής ποιότητας κείμενο είχαν στα χέρια τους.

 

Και ταυτόχρονα, δείχνει το timing του Ραούλ-Θοδωρή Αντωνιάδη, που εκστομίζει τρομακτικά λόγια με τρόπο που προκαλεί ελαφρότητα.

 

Το αποτέλεσμα, μια παράσταση που - ενώ θα μπορούσε να γίνει καταπιεστική και αφόρητη, σε σημείο που να θέλεις να τελειώσει το συντομότερο - σε κρατάει γραπωμένο από την αρχή μέχρι και το +5 και δεν χάνει ούτε ικμάδα από την δύναμή της και την συγκίνηση που προκαλεί, μάλλον το αντίθετο.

 



Το δεύτερο σημείο που ήθελα να συζητήσω ήταν το αμφιλεγόμενο – όπως εγώ το είδα – τέλος.

 

 

Η αίσθησή μου είναι πως με τον τρόπο που παρουσιάζεται απαλύνεται κάπως η ένταση της πράξης του Ραούλ, λειαίνονται σε κάποιο βαθμό οι αιχμές και του αποδίδονται κάποια ελαφρυντικά που δεν συνάδουν ούτε με την συμπεριφορά, ούτε με τα λόγια που έφτυνε ενώ εκτυλισσόταν το δράμα.

 

Ομόφωνα και απόλυτα οι συντελεστές μου ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία πρόθεση, διάθεση ή προσπάθεια να μετριαστεί έστω η καταδίκη των λόγων και των πράξεων του. 

 

Μάλλον το αντίθετο, η συνειδητοποίηση των όσων προηγήθηκαν τον χτυπάει με ένταση και τον διαλύει.

 

Ίσως εδώ να ταιριάζουν αυτά τα λόγια του συγγραφέα του έργου Γουίλιαμ Μαστροσιμόνε, όπως είναι μεταφρασμένα από τον Μάκη Κατσούλη στο πρόγραμμα της παράστασης: “Ένας άνδρας ένορκος βλέπει στα μάτια του θύματος τη μητέρα του, την αδελφή του ή μια γυναίκα που αγαπά”.



Ευχαρίστως θα έβλεπα και τρίτη φορά τις Ακρότητες, την καλύτερη – για εμένα – φετινή παράσταση.



Ακρότητες του Ουίλιαμ Μαστροσιμόνε


Συντελεστές

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης

Σκηνοθεσία: Νίκος Δαφνής

Σκηνικά: Ελένη Σουμή

Κοστούμια: Ελένη Παπαδοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη/μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Εκτέλεση φωτισμών: Νίκος Μαυρόπουλος

Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου

Αφίσα/πρόγραμμα: Μαριέτα Ρούσσου

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης ~ ORKI


Παίζουν με την σειρά που εμφανίζονται

Ελεονώρα Αντωνιάδου – Μάρτζορι

Θοδωρής Αντωνιάδης – Ραούλ

Σοφία Αγγελικοπούλου – Τέρρυ

Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου – Πατρίτσια


Παραστάσεις

Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 18:30

Θέατρο Κάτω από την Γέφυρα

Πληροφορίες/κρατήσεις: 2104816200

katoapotigefyra.gr




Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

Φαύστα, Τραγούδια για την Οικογένεια

Ποιος θα το φανταζόταν ότι σχεδόν εξήντα χρόνια μετά το τριπλά κακότυχο Ριτσάκι – το κατάπιε ο τερατώδης ιχθύς, το κατασπάραξαν οι γάτοι αφού με τα πολλά βρέθηκε και επέστρεψε σπίτι του, και την ίδια ημέρα δέχθηκε προξενιό από την οικογένεια του γείτονα το παιδί του οποίου είχε επίσης περάσει ένα φεγγάρι στην κοιλιά άλλου ιχθύος – εξακολουθεί να συγκινεί;

 


Και όμως, αν κρίνω και από τις δύο φορές που παρακολούθησα την παράσταση της ομάδαςCa va στο βιομηχανικό περιβάλλον του πρώην Πλεκτήρια-Υφαντήρια Αθηνών (ΠΛΥΦΑ) η σουρεαλιστική τραγικωμωδία του Μποστ κληροδοτείται από τους μεγαλύτερους στους νεότερους, που γεμίζουν τον χώρο και ανταποκρίνονται στην ιδιαίτερη γλώσσα του και αναγνωρίζουν το μαύρο χιούμορ της γι’ αυτό που είναι.

 

 

Μεγαλύτερη εντύπωση πάνω από όλα μου έκανε η ενεργητικότητα και ο ρυθμός της παράστασης, η οποία ταυτόχρονα άγγιζε τα όρια του μιούζικαλ, και γι’ αυτό ζήτησα από τους συντελεστές της να τα πούμε λιγάκι για να με βοηθήσουν να καταλάβω το σκεπτικό πίσω από τις επιλογές που έκαναν για την παρουσίασή της.

 


Ομολογώ πως δεν περίμενα ότι τα τραγούδια ήταν η αιτία και ο πυρήνας – τελικά – της παράστασης. Και, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, συνειδητοποιώ επίσης ότι είναι αυτά που την κάνουν τόσο ζωντανή, ερχόμενα σε αντίστιξη με την κάπως παλιακή γλώσσα του κειμένου.

 


Ταυτόχρονα, χρησίμευσαν ως το μέσο για να ειπωθούν οι αλήθειες που θέλει να μεταφέρει ο Μποστ.

 


Όπως για παράδειγμα το πως κάποιοι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως συμπλήρωμα της εικόνας, καθώς και την προσπάθειά τους να παρατείνουν την νεότητά τους μέσω αυτών.

 


Ή την εξάρτηση πολλών ανθρώπων από το φαίνεσθαι.

 


Και, το πιο απρόσμενο, που δεν μου είχε περάσει καθόλου από το μυαλό, ότι άνετα θα μπορούσε η εξαφάνιση της Ρίτσας να θεωρηθεί ως μια μορφή trafficking με τραγική κατάληξη, όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.

 


Το μεγαλύτερο “προσόν” της Φαύστας είναι η διπλή όψη της. Κάποιος μπορεί να την εκλάβει ως μια φάρσα που σκοπό έχει να είναι ευχάριστη. Και όντως, η ομάδα Ca va καταφέρνει να διασκεδάσει τον θεατή. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον να μην χαμογελάσει – στην χειρότερη των περιπτώσεων – με τα όσα διαδραματίζονται στον σκηνικό χώρο.

 



Από την άλλη, όποιος εστιάσει περισσότερο στα λεγόμενα, ίσως και να μελαγχολήσει λιγάκι.

Συμβαίνει και αυτό.

 


 

Φαύστα, Τραγούδια για την Οικογένεια

Βασισμένο στην τραγικωμωδία του Μποστ

 

Συντελεστές:

Μουσική: Ανρί Κεργκομάρ

Διασκευή-σκηνοθεσία: Βασίλης Καλφάκης

Κίνηση: Σάντρα Λειβαδάρα

Σκηνικά-κοστούμια: Ερμίνα Αποστολάκη

Φωτογραφίες-trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Οργάνωση παραγωγής: Τζένη Χρυσίδη

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Παραγωγή: Ομάδα Θεάτρου Ça Va


Παίζουν – τραγουδούν (αλφαβητικά):

Θεοδώρα Γεωργακοπούλου

Πέλια Γιαννουλάτου

Ελένη Ζουρελίδου

Γιάννης Ιωάννου

Άρης Καλλέργης

Χριστιάνα Λαδοπούλου

Σάντρα Λειβαδάρα

Ιωάννα Τρικενέ

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων (έως την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου):

Παρασκευή: 21:30
Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 20:00

 

Πρώην Πλεκτήρια-Υφαντήρια Αθηνών (ΠΛΥΦΑ)

Κορυτσάς 39, Κεραμεικός

Πληροφορίες: 6936966724

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2022

Δόκτωρ Γκλας

Στοκχόλμη, αρχές του 20ου αιώνα.


Ο γιατρός Γκλας αρνείται να βοηθήσει μια απελπισμένη γυναίκα που θέλει να διακόψει μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, κρυπτόμενος πίσω από τον νόμο και παραθέτοντάς της τετριμμένες δικαιολογίες.


Για την νεαρή και όμορφη Χέλγκα, όμως, που σιχάθηκε τον μεγάλο σε ηλικία πάστορα άντρα της και παραδόθηκε σε νεαρό εραστή είναι έτοιμος να ξεχάσει νόμους, όρκους και όλα τα υπόλοιπα, ώστε να την υποστηρίξει στην προσπάθειά της να αποκρούσει τις συνεχείς απαιτήσεις του να εκπληρώσει τα “συζυγικά της καθήκοντα”.


Και φτάνει σε άκρα αδιανόητα – θεωρητικά – για να επιτύχει τον σκοπό του.

 


Τρία στοιχεία της παράστασης μου άρεσαν ιδιαίτερα: το πρώτο, η σκανδιναβική ατμόσφαιρα που αποπνέει.


Τα πιο φρικτά πράγματα λέγονται, οι πλέον αποτρόπαιες πράξεις εκτελούνται με ψυχρότητα, ψυχραιμία και αποστασιοποίηση που σοκάρει, χωρίς υπερβολικές εξάρσεις και συναισθηματικές μεταπτώσεις που να προκαλούν εκρήξεις – πολλές φορές αδικαιολόγητες και ανεξήγητες.


Οι χαρακτήρες λειτουργούν με αυτοσυγκράτηση που φτάνει στα όρια του οδυνηρού, κάθε άλλο παρά αναμενόμενη όταν αναφερόμαστε στα καθιερωμένα και στις αντιλήψεις που επικρατούν στο ελληνικό θέατρο, ακόμη και σε ανάλογες παραστάσεις. 

 

 

 

Το δεύτερο, είναι η διατύπωση των σκέψεων που γεννιόνται στους εγκεφάλους των χαρακτήρων. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις και να ακούς το πως σκέφτονται από την μία, και από την άλλη το πως αντιδρούν όταν φτάνει η ώρα να κάνουν πράξεις τα όσα πλάθει το μυαλό και η φαντασία τους.


Το τρίτο, η ελαφρότητα που επίσης αποπνέει η παράσταση. Εδώ καθοριστικό ρόλο παίζουν οι ABBA, και οι χορευτικές κινήσεις και εκφράσεις του προσώπου του καθενός εκ των χαρακτήρων όταν ακούγονται τα κομμάτια τους. 

 

 


Αυτό βοηθάει στον μέγιστο βαθμό ώστε να μην γίνεται καταπιεστική και καταθλιπτική η εμπειρία, παρά τα όσα διαδραματίζονται “επί σκηνής”.


Και ήταν ο κύριος παράγοντας που με παρακίνησε να ερμηνεύσω το αμφιλεγόμενο τέλος ως happy end, σε συνδυασμό με την διαπίστωση του γιατρού ότι “δεν ήρθαν οι Ερινύες”, κάτι που ίσως με βοήθησε να δικαιολογήσω – έστω εν μέρει – τις πράξεις του.


Η δε συζήτηση με τους συντελεστές της παράστασης ήταν εξόχως αποκαλυπτική για όλα εκείνα τα στοιχεία της που είτε μου ξέφυγαν είτε επέλεξα να μην τους δώσω την ανάλογη σημασία, παρότι την παρακολούθησα δύο φορές.


Όπως για παράδειγμα το ότι η άρνηση του γιατρού να τερματίσει την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη της ανώνυμης γυναίκας – μετά από τρεις ή τέσσερις γέννες – σε σύγκριση με το πως αντέδρασε όταν η Χέλγκα ζήτησε την βοήθειά του, ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο συγγραφέας για να μιλήσει για την άμβλωση – θέμα-ταμπού, ακόμη και στην Σουηδία της εποχής.


Ή το πως οι άνθρωποι με εξουσία – ο πάστορας που προαλείφεται για αρχιεπίσκοπος – χρησιμοποιούν την θέση, την εξουσία και το θεωρητικό υπόβαθρο που την συνοδεύει για να αποσπάσουν ότι θέλουν, ακόμη και με την βία.


Σημαντικότερος όλων, όμως, ο πόθος και πως – η έλλειψη, η έναυση και η αχαλίνωτη επιδίωξή του οποίου – καθορίζει, διαμορφώνει και καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων.

 

 


Ο γιατρός υποφέρει από την έλλειψη του πόθου, φτάνει κοντά στον παραλογισμό όταν ανάβει μέσα του και είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να μείνει κοντά, έστω, στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του.


Ο πάστορας είναι παραδομένος άνευ όρων και προσπαθεί να τον αποσπάσει με κάθε τρόπο από την γυναίκα του, ακόμη και όταν αυτή δεν ανταποκρίνεται, μέχρι του σημείου να γίνει βίαιος.


Η Χέλγκα βρίσκει την εκπλήρωση του πόθου στο πρόσωπο του νεαρού εραστή.


Ο νεαρός εραστής είναι ταυτόχρονα αντικείμενο του πόθου της Χέλγκα και έτοιμος να την αφήσει για κάποια άλλη γυναίκα που είναι όμορφη και τον ποθεί, και ταυτόχρονα του προσφέρει τα εχέγγυα για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη.


Δόκτωρ Γκλας

Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ


Συντελεστές:


Μετάφραση: Αγγελική Νάτση

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Άγγελος Χατζάς

Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμοί: Αλέξανδρος Κομπόγιωργας

Μουσική-Ηχητική επεξεργασία: Βασίλης Χρηστακέας

Φωτογραφίες παράστασης: Αλέξανδρος Μποτονάκης

Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης


Παίζουν:

Βλαδίμηρος Γιαννακάκος

Αργυρώ Λογαρά

Γιάννης Νικολάου

Άγγελος Χατζάς

 

Παραγωγή: 

Εταιρεία θεάτρου “Νεάπολις”

http://neapolis160.blogspot.gr


Θέατρο Φούρνος

Μαυρομιχάλη 168

Τηλέφωνο 2106460748

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα: 21.00

Τρίτη: 21.00

Διάρκεια παράστασης:

1 ώρα και 20 λεπτά, χωρίς διάλειμμα.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2022

Tears Of Silence

Η  Κρίστεν γεννήθηκε στην Ελλάδα, γνώρισε τον Ντέιβιντ σε ένα ελληνικό νησί, παντρεύτηκαν και έφυγαν για τις ΗΠΑ.

 

 

Οι γονείς της Σόνια που γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ ήταν Τσέχοι μετανάστες.


Η Ροξάνα γεννήθηκε στη Μόσχα, ερωτεύτηκε παράφορα τον Τζέιμς και τον ακολούθησε στις ΗΠΑ.


Τρεις γυναίκες, τρεις χώρες, τρεις ιστορίες που ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία αλλά κατέληξαν σχεδόν ταυτόσημες.

 


Γεμάτες αγωνία, απελπισία και πόνο.
 

 Και άφθονα Δάκρυα της Σιωπής

 

 

Tears OF Silence της Άρια Σωκράτους

Αγγλόφωνη παράσταση με Ελληνικούς υπέρτιτλους

 Σκηνοθεσία - Ερμηνεία: Πάολα Χατζηλαμπρή

Δημόσιες Σχέσεις: Νίκος Ελευθερίου

 

Παρασκευή, 7 Οκτωβρίου

Ώρα: 8:30 μ.μ 

Alhambra Art Theater

Στουρνάρη 53 Αθήνα

Τηλέφωνο: 210 5220120

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022

Επιτέλους

 Εάν πίστευα σε μετά θάνατον ζωή θα ήθελα να την υποδεχτούν όλοι μαζί με κορυφαίους τον Ευαγόρα και τον Γρηγόρη και τους τρεις Ανδρέες (Δημητρίου, Ζάκο και Παναγίδη), τον Κυριάκο, τον Ιάκωβο, τους δύο Μιχάληδες (Καραολή και Κουτσόφτα) τον Χαρίλαο, τους Στυλιανό και Στέλιο και τον Μάρκο να τους περιστοιχίζουν.

Ο Ιωνάς Νικολάου και ο Κυριάκος Κολοκάσης θα παρακολουθούν λίγο πιο πέρα έτσι, για να μην συνωστίζονται.






Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2022

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022

Τρίτη 23 Αυγούστου 2022

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2022

London Pet Shop Boys

 


We came from the far North
Summered in Crimea
Deserted the armed forces
Had to disappear
Made it to the free West
On a chartered flight
So we could see what
We trained to fight
 
 
We were in London
"Let's do it - let's break the law!"
We were in London
Tell it like it is
We were in London
Tell it like it is
 
 
Looking for hard work
Or credit card fraud
What do you expect from us?
We come from abroad
To get ourselves a new job
On a building-site
They work you so hard
But we trained to fight
 
 
We were in London
"Let's do it - let's break the law!"
We were in London
Tell it like it is
We were in London
"Let's do it - let's break the law!"
We were in London
Tell it like it is
 
 
My father fought in Afghanistan
His widow's pension ain't worth a damn
My mother works and goes home to cry
I want to live before I die
 
 
We were in London
"Let's do it - let's break the law!"
We were in London
Tell it like it is
We were in London
Tell it like it is

Παρασκευή 20 Μαΐου 2022

Παρασκευή 15 Απριλίου 2022

Κυριακή 27 Μαρτίου 2022

Ιστορία

Νοέμβριος 1989
Μάρτιος 2022

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2022

Η Ουκρανία που αντιστέκεται

(Ηλίας Μακρής στην Καθημερινή)