Φαύστα, Τραγούδια για την Οικογένεια

Ποιος θα το φανταζόταν ότι σχεδόν εξήντα χρόνια μετά το τριπλά κακότυχο Ριτσάκι – το κατάπιε ο τερατώδης ιχθύς, το κατασπάραξαν οι γάτοι αφού με τα πολλά βρέθηκε και επέστρεψε σπίτι του, και την ίδια ημέρα δέχθηκε προξενιό από την οικογένεια του γείτονα το παιδί του οποίου είχε επίσης περάσει ένα φεγγάρι στην κοιλιά άλλου ιχθύος – εξακολουθεί να συγκινεί;

 

Και όμως, αν κρίνω και από τις δύο φορές που παρακολούθησα την παράσταση της ομάδαςCa va στο βιομηχανικό περιβάλλον του πρώην Πλεκτήρια-Υφαντήρια Αθηνών (ΠΛΥΦΑ) η σουρεαλιστική τραγικωμωδία του Μποστ κληροδοτείται από τους μεγαλύτερους στους νεότερους, που γεμίζουν τον χώρο και ανταποκρίνονται στην ιδιαίτερη γλώσσα του και αναγνωρίζουν το μαύρο χιούμορ της γι’ αυτό που είναι.

 

 

Μεγαλύτερη εντύπωση πάνω από όλα μου έκανε η ενεργητικότητα και ο ρυθμός της παράστασης, η οποία ταυτόχρονα άγγιζε τα όρια του μιούζικαλ, και γι’ αυτό ζήτησα από τους συντελεστές της να τα πούμε λιγάκι για να με βοηθήσουν να καταλάβω το σκεπτικό πίσω από τις επιλογές που έκαναν για την παρουσίασή της.

 

Ομολογώ πως δεν περίμενα ότι τα τραγούδια ήταν η αιτία και ο πυρήνας – τελικά – της παράστασης. Και, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, συνειδητοποιώ επίσης ότι είναι αυτά που την κάνουν τόσο ζωντανή, ερχόμενα σε αντίστιξη με την κάπως παλιακή γλώσσα του κειμένου.

 

Ταυτόχρονα, χρησίμευσαν ως το μέσο για να ειπωθούν οι αλήθειες που θέλει να μεταφέρει ο Μποστ.

 

Όπως για παράδειγμα το πως κάποιοι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως συμπλήρωμα της εικόνας, καθώς και την προσπάθειά τους να παρατείνουν την νεότητά τους μέσω αυτών.

 

Ή την εξάρτηση πολλών ανθρώπων από το φαίνεσθαι.

 

Και, το πιο απρόσμενο, που δεν μου είχε περάσει καθόλου από το μυαλό, ότι άνετα θα μπορούσε η εξαφάνιση της Ρίτσας να θεωρηθεί ως μια μορφή trafficking με τραγική κατάληξη, όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.

 

Το μεγαλύτερο “προσόν” της Φαύστας είναι η διπλή όψη της. Κάποιος μπορεί να την εκλάβει ως μια φάρσα που σκοπό έχει να είναι ευχάριστη. Και όντως, η ομάδα Ca va καταφέρνει να διασκεδάσει τον θεατή. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον να μην χαμογελάσει – στην χειρότερη των περιπτώσεων – με τα όσα διαδραματίζονται στον σκηνικό χώρο.

 

Από την άλλη, όποιος εστιάσει περισσότερο στα λεγόμενα, ίσως και να μελαγχολήσει λιγάκι.

Συμβαίνει και αυτό.

 

 

Φαύστα, Τραγούδια για την Οικογένεια

Βασισμένο στην τραγικωμωδία του Μποστ

 

Συντελεστές:

Μουσική: Ανρί Κεργκομάρ

Διασκευή-σκηνοθεσία: Βασίλης Καλφάκης

Κίνηση: Σάντρα Λειβαδάρα

Σκηνικά-κοστούμια: Ερμίνα Αποστολάκη

Φωτογραφίες-trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Οργάνωση παραγωγής: Τζένη Χρυσίδη

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Παραγωγή: Ομάδα Θεάτρου Ça Va

Παίζουν – τραγουδούν (αλφαβητικά):

Θεοδώρα Γεωργακοπούλου

Πέλια Γιαννουλάτου

Ελένη Ζουρελίδου

Γιάννης Ιωάννου

Άρης Καλλέργης

Χριστιάνα Λαδοπούλου

Σάντρα Λειβαδάρα

Ιωάννα Τρικενέ

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων (έως την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου):

Παρασκευή: 21:30
Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 20:00

 

Πρώην Πλεκτήρια-Υφαντήρια Αθηνών (ΠΛΥΦΑ)

Κορυτσάς 39, Κεραμεικός

Πληροφορίες: 6936966724