Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Εξάρχεια

Εδώ και κάποιους μήνες σκέφτομαι να μετοικήσω στα Εξάρχεια.

Κατά πρώτον επειδή μου αρέσει πολύ η περιοχή, τόσο για αυτά που αντιπροσωπεύει, όσο και για την πραγματικότητα της καθημερινότητάς της.

Το πως, δηλαδή, λειτουργεί και υφίσταται σε καθημερινή βάση.

Κατά δεύτερον, ως αντίδραση στα όσα τους καταλογίζουν.

Τα οποία κυμαίνονται μεταξύ φαιδρότητας και σκοπιμότητας.

Ειδικά η αντίδραση ενισχύθηκε μετά τα όσα...ξέρετε.

Σήμερα οι σκέψεις μου βρήκαν την ενσάρκωσή τους στα γραφόμενα που κατέθεσαν άνθρωποι σημαντικοί στην Καθημερινή.

Από αυτούς  εξαιρέστε τον Κορτώ.

Ο οποίος άλλη μια φορά κατάφερε την απάντηση σε ένα πολύ απλό ερώτημα να την μετατρέψει σε ένα κουβάρι που ούτε λύσιμο παίρνει, αλλά ούτε και κόψιμο. 

Για κατανόηση δεν το συζητώ καν. 

Θα μου προτείνετε το τραγούδι που πιστεύετε ότι ταιριάζει  περισσότερο στα Εξάρχεια για να το ανεβάσω;

Λοιπόν, το Εξαρχειώτικο compilation περιλαμβάνει τα κάτωθι άσματα.

Πάρτι στον 13ο όροφο Τρύπες (Επιλογή: manetarάκι!)

Όχι άλλο Νταλάρα Μουσικές Ταξιαρχίες (Επιλογή ΑΤΠ!)

Με το φόβο των μπάτσων Πάνος Φουρτούνας - Σωτηρία Λεονάρδου (Επιλογή Λου!)

Πας φιρί φιρί Νικόλας Άσιμος (Επιλογή: Daria! Παρότι ο Άσιμος είναι συνώνυμο των Εξαρχείων, το συγκεκριμένο αντιπροσωπεύει ευρύτερες πτυχές του πνεύματος της πλατείας!)

Ο Ανθρωπάκος Τάνια Τσανακλίδου (Επιλογή Ναταλία!)

Εμένα οι φίλοι μου Magic de Spell (Επιλογη Loth!)

Οι παρακάτω είναι δικοί μου επιλογή. Εκφράζουν μια γενικότερη στάση ζωής που εμφυλοχωρεί στην περιοχή, την οποία με ενθουσιασμό θα υιοθετήσω!

ΠΕΣΤΕ ΤΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΑΪΤΖΗ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Α-Λέξεις...

Και εκεί που ξαφνικά Συ δεν υπάρχεις γιατί στην εκ προμελέτης δοσμένη τροχιά μιας σφαίρας βρέθηκες, εγώ, γεννιέμαι. 

 

Απρόσωπος, ασχημάτιστος, άμορφος ακόμα, πλην όμως φλογοβόλος και λιθοβόλος θραύστης των κρυστάλλων που διαφυλάττουν την ενεστώτα πώληση της ύπαρξής Σου, πυρπολητής των κάδων που περιέχουν τ' απόβλητα της μνήμης τους. 

 

Α! το στερητικόν στις Λέξεις μιας γενιάς, Αλέξης. 

 

Α-Λέξεις :  

αιμορραγική κατάληψις των ασφάλτων, των οδοστρωμάτων, των προθηκών και των τμημάτων επιτέλους! Για πρώτη φορά, ο αληθώς αναμάρτητος τον λίθο βαλέτω! 

 

Α-Λέξεις: 

και είναι πολλοί, πέτρες βροχή φωτιά καταιγίδα ωραία οργή ολόφωτη ορμή έρωτας δικαίου κεραυνοβόλος – κεραυνοβολημένος στην έκσταση του Χάους. 

 

Και εκεί που ξαφνικά Συ δεν υπάρχεις, Υπάρχεις. 

Άρχεις εκ του Θανάτου των εν ζωή περιπάτων μας εκτρέποντας την αταξία εις τάξην εξέγερσης –να τους πάρει και να τους σηκώσει- φλογοβόλοι και λιθοβόλοι θα μείνουν γιατί ενός Α-λέξη μύριοι έπονται.

 

Α-Λεξίσφαιροι! 

 

Πλήρεις Λέξεων, πλήρεις Γραμματικής πλήρεις Συντακτικού. 

Θυμωμένοι, Α-Λεξίφιλοι, Συντεταγμένοι, Εγγράμματοι εξ ενστίκτου. 

 

Ες αεί.

Του κύριου Γιώργου Πήττα

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Γιατί;

Γιατί ταλαιπωρείστε και ταλαιπωρείτε κι'εμάς μαζί σας;

Γιατί δεν τους δίνετε αμέσως την προαγωγή, να τελειώνουμε επιτέλους μ'αυτή την ιστορία;

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Επίκαιρη αφίσα της Ελληνικής Αστυνομίας


Ευχαριστώ τους Schooligans.

Ενημέρωση: Συμφωνώ με τον Μιχαηλίδη. Να βγείτε στους δρόμους, έστω και για βόλτα. Μην παραδώσουμε την πόλη σ'αυτούς που θέλουν να μας κλείσουν μονίμως στα σπίτια μας.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Anarchy in GR



Ειδικά μετά από αυτή την φωτογραφία;



Να μην μείνει τίποτα όρθιο.

Η ΑΤΠ μου την έστειλε, από εδώ την πήρε.

Για ρίξτε μια ματιά να ανατριχιάσετε.

Κι'άλλο.

Άσχετο

Ξέρω πως θα φανεί άσχετο

αλλά μήπως πρέπει να πέσουν

και άλλες μολοτοφ στα

πεζοδρόμια της Αλεξάνδρας για

να συνεχίσουν να περπατάν

με την άνεσή τους οι πεζοί;

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Ωραίοι

Τι σημασία έχει που διαδηλώνει αγριεμένος ο κόσμος στην Πανεπιστημίου;

Το πρώην Zonar's κατέβασε τα σιδερένια ρολά και οι πελάτες είναι μια χαρά προστατευμένοι.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ξεφτίλες

Δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σήμερα;;;

Ούτε μετά από ένα θάνατο δεν καταφέρνετε να συνεννοηθείτε;;;

Φτού σας μαλάκες, που προσβάλλετε και ξεφτιλίζετε την λέξη αριστερά με τον χειρότερο τρόπο. 

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Εμείς οι Θεοί που απευθύνουμε την Θρηνωδία μας επάνω από το πτώμα ενός παιδιού

Ένας δεκαεξάχρονος δολοφονήθηκε σήμερα στα Εξάρχεια!

Μερικά λεπτά μετά από αυτό πέρναγα μπροστά από το Πολυτεχνείο.

Και μου έκανε εντύπωση που είδα κόσμο μέσα.

Νευρικό κόσμο, που κάτι περίμενε.

Τώρα καταλαβαίνω τι.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Που είσαι;

Μουσική;

Που είσαι;

Γιατί δεν μου μιλάς;

Σε παρακαλώ, πες κάτι.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Θεσσαλονίκη - Αθήνα με ένα υπολογιστή στα κόκκινα

Ήταν απίστευτες οι ημέρες από την Κυριακή το βράδυ μέχρι και σήμερα.

Τελείωσα μια μικρή δουλειά που είχα, την αποθήκευσα και εκεί που πήγα να κλείσω τον υπολογιστή, βρήκε την ευκαιρία ένα Trojan να κάνει την επίσκεψή του.

Προσπάθησα να το αφαιρέσω.

Όταν θεώρησα ότι αυτό έγινε, έκλεισα τον υπολογιστή.

Και την Δευτέρα το πρωί τον άνοιξα για να ρίξω μια τελευταία ματιά στην δουλειά και να την στείλω.

Ο υπολογιστής αρνήθηκε επίμονα.

Και άρχισε να με κόβει κρύος ιδρώτας.

Επέστρεψα.

Και το επόμενο πρωί πήγα σε ένα μαγαζί της γειτονιάς μου για να τον κοιτάξει.

Έχοντας αποφασίσει ότι δεν πάει άλλο πλέον να δουλεύω στον laptop.

Και θα έπρεπε να πάρω και ένα επιτραπέζιο.

Φτιάχτηκε ο μέν, ξεπαραδιάστηκα για τον επιτραπέζιο και έφαγα και μερικές
ώρες μέχρι να τον στήσω .

Τέλοσπάντων, φτάνει με αυτά.

Πέρασα εξαίρετα στην Θεσσαλονίκη.

Πολύ όμορφος κόσμος, ωραία μπαράκια.

Το πλέον κουφό;

Γνώρισα πολύ κόσμο από Αθήνα!

Και μάλιστα μπλόγκερ, τους οποίους παρακολουθούσα
εκ του μακρόθεν, αλλά δεν γνώριζα.

Φυσικά, δεν γινόταν να αποφύγω τις πατατόφλουδες...

Οι οποίες και πάλι πίκραναν κόσμο.

Δεν ξέρω που θα πάει αυτός ο χαβάς.

Και δεν ξέρω και πως θα καταφέρω να το σταματήσω
αυτό.

Το μόνο που με παραξένεψε κάπως, ήταν το χαμηλό
επίπεδο των ταινιών που είδα στο Φεστιβάλ.

Μετά βίας μπορώ να θεωρήσω δυόμιση ταινίες ως καλές.

Όλες οι υπόλοιπες ήταν κάτω μέχρι πολύ κάτω
από την βάση.

Λυπηρό.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Κινηματογράφος ίσον Θεσσαλονίκη

Ευτυχώς έγινε!

Παρότι μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήμουν βέβαιος ότι θα τα κατάφερνα, από χθες είμαι στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να παρακολουθήσω όσες περισσότερες από τις ταινίες του φεστιβάλ μπορώ.

Για ελάτε κατά Θεσσαλονίκη πλευρά, να απολαύσουμε ημέρες κρασιού και ρόδων!

Για περαιτέρω πληροφορίες, ο Πρόεδρος θα διατηρεί καθημερινή ενημέρωση.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Επιτέλους

Τα δύο προηγούμενα χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα για εμένα.

Δύσκολα κυρίως από οικονομικής απόψεως.

Όσοι από εσάς έτυχε να διαβάζετε το "προηγούμενο μπλοκάκι"
μου, πριν αυτό με πετάξει έξω, θα καταλάβατε ότι ήταν ζόρικα
τα πράγματα.

Πολλές στιγμές είχα την αίσθηση ότι ζούσα στην περίοδο της
Σοβιετικής Ένωσης!

Τι εννοώ;

Άφθονη - κυριολεκτικά - ψυχαγωγία και διασκέδαση, από την
μια πλευρά, ενώ από την άλλη να δυσκολεύομαι με τα στοιχειώδη,
αυτά που ορίζουν το ζείν.

Αυτή η περίοδος τελείωσε σήμερα.

Επιτέλους κατάφερα να απαλλαγώ από το σημαντικότερο βάρος που
είχε φέρει αυτή η κατάσταση επάνω μου.

Αυτό το οποίο με έκανε να αντιμετωπίζω με πολλή επιφύλαξη τον
εαυτό μου και τους γύρω μου.

Ξέρω, θα ακουστεί - περισσότερο ή λιγότερο - παράξενο να κλείνεσαι
στον εαυτό σου λόγω ενός οικονομικού προβλήματος.

Εγώ έτσι αντέδρασα και δεν πρόκειται να απολογηθώ γι'αυτό.

Λυπάμαι, μόνο, για εκείνους τους ανθρώπους που ήταν θύματα
αυτής της κατάστασης.

Και δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορώ να επανορθώσω.

Από την άλλη, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους - και
κυρίως εκείνες - που με βοήθησαν να συνεχίσω να υπάρχω, ώστε
να μπορέσω κάποτε να αντεπεξέλθω σε αυτά που έπρεπε να γίνουν
ώστε να τσουλήσει το πράγμα.

Στην αρχή σκέφτηκα να τους αναρτήσω και εδώ.

Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι σωστό.

Συνεπώς, θα το συζητήσω μαζί τους και βλέπουμε.

Και τώρα ξεκινάει η περίοδος "ανασυγκρότησης"

Ή όπως την ονόμασε μια από τις σημαντικότερες κυρίες στις οποίες
οφείλω το ότι αυτή την στιγμή είμαι εδώ, "η περίοδος του λεωφορείου"!



Το πρώτο κομμάτι που μου ήρθε στο μυαλό για να "συνοδεύσει" την
ημέρα ήταν το Friday i'm in love.

Λάθος...

Οι Ramones...




Και οι Clash...



...αποδίδουν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Εύχομαι και ελπίζω με όλη μου την καρδιά να περάσετε ένα καταπληκτικό Παρασκευο/Σαββατο/Κύριακο!!!

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Όταν

Όταν νιώθεις

Την απογοήτευση

Να σε

Πλημμυρίζει

Τι άλλο

Εκτός από

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Philadeplhia

Του Ηλία.

Που με αναγκάζει να ξαναμπώ σε δισκάδικο.



Έστω και ψηφιακό.


Ανανέωση:

Για όποιον θέλει το εξαίρετο άσμα.

Philadelphia live Neil Young

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Δεν τραβάτε να κουρεύεστε καλύτερα λέω εγώ;

Μια ώρα.

Τόσο καθυστέρησε η αποψινή παράσταση στην οποία - από υποχρέωση - πήγα.

Και η ειρωνεία είναι ότι το κοινό που τελικά την είδε δεν αυξήθηκε ούτε κατ'ελάχιστο από την ώρα που πήγα εγώ, μέχρι την ώρα που δεήθηκαν να ξεκινήσουν.

Μετά σου λένε ότι η τέχνη μορφώνει και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.

Χα!


Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα Τρύπες


Υ.γ.: Ρίξτε μια ματιά και σ'αυτή την εμπνευσμένη σύνδεση του Χίτλερ με τους παπάδες!
Ευχαριστώ ΑΤΠ!

Ο Χίτλερ και η μονή Βατοπαιδίου!

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Μάνος Χατζιδάκις, 23 Οκτωβρίου 1925

Όταν το ανέβασε πρώτη φορά, στην επέτειο του θανάτου του, δεν έκανα κάποια παραπομπή.

Δεν ξέρω γιατί.


Τώρα, που το επαναφέρει λόγω της επετείου της γέννησής του, μπες στο πρόβατο.


Μάνος Χατζιδάκις



Και ένα δωράκι


Τα παιδιά κάτω στον κάμπο

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Δεν βαριέσαι...

Ετοιμάζομαι για ένα πανέμορφο Σ/Κ.

Με δουλειά.

Και δουλειά.

Και τρελή δουλειά.

Δεν βαριέσαι, Σ/Κ είναι, θα περάσει.

Τουλάχιστον να το διασκεδάσουμε, ακόμη κι'έτσι.

Όπως τους Mano Negra!



Ελπίζω εσείς να έχετε ένα πιο ευχάριστο Σαββατόβραδο.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Nostradamus

Ότι θα μου άρεσαν μετά από...δεκαπέντε τόσα χρόνια οι Judas Priest, δεν το περίμενα με τίποτα.



Το πρώτο καταπληκτικό κομμάτι τους στο οποίο κόλλησα άγρια.

Alone

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Blog Action Day

Τελευταίος και καταϊδρωμένος...

Blog Action Day ονομάζεται η σημερινή ημέρα.

Δεν ξέρω, τελικά, τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας.

Καλύτερα είναι, τελικά, να βάλεις ένα ελάχιστο πετραδάκι.

Παρά να λες μεγάλα λόγια που δεν καταλήγουν πουθενά.

Και, το σημαντικότερο, δεν το "διαφημίζεις".

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Μάθημα υπ'αριθμόν Ι

Ο ορισμός του αυτοκαταστροφικού:

Εκεί που όλα είναι ή νομίζεις ότι είναι ωραία, νιώθεις ένα βάρος στο στήθος που σε πιέζει όλο και εντονότερα.

Και σε κάποιο σημείο η ένταση είναι τέτοια που σε σπρώχνει να κάνεις την λάθος κίνηση, στον λάθος χρόνο, σε λάθος σημείο.

Η οποία επηρεάζει τους εντελώς τελείως λάθος ανθρώπους.


Το παζλ στον αέρα Stereo Nova

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Απίστευτο

Δήλωσα, κάποτε, ότι εγώ ξανά LIFO, δεν πρόκειται να διαβάσω.

Ο λόγος, η λογοκρισία στην οποία συχνά πυκνά αρέσκονται τα συγκεκριμένου είδους έντυπα.

Σήμερα είπα να κάνω μια παράβαση μόνο επειδή την έκδοση την "έστησε" ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Μέχρι που έπεσα επάνω στην στήλη Παρατηρητής του Χρήστου Μιχαηλίδη.

Και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο.

Σας προειδοποιώ: Όποιος θελήσει να την διαβάσει, να προετοιμαστεί για το χειρότερο.


Και το τραγούδι αναμενόμενο.

Οι γυναίκες με τα μαύρα Μανώλης Φάμελλος

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Άτιτλο Ι

Ακούς μια λέξη

Παραδείγματος χάρην

Ονειροπαγίδα

Και σκέφτεσαι "α, τί όμορφη"

Μέχρι που φτάνει η στιγμή και συνδέεις
την λέξη με το αντικείμενο



Και μια "παράξενη" χαρά γεμίζει το μέσα σου


Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Επίσημη Πρόσκληση

Στο Ξεμπλοκάρισμα θα βρείτε τις οδηγίες για την συνάντηση του επόμενου Σαββάτου, 27/9.

Αν οποιοσδήποτε θα ήθελε να προσφέρει κάποιο βιβλίο αλλά δεν μπορεί να έρθει, ας μου στείλει ένα μήνυμα να δούμε με ποιό τρόπο θα μπορέσω να το πάω εγώ εκεί.



ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

The Great Gig In The Sky

And I am not frightened of dying.
Any time will do; I don't mind.
Why should I be frightened of dying?
There's no reason for it—you've gotta go sometime.

I never said I was frightened of dying.



Ελπίζω, Richard, να συνεχίσετε τα gigs με τον Syd εκεί πάνω.

Ενημέρωση: Δύο κομμάτια από το Broken China, το δεύτερο και τελευταίο solo album του Richard Wright, με την καταπληκτική Sinead O'Connor

Reaching for the rail


Breakthrough

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Tzimakos!

Είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση του να ακούς το...

Ο λάκκος με τα αστεία

...να το παίζει ο ίδιος ο Τζίμης!

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Απορία

Οι Placebo, με την καταλυτική

παρουσία του Bowie, δηλώνουν πως

Χωρίς Εσένα Είμαι Τίποτα

(Without You I'm Nothing).

Αν όντως είμαι τίποτα, πως

μπορώ να γίνω κάτι για εσένα;

Ώστε μετά να γίνουμε οι δύο ένα;

Ενημέρωση: Το πατσιουρί έχει μερικά πολύ ευχάριστα νέα για τον ΛΗΟ!!!

 

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ωραία

Άλλοι χρησιμοποιούν την μουσική και το τραγούδι για να υπογραμμίσουν τα συναισθήματά τους και άλλοι για να αναπληρώσουν την έλλειψή τους.

Πολύ ωραία. 

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Εύρηκα Εύρηκα!

Ο ψάχνων ευρίσκει!

Με την μουσική του Θεοδωράκη δεν τα πήγαινα ποτέ πολύ καλά.

Ωστόσο, από τον καιρό που άκουσα το παρακάτω τραγούδι μου κόλλησε.

Και προσπαθώ με κάθε τρόπο να το βρω.

Ο κύριος Οδυσσέας Ιωάννου του Μελωδία επιμένει ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί.

Να όμως που τον διαψεύδω!

Έστω και σε ζωντανή εκτέλεση.

Open The Window Softly 

Το όνομα του δίσκου είναι Oracle, και δημιουργήθηκε στην Γερμανία περίπου το 1995.

Λυπάμαι μόνο που δεν κατάφερα να βρώ το όνομα της - εξαιρετικής - τραγουδίστριας.

Αν το γνωρίζει κάποιος, θα είναι ιδιαίτερη χαρά να το μοιραστεί μαζί μας.

Όπως, όμως, και να έχει, απολαύστε το.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Εξομολογητικόν

Έχω πολύ καιρό να γράψω.

Να γράψω όπως στο "παλιό" μου μπλόγκ.

Το οποίο μου είπαν πολλοί ότι προτιμούν 

περισσότερο από αυτό εδώ το "καινούριο".

Επειδή ήταν κατά κάποιο λόγο πιο εξομολογητικό.

Έλα όμως που εγώ πλέον δεν τις αντέχω τις

μεγαλόσχημες εξομολογήσεις.

Με κούρασαν, βαρέθηκα, θέλω κάποιου είδους αλλαγή.

Η οποία, φυσικά, δεν έχει κάποιου είδους πρόγραμμα.

Άλλως, όπου φυσάει ο άνεμος.

Έτσι κι'αλλιώς, ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με τον

προγραμματισμό.

Και δεν βλέπω κανένα λόγο να αποκτήσω πλέον.

Συνεπώς, θα γράφω ότι κατεβάζει η κούτρα μου.

Πάλι.

Το ευχάριστο είναι ότι νιώθω πως σιγά σιγά

οι συνθήκες της ζωής μου αλλάζουν.

Προς το καλύτερο.

Κάτι που προκαλεί ένα - μικρό έστω - ρήγμα

στον κυνισμό και την απομόνωσή μου.

Που θα μου πάει, σε καμιά εκατοστή χρόνια

θα γίνω λίγο καλύτερος.

Ελπίζω να έχουμε ένα πάρα πολύ καλό

υπόλοιπο του καλοκαιριού.

Το άσμα αφιερωμένο εξαιρετικά σε

αυτούς που θα την βγάλουν στην

Αθήνα.

Όπως τον υπογράφοντα.




Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

Ως Εκ Θαύματος

...Κάπως έτσι μεγαλώσαμε...
σαν ένα στοίχημα κόντρα σε κανόνες
που δεν ίσχυσαν, ενός συστήματος που δεν υπήρχε.
Ευτυχώς, όμως, τα καλύτερα παιδιά
που κάναμε παρέα μας έκαναν να νιώθουμε
ότι δεν ήμασταν μόνοι, ακόμη κι όταν
μας έζωναν τα φίδια με κείνο
το Ανεπαισθήτως μ'έκλεισαν
από τον κόσμο έξω του του Αλεξανδρινού,
καίτοι είχαμε ακούσει και κρότους χτιστών
και ήχους μαστόρων...

Τάδε έφη Κωνσταντίνος Τζούμας.

Αλήθεια, αν ξεκίναγε σήμερα, τι θα άκουγε;

Και το ακόμη σημαντικότερο, πως θα το έγραφε;

Της Sally.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Πως γίνεται;

πώς γίνεται το Σάββατο το βράδυ

την ώρα που οι συνομήλικοί σου

κτυπιόνταν στο Schoolwave

εσύ να πεθαίνεις;

σε παρακαλώ, πές μου,

πως γίνεται;

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Αααααααα!!!!!!!

Έμαθαν ότι κατέβασα το Control και έκλεψαν την ταφόπλακα του Curtis;;;

Παράνοια;!;!;!;!

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

The Seventh Seal

The Seventh Seal - Aphrodite's Child

And when the lamb
Opened the next two seals,

We saw the souls,
We saw the martyrs,

We heared them crying,
We heared them shouting,

They were dressed in white,
They'd been told to wait.

The sun was black,
The moon was red,

The stars were falling,
The earth was trembling.

And then a crowd
Impossible to number
Carrying flowers,

Shouted amid
The hotless sun
The lightless moon
The windless earth
The colourless sky :

"How much longer
Will we suffer from hunger?
How much longer
Will we suffer from thirst?"

And when the lamb
Opened the seventh seal,
Silence covered the sky

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Χάρτινο το φεγγαράκι

Στο φεγγάρι του Ιουνίου

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Επιτέλους!

Καλοκαίρι χωρίς συναυλίες λογίζεται για καλοκαίρι;

Μπα.

Ευτυχώς δεν άργησαν οι πρώτες δύο συναυλίες να μας "φτιάξουν"!

Ο Cave την προηγούμενη εβδομάδα στην μονή Λαζαριστών στην Θεσσαλονίκη ήταν...ο Cave.

Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο μέτρο σύγκρισης παρά η προηγούμενη εμφάνισή του.

Τίποτα και κανένας.

Ο άνθρωπος για άλλη μια φορά κάλπαζε επάνω στην σκηνή!

Δεν έμενε παραπάνω από δύο δευτερόλεπτα στο ίδιο σημείο.

Το άτυχο αναλόγιο που βρέθηκε στον δρόμο του κινδύνεψε σοβαρά να μετατραπεί σε άμορφη μάζα σιδερικών!

Από την μια αυτός και από την άλλη ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το βιολί, Warren Ellis!

Ο οποίος σε κάποιες στιγμές μου θύμιζε έντονα τον Χέντριξ προσευχόμενο επάνω από την καιόμενη κιθάρα.



Σήμερα, πάλι, ακολούθησε ο Knopfler.

Εδώ ήταν αλλιώς τα πράγματα

Ηρεμία.

Ίσως και υπερβολική ηρεμία.

Η οποία διακοπτόταν μόνο από κανένα σόλο, όπως αυτό στο Sultans of Swing.

Το οποίο ο κόσμος επιβράβευε δεόντως!




Το συμπέρασμα: Καλή μουσική για όλα τα γούστα!

Ελπίζω να συνεχίσει έτσι.

Και να έχουμε και άλλες ενδιαφέρουσες βραδιές.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Τα νεύρα μου

Καλοκαίρι, ήλιος, θάλασσα και η μέση σου η οποία απαιτεί να φύγει από την θέση της.

Gamo to kerato mou mesa

Looking for the summer Chris Rea

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Αμαλίας μάρτυρος

Δεν νομίζω να μπορούσα να τα γράψω καλύτερα.

Γράμμα από τον παράδεισο Cosmo-biology

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Να το διαβάσετε...τρέχοντας

Σήμερα διάβασα άλλη μια φορά το παρακάτω.

Αγαπητέ Θεέ Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ

Ένας εξαιρετικός λόγος για να παρατήσει ο οποιοσδήποτε φτερό/καλαμάρι/στυλό/πληκτρολόγιο.

Ευχαριστώ την Μωβ που μου το έστειλε.


Υ.γ.: Αν κάποιος από εσάς έχει αυτό το απίστευτο κομμάτι
στην συγκλονιστική εκτέλεση του Χάρη και του Πάνου και
θέλει να την μοιραστεί, θα είμαι πάντοτε ευγνώμων.

Τα παιδιά που χάθηκαν

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Ε, αυτό!

Κοίτα που θα μας υποχρεώσουν να κάνουμε συλλογή από αράχνες!

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Εδώ τα καλά τραγούδιαααα

Μου στέλνετε τα τραγούδια που γουστάρετε να ακούσετε.

Τα μαζεύουμε και την ερχόμενη Τρίτη (13 - 5) θα μεταδώσουμε όσα
περισσότερα από αυτα μπορούμε.

Όποι0ς βαριέται να γράψει σχόλιο...στο χριστοπαναγια box!

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Αύριο, Τρίτη 6 Μαΐου και
ώρα 10:00 - 12:00 το βράδυ,
ο Πάνας στήνεται πίσω από
ένα μικρόφωνο!




Θα παίξει μουσικές που γουστάρει, με
τον νου του σε όλους εσάς.

Αν παρ'ελπίδα κάποιος αποφασίσει να
τον ακούσει, θα τον βρει στο παρακάτω

Άστρα

Αν η συγκεκριμένη διεύθυνση δεν
λειτουργεί, δοκιμάστε αυτό

Ενημέρωση: Λόγω προβλημάτων με τα σχόλια, έβαλα ένα "Χριστοπαναγια box".

Βαράτε αλύπητα!

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Κάλλιο αργά

Μεγάλα ψέματα και

Μικρές Αλήθειες Διάφανα Κρίνα

Να ξημερώνει μέσα σου η ζωή μου
να 'χουν τα μάτια σου αλάτι απ' τα παλιά
να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου
να 'χουν τα χέρια μου γεμίσει με πουλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά

Δε θα δειπνήσω πια με τη μορφή σου
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ΄ τα παλιά
θα μπω σ' ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή σου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά

Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα
Να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά
Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά



Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Γιατί;

Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;
Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;Γιατί;

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Άνευ

Εντάξει αγόρι μου, το εμπεδώσαμε, είσαι κούφιος.
Πότε θα μάθεις ότι οι άλλοι έχουν συναισθήματα;

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Πρόσκληση

Κάποιος ο οποίος θέλει να ονομάζεται καλλιτέχνης, επ'ονόματι Guillermo Vargas Habacuc, πήρε το 2007 ένα αδέσποτο σκύλο, τον μετέφερε σε μια γκαλερί, τον έδεσε σε ένα τοίχο και τον άφησε εκεί να πεθάνει πεινασμένο και διψασμένο.

Και ονόμασε αυτό το πράγμα τέχνη.

Και τώρα θέλει να το επαναλάβει.

Προτείνω να μαζευτούμε μερικοί καλλιτέχνες, να νοικιάσουμε μια γκαλερί και να βάλουμε δεμένο χειροπόδαρα σε μια γωνιά τον "κύριο" Habacuc.

Όσοι ενδιαφερόμενοι, στο mail μου.

Περισσότερες πληροφορίες για το συμβάν στο theoulini και στο patsiouri.

Update: Μόλις με ενημέρωσαν ότι ο "φιλόζωος συγγραφέας" κύριος Νίκος Δήμου, γνωστός σε όλους σας, σχεδόν επικρότησε σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ τον συγκεκριμένο "καλλιτέχνη", επικαλούμενος την ελευθερία της τέχνης και την αποστολή του καλλιτέχνη να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Update I: Σε αυτό το μπλόγκ υπάρχει δήλωση διαμαρτυρίας κατά του "καλλιτέχνη".

Όσοι θέλετε, υπογράψτε την

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Ένα κλεμμένο ποδήλατο

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
Κι από ένα σημείο τής γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
Πιο όμορφος από ποτέ, σαν στρογγυλό χρυσάφι
Θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
Περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
Γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
Είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
Ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
Να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
Κρατώντας το χέρι σου για πάντα
Στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
Να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
Όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα;
Κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει




Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
Ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
Μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
Σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
Ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
Προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
Στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
Στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
Στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Επιτέλους παίζω Ι

Κατ'αρχήν, θέλω να ζητήσω
συγνώμη από την Loth.

Δυστυχώς, ακόμη δεν
κατάφερα να ανταποκριθώ
στην άλλη σου πρόσκληση.

Που θα μου πάει όμως.

Κατά δεύτερο, επειδή το
να ξεφτιλιστείς είναι
ιδιαίτερα εύκολο, μου
ήρθαν από μόνα τους
εκείνα τα κομμάτια που
πραγματικά ντρέπομαι
που μου αρέσουν.

(Negma ακούς;!;!)

Και απαιτούν να βγουν
στην επιφάνεια!

Δύο Ελληνικά και δύο ξένα,
λοιπόν, που μέχρι σήμερα
ήταν καταχωνιασμένα στα
υπόγεια του μυαλού μου.

Τα γράφω με χρονολογική
σειρά, για να χειροτερέψω
το επίπεδο της ξεφτίλας!!!

Για να δούμε τι θα ακούσουμε.


(Δεν το πιστεύω καν ότι γράφω
αυτές τις λέξεις!).


Όταν πρωτάκουσα στο Σταυρό
του Νότου αυτό το κομμάτι,
ενθουσιάστηκα.

Μου φάνηκε σχεδόν...heavy metal.

Οι στίχοι ήταν κάπως παράξενοι,
δεδομένου του "πρότερου βίου" των
Κατσιμιχαίων, αλλά θα μπορούσα
να τους συγχωρήσω τα πάντα.

Αλλά οι "καλοθελητές" της παρέας
με ενημέρωσαν ότι η συγκεκριμένη
ήταν δεύτερη εκτέλεση.

Και με προκάλεσαν να ακούσω την
πρώτη.

Όταν αυτό έγινε, κυριολεκτικά
σοκαρίστηκα.

Μην περιμένετε να γράψω τους
αρχικούς συντελεστές.

Ούτε με σφαίρες


Το δηλητήριο

Τρέμω στην ιδέα πως θα σε χάσω,
δεν υπάρχει τρόπος να σε ξεχάσω,
δεν το βάζω κάτω θα πολεμήσω,
να σε κρατήσω,
Πρέπει να σε κάνω να καταλάβεις,
πως θες το τέλος μια αγάπης μεγάλης,
τα όνειρα μας θέλεις να τα προδώσεις,
θα μετανιώσεις,

Ναι,
είχα γίνει θυσία,
μα από σένα καμία,
λέξη για ευχαριστώ,
Ναι,
μ' έβλεπες σαν εχθρό σου,
μα ήμουν ο άνθρωπος σου,
και θα είμαι όσο ζω,

Δώσε μου τώρα να πιω,
πλάι σου να σκοτωθώ,
το δηλητήριο που κράτησες για μένα,
Δώσε μου τώρα με μιας,
τον πόνο μιας μαχαιριάς,
να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα,

Θέλω να θυμάσαι πάντοτε κάτι,
επικίνδυνο παιχνίδι η αγάπη,
στη παγίδα που ετοιμάζεις θα πέσεις,
και θα πονέσεις,

Που,
πες μου που έχω φταίξει,
και δε μ' έχεις πιστέψει,
πως πολύ σ' αγαπώ,

Δώσε μου τώρα να πιω,
πλάι σου να σκοτωθώ,
το δηλητήριο που κράτησες για μένα,
Δώσε μου τώρα με μιας,
τον πόνο μιας μαχαιριάς,
να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα,

Δώσε μου τώρα να πιω,
πλάι σου να σκοτωθώ,
το δηλητήριο που κράτησες για μένα,
Δώσε μου τώρα με μιας,
τον πόνο μιας μαχαιριάς,
να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα,

Δώσε μου τώρα να πιω,
πλάι σου να σκοτωθώ,
το δηλητήριο που κράτησες για μένα,
Δώσε μου τώρα με μιας,
τον πόνο μιας μαχαιριάς,
να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα.


Πολλά χρόνια μετά, και αφού το heavy
metal υποχώρησε αρκετά μέσα μου,
άκουσα το παρακάτω κομμάτι.

Σπεύδω να δηλώσω ότι με την "εορτή"
στην οποία αναφέρεται δεν είχα, δεν
έχω και δεν προτίθεμαι να δημιουργήσω
οποιαδήποτε σχέση.

Είναι πιθανόν ό,τι πιο εμπορικό εφευρέθηκε
ποτέ, ώστε να βγάζουν τις χασούρες ή να
απομυζούν, αναλόγως, και άλλο τους
καταναλωτές πολλοί και διάφοροι.

Αλλά, το συγκεκριμένο μου έκανε κάτι.

Θες η φωνή, θες οι στίχοι, το ένιωθα
να γυρνάει μέσα μου.

Και, όταν ο Μαύρος Γάτος το ανέβασε,
έσπευσα να το φυλάξω στις μουσικές
μου.

(Dazed, τυχερούλη!)

Του Αγίου Βαλεντίνου

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού

Αν είμαστε στο τραίνο Θησείο-Πειραιά
θα σου 'βαζα στο χέρι δυο λόγια τυχερά
κι αν έπεφτε και χιόνι, εγώ στην Άνω Δάφνη
θα 'μπαιναμε στο πόνι ο κόσμος να μας ψάχνει.

Κι όπως θα 'πεφτε η βροχή, για φαντάσου, φορτωμένους
όλους τους ερωτευμένους, σε μια τσίγγινη σκεπή,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ' αγαπώ και δε σε δίνω κανενός.

Αν είχαμε για σπίτι ετούτα τα φιλιά
ποιός θα 'γραφε τραγούδι πως είμαστε αγκαλιά
κι αν έβγαινε φεγγάρι ψηλά στη Μεσογείων
ποιός θ' άντεχε να πάρει το δρόμο των αγίων.

Κι όπως θα 'πεφτε η βροχή, για φαντάσου, φορτωμένους
όλους τους ερωτευμένους, σε μια τσίγγινη σκεπή,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ' αγαπώ και δε σε δίνω κανενός,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ' αγαπώ και δε σε δίνω κανενός.


Περνώντας, τώρα, στα ξένα κομμάτια, θα
επανέλθουμε στις "φοιτητικές" μου ημέρες.

Τότε, η Kylie Minogue επέστρεψε στα ίδια,
μετά από την απίστευτη πάσα που της
έκανε ο Cave.

Αποτέλεσμα αυτών, το παρακάτω.

Το οποίο, για τον σκοπό για τον οποίο
φτιάχτηκε, μια χαρά τραγουδάκι είναι.

Τίποτα άλλο.




Το One and One, του Robert Miles
μου έκανε εντύπωση για πολλούς λόγους.

Έχει πολύ όμορφο ρυθμό, πιανιστικό
κομμάτι, και ένα πολύ ενδιαφέρον
videoclip.

Και αρκετά καλούς στίχους.



Αυτά.

Αν κάποιος άλλος ενδιαφέρεται,
βουρ στον πατσά!

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Επιτέλους παίζω!

Μετά από...δεν ξέρω και εγώ πόσες
προσκλήσεις, συντονίζομαι επιτέλους
να παίξω το παιχνίδι της "σελίδας 123".

Έχουμε και λέμε:

Ανοίγουμε το βιβλίο

Ο θάνατος κι ο Θόδωρος, του Μ. Καραγάτση

Στην σελίδα 123, και διαβάζουμε:

"Ο στρατηγός Καραμολέγκος σήκωσε τό κεφάλι,
διαπίστωσε την παρουσία της μητέρας του καί
πλησίασε με περπατησιά βαριά και κάπως αβέβαιη:
- Καλησπέρα σας! χαιρέτησε με γλώσσα που δεν
πολυκατάφερνε να αρθρώσει σωστά τις συλλαβές."

Ένα βιβλίο με τρελό γέλιο, παρότι αυτό δεν φαίνεται
στο παραπάνω απόσπασμα.


Να καλέσω εγώ άλλους μετά από τόσο καιρό δεν
μου φαίνεται και πολύ σόι. Αν, ωστόσο, γουστάρει
κάποιος, να παίξει.

Update: Παραθέτω ένα ακόμη απόσπασμα του
βιβλίου, που δίνει μια ακόμη ιδέα περί του
τι πρόκειται.

"Εδώ χρειάζεται μιά παρέκβαση. Η Βασιλική
μπήκε, παιδούλα ακόμα, υπηρέτρια στους Επισκόπου.
Τώρα κοντεύει τα είκοσι, κι έχει ιδιοσυγκρασία άκρως
ερωτική. Από δεκαπέντε χρόνων άρχισε να νταραβερίζεται
μέ τούς άντρες, καί κατά τρόπον ολοκληρωτικό. Η καρδιά
της ταράχτηκε πολλές φορές. Τώρα τελευταία, όμως, ήρθε
ο μεγάλος έρωτας, στο πρόσωπο του Θόδωρου Τσαγκρή,
επιπλοποιού το επάγγελμα, παντρεμένου καί μέ δύο
παιδιά. Έρωτας αμοιβαίος, φλογερός και σκοτεινός
συνάμα, γεμάτος πάθος πού άγγιζε τα σύνορα τού
εξωλογικού - κατά τό κοινώς λεγόμενο νταλκάς
ή δάγκωμα της λαμαρίνας. Το γεγονός ότι ο
Θόδωρος ήταν παντρεμένος - και μάλιστα με δύο
παιδιά - περίπλεκε φοβερά την αισθηματική
κατάσταση που εξελισσόταν ανάμεσα σ' ομηρικούς
καβγάδες και συμφιλιώσεις παράφορες."

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Rock the (Radio) Casbah

Μόλις "ολοκλήρωσα" μια απίστευτη εμπειρία!

Στο Radio Casbah, το Χνούδι, με την βοήθεια
όλων μας, παρέδωσε μαθήματα διαδραστικού
και ταυτόχρονα πραγματικού ραδιοφώνου!

Με ένα server που μετά βίας άντεχε τον κόσμο,
σεληνιαστήκαμε μαζί της.

Με μουσικές σχιζοφρενικά απίστευτες.

Με ουρλιαχτά σε ένα shoutbox που λίγο
έλειψε να εκραγεί.

Με κλάματα.

Με φλέβες που ήταν στο τσακ να σκιστούν.

Με κεφάλια που βαρούσαν ανελέητα τοίχους,
ζητώντας να τους ισοπεδώσουν.

Φροντίστε, την επόμενη φορά, να είστε εκεί.


Επειδή το

RADIO CASBAH ROCKS!



Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS



Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Αρκετοί απ' αυτούς τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.
Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.
Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους.
Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

[In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination. Many of them face it daily from their families, in their social lives and in the professional field. But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back. According to press reports, the Greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the Greek Constitution, as well as European human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 European nations. The aim of this intervention is to make sure that European institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent. GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION]


Όποιος συμφωνεί, το αναρτά ή το προωθεί

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

Το χρόνο να λαβώσω

Νεράιδα φανερώθηκε σε άδειο καλντερίμι
Ήλιος χρυσός στα βλέφαρα και στο λαιμό ασήμι
Γυμνή στο λιόγερμα βουτάει και στα ποτάμια τρέχει
Χίλιες φορές τη βάφτισαν μα όνομα δεν έχει.

Πώς ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας, πες μου
Στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές του ανέμου.

Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά, ποια μυστικά κρυμμένα
Ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα.

Τα βράδια έρχεσαι κρυφά και μπαίνεις στα όνειρά μου
Κόκκινα χείλη με φιλούν και βάφουν τα δικά μου
Κι από το ύψωμα σα βγεις ξανά να σ' ανταμώσω
Δώσ' μου τα χείλη σου να πιω το χρόνο να λαβώσω.


Το Χρόνο Να Λαβώσω Σωκράτης Μάλαμας

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Η Κραυγή

Τις τελευταίες τρεις περίπου εβδομάδες
μια δουλειά με χτύπαγε χάμω σαν χταπόδι.

Κυριολεκτικά.

Κοιμόμουν κάθε μέρα στις 4:00 το πρωί,
ξυπνούσα και το μόνο που έκανα
ήταν να συνεχίζω.

Αποτέλεσμα;

Την φιλοξενούμενη μου την έβλεπα
κυριολεκτικά με δόσεις.

Οι φίλοι μου την έλεγαν παντοιοτρόπως.

Και πίκρανα και την νιφάδα.

Ειδικά τώρα προς το τέλος.

Όταν είχα την ψευδαίσθηση
ότι τελείωσα.

Η οποία θα είχε όλα τα δίκια του
κόσμου να απομακρυνθεί.


Στέρεψα.

Έχω να κάνω πράγματα που θέλουν
σκέψη και συναίσθημα.

Και εγώ το μόνο που έχω μέσα μου
είναι μια κραυγή.

Που ψάχνει απεγνωσμένα να ξεσπάσει.

Αλλιώς δεν με βλέπω καθόλου καλά.


Λυπάμαι που σας έστησα.

Λυπάμαι που απάντησα θετικά στις
προσκλήσεις σας αλλά δεν μπόρεσα
να ανταποκριθώ.

Χρειάζομαι λίγο χρόνο να επανέλθω,
και θα προσπαθήσω να καλύψω τον
χαμένο χρόνο.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Πάθος

Πάθος για την μουσική.

Πάθος για την τέχνη.

Πάθος, τελικά, για την ζωή.


Αυτό ακριβώς που έβαλες
στην γωνιά για χάρη της
επιβίωσης.


Μέχρι που έρχεται μια
νιφάδα γεμάτη από δαύτο.

Που ακούει ένα όμορφο
κομμάτι και ξεχνάει να
φάει.

Που ακούει ένα άλλο
και ξεχνάει να κοιμηθεί.

Και εσύ απορείς.

Και βγαίνεις στους δρόμους
παρότι χιονίζει.

Και προσπαθείς να καταλάβεις

Και ασυναίσθητα βρίσκεσαι
στο Μεταξουργείο.

Μπροστά από ένα μπαρ.

Και ανοίγεις την πόρτα.

Και χωρίζεις τις κόκκινες
κουρτίνες της εισόδου.

Και βλέπεις κάμποσα
16 - 17 - 18χρονα να
χοροπηδάν.

Και σιγά σιγά αρχίζεις
να νιώθεις όμορφα.

Και δειλά αρχίζεις και
εσύ να χοροπηδάς.

Και τα 16 - 17 - 18χρονα
ανοίγουν τον κύκλο τους.

Ή σχηματίζουν ένα τριγύρω
σου.

Και σε κλείνουν σε αυτό.

Και σε δέχονται ως δικό τους.

Και νιώθεις πάρα πολύ όμορφα.

Επειδή στην πραγματικότητα
ποτέ δεν ξεκόλλησες από αυτή
την ηλικία.

Και ας λεν ό,τι θενε οι ταυτότητες
και τα πιστοποιητικά γέννησης.

Και ανεβάζεις και άλλο τις στροφές.

Και συνεχίζεις ασταμάτητα.

Και δεν νιώθεις την δόνηση του
τηλεφώνου.

Και δεν απαντάς στα μηνύματα
της νιφάδας.

Και όταν τα βλέπεις επιτέλους
και προσπαθείς να εξηγήσεις,
βλέπεις την απογοήτευση πίσω
από τις λέξεις.

Και τότε βγαίνεις έξω, πάλι
μέσα στο χιόνι.

Και ποια είναι η σκέψη που
καρφώνεται στο μυαλό σου;

Ας κάνω ένα τσιγαράκι.

Α, ξέχασα, δεν καπνίζω.


She's A Rainbow The Rolling Stones

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Περαστικά.

Όλα καλά θα πάνε.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Μόχα

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος

Μόχα αυτός που όσο κι αν πιει πια δε μεθάει

Μες στο λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος

Μόχα αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει


Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος

Κοιτάει τις άγκυρες κι όλο φωνάζει βίρα

Μες στο λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος

Μόχα η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα




Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

“Δολοφονία” στρατιώτη στις Φέρρες. Θα παεί φυλακή κανένας γαμημένος αξιωματικός?

Η αυτοκτονία του Στρατιώτη Μηχανικού Απόστολου Κούστα ήταν σχεδιασμένη δολοφονία. Σε αυτή συνεργάστηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Μεϊμαράκης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Γράψας, ο αρχηγός ΓΕΣ Βούλγαρης, ο διοικητής της Ταξιαρχίας Μπόλης, ο Υποδιοικητής Ναλμπάντης, ο διοικητής του 31ου Λόχου Ταγματάρχης Λιναρδάκης, ο διμοιρίτης ανθυπολοχαγός Ρουσάκος, και οι Αξιωματικοί υπηρεσίας, που εκτέλεσαν καθήκοντα όλη την προηγούμενη βδομάδα.

Ξέρουμε ακόμη και τον τρόπο που πάνε να κουκουλώσουν τις τεράστιες ευθύνες τους.

Δεν υπάρχει λεπτό από την ώρα που δημοσιεύτηκε η τραγική απώλεια του Απόστολου που να σταμάτησε η επικοινωνία μας με συναδέλφους του από το μοιραίο στρατόπεδο, αλλά και μονάδες από ολόκληρη της Ελλάδα.

Όλοι τόνισαν ότι ο Απόστολος ήταν ένα έξυπνο, καλόκαρδο, φιλότιμο παιδί. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που συνέβαλλε στη δολοφονία του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο 26χρονος Απόστολος, παρουσιάζεται αρχικά στις Ειδικές Δυνάμεις. Μετά από εξετάσεις οι γιατροί θα διαγνώσουν διάφορα προβλήματα υγείας, θα τον χαρακτηρίσουν Ι2, θα τον στείλουν στο Μηχανικό και από εκεί παίρνει Μετάθεση ως τυφεκιοφόρος για τον 31ο Λόχο Μηχανικού στις Φέρρες.

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΑΥΡΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ.

Διοικητής της μονάδας ο ταγματάρχης Λιναρδάκης, με πρωτοπαλίκαρο του στη συγκεκριμένη διμοιρία τον ανθυπολοχαγό Ρουσάκο (εμείς δε θα τους χαρακτηρίσουμε – αφήνουμε στους αναγνώστες τη δυνατότητα να κρίνουν)!!!

Προσέξτε μονάδα: ελάχιστη συγκρότηση. Οι υπηρεσίες συχνά είναι 14 ή 15 μέρες υπηρεσία για να πάρεις έξοδο. Μπάνια δεν υπάρχουν, ή καλύτερα υπάρχουν αλλά απαγορεύεται η χρήση τους – υπάρχει ειδική πινακίδα απαγόρευσης λόγω κινδύνου ηλεκτροπληξίας. Από το φθινόπωρο τουλάχιστον επικρατεί αυτή η κατάσταση και καμιά πρόνοια επισκευής δεν υπάρχει. Οι φαντάροι υποχρεώνονται να χρησιμοποιήσουν τα μπάνια της 12της ΕΜΑ και να διασχίζουν μεγάλη απόσταση μεταξύ μπάνιων-θαλάμων, με θερμοκρασίες που συχνά φτάνουν τους -10 βαθμούς. Σε ένα στρατόπεδο που παγώνει ακόμη και η πάχνη.

Τα καλοριφέρ είναι σκουριασμένα και τρέχουν συνέχεια νερά. Η διατροφή είναι απαίσια και οι συνθήκες διαβίωσης πραγματικά άθλιες.

Και ενώ η διοίκηση της μονάδας, υπό την υψηλή εποπτεία του Ταξίαρχου Μπόλη και του υποδιοικητή της Ταξιαρχίας Ναλμπάντη, αδιαφορεί και ουσιαστικά συντηρεί τις απαράδεκτες αυτές συνθήκες, κάνει ότι περνά από το χέρι της για να τρομοκρατήσει και να γεμίσει άγχος τους φαντάρους.

Κοιτάτε παραλογισμό: ρίχνουν 2ημερες ή 3ημερες κρατήσεις και 5μερες φυλακίσεις γιατί το Μ71 δεν ήταν τετραγωνισμένο και γιατί το κρεβάτι δεν ήταν στρωμένο σαν χαρτί!!!

Την τελευταία εξάλλου Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, στην Επιθεώρηση μοιράσανε δεκάδες μέρες κρατήσεων – φυλακίσεων για τους παραπάνω «εγκληματικούς» λόγους!!!

Ο Απόστολος λοιπόν μετατίθεται στην παραπάνω μονάδα στις 20 Σεπτεμβρίου. Όμως δεν μπορεί να περπατήσει κανονικά και να σηκώσει βάρη. Όπως μας λένε χαρακτηριστικά συνάδελφοι του από τη μονάδα τον βοηθούσαν να σηκώσει ακόμα και τον οπλομαστό!!!

Πριν τις γιορτές αντιμετώπισε πρόβλημα και έκανε εγχείρηση (κύστης). Ο γιατρός μάλιστα τον έβγαλε ελεύθερο όπλου.

Όμως ο Απόστολος ήταν ένα πολύ φιλότιμο παιδί. Δεν μπορούσε να βλέπει τους συνάδελφους του να χώνονται και να μην παίρνουν ανάσα. Για να τους ελαφρώσει λίγο, προσφέρθηκε να κάνει άοπλες υπηρεσίες.

Σιγά-σιγά αυτό έγινε κανόνας. Του έδιναν τελαμώνα, ενώ άρχισαν να του δίνουν και όπλο. Το γεγονός ότι δεν μπορούσε να αντέξει αποκαλύφτηκε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν δεν άντεξε και ζήτησε να τον αλλάξουν.

Φεύγει με το γκρουπ των Φώτων, αλλά όταν επιστρέφει συναντά και αυτός, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά την ακραία κατάσταση που καθημερινά οξύνει η συμπεριφορά της διοίκησης.

Ο Απόστολος δεν αντέχει. Αλλά το κρύβει. Υπομένει τα δεινά της θητείας στη μαύρη μονάδα και προετοιμάζει τη φυγή του….

Ο 31ος Λόχος έχει αναλάβει και να καλύπτει μια σκοπιά της 12ης ΕΜΑ, που επίσης έχει ελάχιστο κόσμο.

Πριν ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ λοιπόν ο Απόστολος θα αφαιρέσει μια σφαίρα, τη μοιραία από τελαμώνα, ενώ εκτελούσε χρέη σκοπού στην Σκοπιά 712.

Κανένας δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα. Ούτε οι υπαξιωματικοί Αλλαγής, ούτε οι Αξιωματικοί Υπηρεσίας για μια ολόκληρη βδομάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι από τον τελαμώνα λείπει μια σφαίρα.

Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση η ανεύθυνη τέλεση της υπηρεσίας των βαθμοφόρων αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Όλοι γνωρίζουν ότι από 01/01/2008 υπάρχει σε ισχύ ΛΕΥΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ, οι φαντάροι εκτελούν χρέη σκοπού με ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΟ ΓΕΜΙΣΤΗΡΑ, άρα υπάρχουν επιπλέον λόγοι όλοι να εκτελούν στο ακέραιο τα καθήκοντα τους, πρώτα από όλα οι βαθμοφόροι που έχουν υπηρεσία και η ΟΑΣ!!!

Τίποτα όμως από τα προβλεπόμενα δεν έγινε.

Η Εγκληματική Αμέλεια πάει ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ με τις απαράδεκτες, τρομοκρατικές συνθήκες που έχει επιβάλλει η διοίκηση του Λόχου.

Έτσι οπλίστηκε το χέρι του Απόστολου, έτσι ο στρατός μας στέρησε, μας δολοφόνησε ένα ακόμη παλικάρι.

Ο Απόστολος έπεφτε νεκρός εκτελώντας υπηρεσία 3:00 μέχρι τις 6:00 το πρωί, σε έναν πόλεμο που χάνει καθημερινά η νεολαία.

Θύμα της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ κατάστασης που επικρατεί στις μονάδες της παραμεθορίου του Στρατού Ξηράς.

Τώρα με το γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο της ΕΔΕ πάνε να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. «Δεν πήρε την σφαίρα από την τελαμώνα», λένε προκλητικά.

Όμως οι ευθύνες δεν εντοπίζονται μόνο στη Διοίκηση της μονάδας και στην Ταξιαρχία.

Πρέπει πλέον να καταλάβουμε ότι κανένας δεν νοιάζεται για τα παιδιά.

Οι δολοφονίες παιδιών στον στρατό είναι υπολογισμένο μέγεθος.

Τα τρισεκατομμύρια που αρπάζουν από τον ελληνικό λαό θα πάνε σε πολεμικούς εξοπλισμούς για τις αποστολές εκτός συνόρων, στις προμήθειες και στους εμπόρους του πολέμου Κόκκαλη κλπ. Όχι για την βελτίωση των συνθηκών, όχι για τους φαντάρους.

Ο τεράστιος αριθμός των στρατοπέδων θα συντηρείται για τις πελατειακές σχέσεις των βουλευτών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και για να διατηρείται και να δικαιολογείται ο πρωτοφανής αριθμός των Ελλήνων αξιωματικών. Και ας μην φτάνουν οι φαντάροι και ας χώνονται με απάνθρωπο τρόπο.

Οι φαντάροι θα λιώνουν στις άδειες μονάδες της παραμεθορίου για να στέλνει στρατό η κυβέρνηση στα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν και στην Αφρική.

Πριν η κυβέρνηση και ο ελληνικός στρατός βάψει τα χέρια της με το αίμα του Κοσσοβάρου και Αφγανού, τα έχει βάψει με το αίμα του Φαντάρου.

Εμείς και οι συνάδελφοι του θα θυμόμαστε για πάντα τον Απόστολο.

Θα θυμόμαστε το μεγαλείο του φίλου μας και συναδέλφου, που μας έδωσε καλοσύνη, κουράγιο και πραγματικά μοιράστηκε βάρη που δεν του αναλογούσαν, για να μας ξεκουράσει.

Βλέπεις όμως έτσι είναι οι ΦΙΛΟΙ.

Έτσι λογίζονται οι ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.

Αυτό σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Είμαστε σίγουροι ότι τα φαντάρια της σειράς σου, όλα τα παιδιά που σε γνώρισαν δεν θα σε ξεχάσουν.

Δίνουμε όλοι τώρα υπόσχεση, με βουρκωμένα μάτια, με οργισμένα πρόσωπα, με αφηνιασμένες σκέψεις ότι θα τιμήσουμε την προσφορά σου.

Η απώλεια σου είναι ένα διαρκές αγκάθι στην καρδιά μας, που μας προκαλεί να αγωνιστούμε ενάντια στην κρεατομηχανή της νεολαίας, ενάντια στην πολιτική που την κρατά ενεργή και έτοιμη για νέες αναμετρήσεις.

Εμείς σαν ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ, δηλώνουμε ότι παραμένουμε δίπλα στον φαντάρο.

Μην διστάσετε να μας απευθυνθείτε οποιαδήποτε στιγμή, για τον οποιοδήποτε λόγο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6932 955437

_______________

Και η συνηθισμένη “αισχρή” ανακοίνωση από το ΓΕΣ:

Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι, την 30 Ιανουάριου 2008 και ώρα 04:10, ο Στρατιώτης Μηχανικού Κ.Α. του Δημητρίου, ετών 23, ο οποίος καταγόταν από την Αθήνα και υπηρετούσε σε Μονάδα του Ν. Έβρου, τραυματίστηκε θανάσιμα με το υπηρεσιακό του τυφέκιο, ενώ εκτελούσε καθήκοντα θαλαμοφύλακα.

Τα αίτια και οι συνθήκες του θανάτου του διερευνώνται από τις αρμόδιες αρχές

Ανχης (ΠΖ) Θεοδόσιος Τριαντάφυλλος
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΣ”.

_________________________

_________________________

Δημοσιεύστε το ΟΛΟΙ μήπως και κάτι γίνει με αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο και επιτέλους την πληρώσει κανένας γαμημένος αξιωματικός έστω και για την “τιμή των όπλων”.

(πηγή από το athens.indymedia)



Το πήρα από τον Γρηγόρη

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

Ανυπομονησία

"Ο ανταποκριτής μας (όλων μας) στο Polis Theater μεταδίδει"

Διάβασα στο GreekBloggers τον παραπάνω τίτλο και οι κεραίες
ανυψώθηκαν μέχρι τέρμα!

Και όντως δεν απογοητεύτηκα.

Μια πρώτη αίσθηση των όσων συμβαίνουν με πρωταγωνιστές
τον Θανάση και τον Διονύση.

Ξέρω ότι πολλοί θα θεωρούν περίπου "προδότη" τον Θανάση
που συνεργάστηκε με τον original "προδότη" Σαββόπουλο.

Εγώ όμως ανυπομονώ.

Ανυπομονώ να ακούσω τόσο τον Θανάση, όσο και να δω για
πρώτη φορά ζωντανά τον Σαββόπουλο επιτέλους.

Όπως έγραψα και στο Φα δίεση μινόρε, το κομμάτι που
παρουσιάζουν μόνο ο Θανάσης θα μπορούσε να το γράψει.

Για κοιτάξτε το και εσείς.





Της Credit

Φορτίνο Σαμάνο Θ. Παπακωνσταντίνου - Δ. Σαββόπουλος

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Live with me

Το συγκλονιστικότερο video clip των τελευταίων ετών.



Live with me Massive Attack

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Η Ναταλία με προσκάλεσε να παραθέσω τα δικά μου αγαπημένα ποιήματα.

Εγώ, λοιπόν, πάντοτε συνδέω την ποίηση με την μουσική.

Μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο.

Μετά, λοιπόν, από πολλή και έντονη σκέψη (μην γελάς, το εννοώ!)
κατέληξα ότι τα δύο ελληνικά ποιήματα που πάνω από όλα τα άλλα
με εκφράζουν περισσότερο γράφτηκαν το μεν καθαρά ως στίχοι
τραγουδιού, το δε μελοποιήθηκε, το δε τραγούδι που προέκυψε
ενσωμάτωσε σε τέτοιο βαθμό τους στίχους που διαβάζοντάς τους
να ακούς - συνειδητά ή ασυνείδητα την μουσική του.

Να μην σου πω ότι ακούς ακόμη και τον Μικρούτσικο να το
τραγουδάει!

Καινούργια ζάλη

Τρύπες

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι


Οι 7 νάνοι στο S/S Cyrenia

Νίκος Καββαδίας - Θάνος Μικρούτσικος

Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις
O πιο μικρός αχολογάει με ένα καλάμι

Γυαλίζει ο Σιμ της μηχανής τα δυο ποδάρια
O Pεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι
M' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Xαράμ πίτες ζυμώνει

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα
Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατίρι
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
Ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι

Pάμαν, αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια
και πες του κάτω από 'να δέντρο να με φέρει

O Tομ τού λείπει το 'να χέρι, μα όλο γνέθει
τούτο τ' απίθανο σινάφι να βρακώσει
Eσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη
Ρουθ, δε μιλάς, γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει
M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει
Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια

Kι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε
με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι
O πιο στερνός μ' έναν αυλό με νανουρίζει

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει
M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει
Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια


Ποιους θέλω να προσκαλέσω εγώ;

Πάλι στα δύσκολα με βάζετε!

Αλλά αυτή την φορά δεν γίνεται να το αντιπαρέλθω.

Λοιπόν, κατά πρώτο, τον Ηλία, την Sally, την Πανόπτη, την Πενθεσίλα, την Loth, την δρομοκαλλιτέχνιδα και την Λου.

Όταν θυμηθώ τους υπόλοιπους, θα τους προσκαλέσω.

Μην βαράτε, έτσι;

Η μνήμη μου δεν είναι και στα καλύτερά της.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Φεύγεις από το σπίτι με διάθεση που (σε) σκοτώνει.

Η ιδέα να πας μέχρι το Λαύριο με τα πόδια και να γυρίσεις αμέσως πίσω δεν σου ακούγεται καθόλου κακή.

Αντ'αυτού, καταλήγεις στο μπαρ της μοναξιάς.

Πίνεις μια μπύρα.

Ο κόσμος γύρω σου σε φτάνει στο όριο του εμετού.

Βγαίνεις έξω και πας στο απέναντι.

Και εκεί, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα.

Παραγγέλνεις άλλη μια μπύρα.

Η οποία με το ζόρι κατεβαίνει κάτω.

Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο...Tonino Carotone!




Ως δια μαγείας, η ατμόσφαιρα αρχίζει γίνεται ελαφρύτερη.

Σχεδόν χαρούμενη.

Σε μερικά λεπτά, ολόκληρο, πρακτικά, το μαγαζί αρχίζει να κουνιέται.

Στους ρυθμούς του ντι τζέι, ο οποίος ιδιαίτερα επιδέξια γυρνάει τον ρυθμό σε Ιταλικό τραγούδι, αναμφίβολα κατάλληλο για τα σκουπίδια.

Και εσύ;

Εσύ αρχίζεις ξαφνικά να κοιτάς με διαφορετικό μάτι την διπλανή γυναίκα.

Η οποία σου φαίνεται πολύ ερωτικό πλάσμα.

Και συνεχίζεις να κοιτάς σαν χάνος, παρότι η συγκεκριμένη έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα, το οποίο μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες στην σωματική σου ακεραιότητά σου: Συνοδεύεται από τρεις άντρες, ένας εκ των οποίων φαίνεται να τρέφει ιδιαίτερες προσδοκίες σχετικά με το αιθέριο πλάσμα.

Αλλά εσύ συνεχίζεις να κοιτάς σαν...δεν ξέρω ποιος είναι και ο υπερθετικός του χάνου. Φτου.

Σε κάποια στιγμή νιώθεις την ατμόσφαιρα να βαραίνει και πάλι. Γυρνάς και διαπιστώνεις ότι ο Τονίνο έφυγε.

Και τότε συνειδητοποιείς ότι έφτασε και η δικιά σου ώρα να φύγεις.

Κλείνεις το μάτι στην αιθέρια ύπαρξη, μαζεύεις το μπουφάν σου και την κάνεις προς τα έξω.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Η αρχη ειχε γινει με το monitor,
οταν ξαφνικα ο Π.Βρυωνης,
δημιουργος του εν λογω aggregator,
δεχεται απειλες απο μια κυρια
η οποια του ζητα να αφαιρεθει το blog της απο το
monitor.

Στη συνεχεια,ακολουθει το blogme.gr,επισης aggregator,
το οποιο φιλοξενει στα link του,
ενα blog το οποιο σατηριζει τον κ.Λιακοπουλο,
με αποτελεσμα ο κ.Λιακοπουλος να κανει μηνυση
στον aggregator και οχι στο ιδιο το blog,
διοτι ηταν σε .com,πραγμα το οποιο σημαινει
οτι καλυπτεται απο την Αμερικανικη νομοθεσια,
η οποια δεν επιτρεπει να γινει αρση του απορρητου
για συκοφαντικη δυσφημιση.
Συνεπως το
blogme.gr ηταν ο ευκολος στοχος.

Επειτα,η Athens VoiceLifo και το Υupi.gr,
δεχονται αιτηση ασφαλιστικων μετρων
απο το ΙΕΚ ΑΚΜΗ,
λογω δημοσιευματων στα blogs του
ΠΡΕΖΑ TV,
τα οποια και διατηρουσα στα δικα τους sites.

Τελος,Ιανουαριος 2008,το sync blogs,
δεχεται e-mail απο μια "κυρια",
η οποια ζητα απο τους
διαχειριστες,
να αφαιρεσουν καποιο blog το οποιο φιλοξενουν,
επειδη οπως αναφερει
"
προσβάλει άτομα και παραβιάζει προσωπικά δεδομένα".
Σε περιπτωση μαλιστα που οι διαχειριστες του sync
δεν προβουν στη διαγραφη του blog,
τοτε η εν λογω "κυρια",
θα κινηθει νομικα εναντιον της ομαδας του sync.

Συνεπως για ακομη μια φορα
ο ευκολος στοχος ειναι το ".gr".

Οι Ελληνες bloggers δεν πρεπει να επιτρεψουμε
να συμβει κατι τετοιο...
Πρεπει να παρουμε συντομα μετρα,
μονοι μας,διοτι τα Blogs πλεον,εχουν κερδισει
οχι μονο το ενδιαφερον το κοσμου,
αλλα σιγα-σιγα,γινεται φανερη
και η πραγματικη δυναμη την οποια εχουν...


ΠΡΕΖΑ TV
15-1-2008

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2008

Δεν Το Πιστεύω!

Την τελευταία εβδομάδα είχα την εντύπωση ότι ξέχασα μια ημερομηνία.

Κάτι, κάτι είχε συμβεί και δεν μπορούσα να το προσδιορίσω.

Έσπαγα το κεφάλι μου αλλά τίποτα.

Σε κάποια φάση κουράστηκα - βαρέθηκα να το σκέφτομαι.

Και μπήκα στο αρχικό μπλογκ μου για να δω τι γίνεται.

Καθώς προχωρούσα προς τα κάτω έφτασα στο Αρχείο.

Και τότε κατάλαβα.

Στις δύο του μορφές αυτό το μπλογκάκι συμπλήρωσε δύο χρόνια ύπαρξης!!!

Έπρεπε να το κοιτάξω δύο φορές, αλλά τελικά βεβαιώθηκα.

Τα δύο τελευταία χρόνια είσαστε μέρος της καθημερινότητάς μου.

Σε σημείο που την έχετε - σε μεγάλο βαθμό - αλλάξει.

Δεν πρόκειται να γράψω καμιά μεγαλοστομία, ούτε κανένα δακρύβρεχτο.

Θέλω, μόνο, να ζητήσω συγνώμη για το ότι δεν είμαι σε θέση να παρακολουθώ
όλους σας σε καθημερινή βάση.

Και να σας στείλω όμορφα - ελπίζω - τραγούδια

Και επειδή η λίστα είναι ατελής (αναμφίβολα κάποιους θα ξεχάσω), θα συμπληρωθεί τις επόμενες ημέρες.

Όταν Χαράζει Θανάσης Παπακωνσταντίνου Ναταλία

Freedom Μιχάλης Δέλτα Μάρω

The River Ο Bruce σε ένα δρόμο στην Κοπεγχάγη! Ηλίας

Your latest trick Dire Straits Χνούδι

Because the night Patti Smith Το πατσιουρί

It's a miracle Roger Waters Φυσιοδίφης

O Mio Babino Caro Μαρία Κάλλας Ελαφίνι

The show must go on Queen Προσπαθώντας να ξεφύγει της αλήθειας

Goddess on a highway Mercury Rev Loreley Lucy

Λάμπα Θυέλλης Μανώλης Μητσιάς When the night speaks to me

Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι Μαρία Φαραντούρη Industrial Daisies

Hold on to the dream Demon R2D2

Somebody to love Jefferson Airplane Ο Σκύλος της Βάλια Κάλντα

Γιορτή Τρύπες Λόγια του αέρα

Διάφανος Σωκράτης Μάλαμας Πάρα πολλά μίλια μακριά

Summertime in Prague Έλλη Πασπαλά Loth

Who wants to live forever Queen Σπύρος Σεραφείμ

Φωτιά στο λιμάνι Τα Ξύλινα Σπαθιά Κωλόγρια

Stairway to Heaven Led Zeppelin Χαμένη στην μουσική

Άγιος ο Έρωτας Γιώργος Ανδρέου Πανόπτης

If it be your will Antony Λου

Μάρκος και Άννα X-ray

Henry Lee Nick Cave & P.J. Harvey Δρομοκαλλιτέχνιδα

Special delivery για μια πολύ σπέσιαλ μικρούλα!

Wind Beneath my Winds Bette Midler Λυδία-Τιγρία

Love will tear us apart Joy Division Μωβ Βεντάλια

Pet Cemetery Ramones Παπί!

The show must go on Queen Εβελίνα

Iron Man Black Sabbath Κιτσοσμητσος

Tatoo'd Lady Rory Gallagher Αστική Τουλίπα

I fought the law Clash
ΑΤΠ

Paranoid Android Radiohead Exitmusician

Glory Box Portishead Krotkaya

I don't want to grow up The Ramones Φτυαράτσι!

Και μια - αναπάντεχη μεν, ιδιαίτερα ευχάριστη δε - συνάντηση!

Unfinished Sympathy Massive Attack Sally

Woman Neneh Cherry Πενθέσιλα

Μίλα Ρε Τσοπάνα Rave MagicRobot

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

«Ψάχνουμε την αγάπη σε λάθος μέρη»

Της Χάρης Ποντίδα

«Νομίζω ότι  επαναλαμβάνομαι πολλές  φορές στη μουσική, αλλά  αυτό δεν με ενοχλεί γιατί  βγαίνει με έναν διαφορετικό  τρόπο... Βασικά έχω την  εμμονή ότι όλα μου τα  τραγούδια είναι ένα μεγάλο  κομμάτι. Από τους Στέρεο  Νόβα έως και σήμερα, έχω  την ιδέα ότι ξεκίνησα με ένα  κλεμμένο ποδήλατο και από  τότε το τραγούδι αυτό δεν  τελείωσε ποτέ», λέει  ο Κ. Βήτα










«Νομίζω ότι
επαναλαμβάνομαι πολλές φορές στη μουσική, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί γιατί βγαίνει με έναν διαφορετικό τρόπο... Βασικά έχω την εμμονή ότι όλα μου τα τραγούδια είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Από τους Στέρεο Νόβα έως και σήμερα, έχω την ιδέα ότι ξεκίνησα με ένα κλεμμένο ποδήλατο και από τότε το τραγούδι αυτό δεν τελείωσε ποτέ», λέει ο Κ. Βήτα.

Απλές, τρυφερές μελωδίες και στίχοι σε δημιουργική συνομιλία με το γνώριμο ηλεκτρονικό περιβάλλον στο οποίο μας έχει ξεναγήσει από τα πρώτα του χρόνια. Στο δεύτερο, η απόλυτη μοναξιά. Ένα ταξίδι σε ένα άγνωστό σύμπαν, όπου τίποτα δεν είναι αναμενόμενο, ένα σύμπαν όπου η μουσική μοιάζει με εκκωφαντικούς ψιθύρους μέσα στο χάος.
Οι δύο όψεις ενός ανήσυχου ανθρώπου; «Κατά βάση» λέει ο Κωνσταντίνος Βήτα, «το πρώτο άλμπουμ είναι η εξωτερική πλευρά του “Άργου”, το τρίχωμά του... Πολλά από τα πράγματα που σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια. Αποσπασματικές εικόνες ενός κόσμου που τον παρατηρείς σαν να αγναντεύεις το μεγάλο τίποτα. Μέσα απ΄ όλα αυτά τα τραγούδια προσπάθησα να βρω μια ευθεία για να περπατήσω μαζί με τον “Άργο”... Ίσως είναι ένας επαναπροσδιορισμός της αγάπης, μια και συμβολίζει όλα αυτά τα στοιχεία που μάλλον έχει αποβάλει ο σύγχρονος άνθρωπος: την υπομονή, την αγάπη, την καρτερικότητα, την πίστη. Το δεύτερο άλμπουμ είναι ένα πεδίο όπου όλες αυτές οι σκέψεις αποδομούνται, τα σχήματα λειώνουν. Σαν να απελευθερώνεται η πίεση και να σε καλεί ένας νέος κόσμος».

Υπάρχει κάθε φορά κάποιος στόχος όταν κάνεις
έναν δίσκο; Ή είναι ένα κολλάζ από στιγμές έμπνευσης;
Η μουσική είναι μια τέχνη που δεν έχει να κάνει και πολύ με τον στόχο. Ο στόχος μπορεί να συνδεθεί με τον αθλητισμό, με τη δουλειά, την καριέρα ή άλλα πράγματα... Να σας πως το νιώθω: Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι ξεκλειδώνει... Σαν να ανοίγουν οι πόρτες και σου δίνουν πρόσβαση στο φως και τη θέα.

Βρίσκεις ότι σήμερα έχει δημιουργηθεί κοινό αρκετό για να στηρίξει εναλλακτικές προτάσεις; Όχι γιατί η εναλλακτική μουσική ανήκε και θα ανήκει πάντα στους λίγους, είναι το παρφέ, το εκλεκτό. Υπάρχει όπου υπάρχει πνεύμα, είναι μουσική που πάντα τη λέμε περιθωριακή γι΄ αυτό τον λόγο. Δεν μπορεί όλοι να θέλουν να φάνε το ίδιο πράγμα, οι πολλοί τρώνε Μακντόναλντ, ριάλιτι, πίτσες, εμπορικά θεάματα, μπουζουξίδικα κ.λπ. Η εναλλακτική μουσική ανήκει στους εκλεκτούς. Και πάντα θα είναι έτσι.

Γ εύεσαι την επιτυχία; Τ η χαίρεσαι;
Ναι, αυτήν την επιτυχία τη χαίρομαι γιατί είναι δρόμος μεγάλων αποστάσεων που κάνει κάποιος για να ανταμώσει το φως.

«Κι έβρισκα την ευτυχία στη μεγάλη οφθαλμαπάτη... Κι η χαρά είναι ένα κλικ που είναι δίπλα στον καθένα» ακούγεται στον δίσκο. Ναι, είναι τα λόγια από το κρυφό μου τρακ, το κλικ... Κατά βάθος μιλώ για όλους αυτούς του ανθρώπους που ψάχνουν μέσα στη ζωή σε λάθος πράγματα να βρουν την αγάπη και γυρίζουν ολόκληρο τον κόσμο, ψάχνουν, αναζητούν και μια μέρα κάτι συμβαίνει, ένα άνοιγμα μέσα τους, και καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά τα χρόνια αυτό που έψαχναν ήταν η ψυχή τους. Έτσι κι εγώ, μέχρι να αγαπήσω τον εαυτό μου δεν αγάπησα κανέναν -αυτό περιγράφω. Το άφησα κρυφό στο άλμπουμ για να το ανακαλύψουν και οι άλλοι, όπως κι εγώ κάποια στιγμή, ξαφνικά. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια.

Πώς σ΄ επηρέασε η επιτυχία του «2», για την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου; Την αισθάνθηκες και ως βάρος; Ήταν μία δουλειά όπως και άλλες που έχω κάνει και προσπάθησα με τον πιο δυνατό τρόπο να ανταποκριθώ σε αυτό που μου ζητήθηκε να κάνω. Νομίζω ότι τα κατάφερα με τη μουσική. Από ΄κεί και πέρα το «2» είχε την τύχη να γίνει πολύ εμπορικό και αυτό με έκανε κι εμένα χαρούμενο. Όχι δεν αισθάνθηκα βάρος, κάθε άλλο, ένιωσα ελαφρύς όπως τα πουλάκια που βγαίνουν από το κλουβί και πετούν.

Η συνέντευξη εδώ

Ένα κλεμμένο ποδήλατο Στέρεο Νόβα

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Αγωνία

Που είσαι;

Α'στο διάλο μωρή με κοψοχόλιασες!!!