Πάει, θα χάσω τελείως και το ελάχιστο που έχω

Ερντογάν προς Πέρες: Εσείς ξέρετε πολύ καλά να σκοτώνετε 

Θα τρελαθούμε γαμώτο μου, δεν παίζει αυτό.

Θράσος;

Αναισθησία;

Τι από τα δύο;

Στο καλό, ελπίζω να συναντηθήκατε ήδη

Στις 10 Μαρτίου του 2007 έγραφα το παρακάτω

Φόβος

Δέκα μήνες μετά ήρθε και η σειρά του παππού.

Ελπίζω να είναι χαρούμενοι μαζί, πλέον.

Εξάρχεια ΙΙ

Επειδή μια καλή μάζωξη αναρχικών κουκουλοφόρων δεν αξίζει μία αν δεν έχει το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό για να την υποστηρίξει, ιδού κυρίες και κύριοι!

Παρά το ψοφόκρυο, μαζεύτηκαν όλοι στο συνηθισμένο μέρος για να υφάνουν τον συνωμοτικό ιστό που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και των πάσης φύσεων -ισμών.

Πρώτα πρώτα τα όργανα του πολέμου






Οι κουκουλοφόροι σε σχηματισμό αλυσίδας για την καλύτερη αντιμετώπιση των ΜΑΤατζίδικων επιθέσεων

Ο αρχι-κουκουλοφόρος δίνει τις ανάλογες κατευθύνσεις.

Στο οπλοστάσιο των γνωστών αγνώστων συμπεριλαμβάνονται όπλα χειρός και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας που ακούει στο όνομα μη-φονική συσκευή διάσπασης των ακουστικών τυμπάνων.

Η γραπτή αποτύπωση των πολεμικών σχεδίων. Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το κόκκινο άρμα το οποίο μεταφέρει την μεθεπόμενη γενιά κουκουλοφόρου τρομοκράτη και ο αιμοβόρος μαυρόσκυλος που παρακολουθεί με ύψιστη προσοχή τον σχεδιασμό (Όχι Β.Κ., δεν σε υποβαθμίζω, εσύ είσαι σε άλλο επίπεδο βαρβαρότητας και αιμοδιψίας...)

Δύο κουκουλοφόρες τρομοκράτισσες μειδιούν σκεφτόμενες τον κακό χαμό που προετοιμάζονται να εξαπολύσουν επί του ανάλγητου και τρομοκρατικού κράτους και των ανεγκέφαλων οργάνων του.

Ρε'συ σκύλε, μπας και οι φωτογραφίες σου χαντακώσουν ολόκληρο το Εξαρχειώτικο τρομοκρατικό και κουκουλοφόρο κίνημα τελικά;

Εξάρχεια Ι

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ Αυτοοργάνωση σ' όλες τις γειτονιές!

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009 στην Πλατεία Εξαρχείων στις 11 το πρωί, γιορτή.

Με την παρουσία μας στο δημόσιο χώρο εξοστρακίζουμε την καταστολή και τον τρόμο που επιβάλλεται στις γειτονιές μας.

Προσκαλούμε συμμετέχοντες και όχι θεατές σε μια συνάντηση-γιορτή από το μεσημέρι μέχρι το σούρουπο.

Συνεισφέρουμε με ό,τι μπορούμε:-

Ζωντανή μουσική-Μαγείρεμα και φαγητό-Χαριστικό παζάρι-Παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Διαδώστε το σε φιλους και γνωστους.

Να είμαστε όλοι εκεί ενάντια στην καταστολή και τον τρόμο που μας επιβάλεται.

*σε περίπτωση βροχής αναβάλλεται για την επόμενη Κυριακή

Ευχαριστώ τον Πολίτη Πίττα.

Πόσο πιο χαμηλά;

Το έργο της Μαρίας Δημητριάδη το ξέρω πρακτικά επιφανειακά.

Ήταν και αυτή άλλη μια από τους καλλιτέχνες εκείνους που θέλουν περισσότερο από τον συνηθισμένο χρόνο  για να σταλάξουν στην ψυχή μου. 

Για να αρχίσω να την ψάχνω πιο επισταμένα.

Η φωνή, από την άλλη, δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που συνειδητά ή ασυνείδητα να μην ένιωσε να εισχωρεί μέσα του.

Δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ, ούτε να το πιστέψω.

Την σορό, λοιπόν, αυτής της γυναίκας, που είπε μερικά από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια που γράφτηκαν στον εικοστό αιώνα, θα πρέπει να τραβολογάν οι άνθρωποί της μέχρι που να φτάσει στον τόπο που θα εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της.

Να αποτεφρωθεί.   

Και να επιστρέψει μετά στο Αιγαίο.

Και όλο αυτό επειδή οι γαμημένες οι πούστρες με τα ράσα δεν αφήνουν να φτιαχτεί ένα κρεματόριο εδώ.

 Γιατί ρε γαμώ το φελέκι μου μέσα;

Τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσουμε μισό βήμα προς τον πολιτισμό και τον σεβασμό του ανθρώπου;

Να τις σκοτώσουμε;

Όλες;

Αυτό είναι που μου γάμησε το σύστημα πάλι.