Στρέλλα

Για κάποιο λόγο, το ελληνικό σινεμά αποφάσισε "εν μια νυκτί" να ανατινάξει όλα τα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας.

Καιρός ήταν.

Αυτό, μάλιστα!!!!

Αυτό είναι πραγματικά Χριστουγεννιάτικο.
Και χαίρομαι που με ανέχονται να συμμετέχω,
έστω και στο λίγο που μπορώ.

Σήμερα ακούμε Joe Strummer. Τίποτα άλλο

Πέρασαν ήδη εφτά χρόνια από την ημέρα που έφυγε.

Joe Strummer

Γι'αυτό, τα ραδιοκύματα σήμερα είναι γεμάτα μόνο με τα τραγούδια του

Redemption Song Joe Strummer and The Mescaleros

Nitcomb Joe Strummer and The Mescaleros 

Λιγότερο απ' αυτό Στέρεο Νόβα (ερμηνεύει η Νατάσσα Καρβούνη)

Σαν τα παιχνίδια η ζωή σου γυρνά,
απελπισμένα, μια τροχιά μυστική
πού και πού ο χρόνος σταματά
νόμιζες πως θα κρατούσε,
μα ήταν μόνο ένα φιλί

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί

Σαν τα παιχνίδια η ζωή σταματά
κι αυτό που ένιωσα μαζί σου μια στιγμή
βρήκε καταφύγιο στην καρδιά
με όλα αυτά που πέταξες
σε κάποιου δρόμου τη στροφή

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί

Everybody Knows Concrete Blonde

Τρελό eighties... 

...εξίσου τρελά...

...γουστάρω.....

Έτσι, για να μην ξεχνιώμαστε

Ο λύκος της ψυχής μου Magic de spell

Χριστουγενιάτικο Πάρτι Ξεμπλοκαρίσματος

Το xeblogarisma.blogspot.com * σας καλεί το Σάββατο 28 Νοεμβρίου

Στο 2 Χριστουγεννιάτικο bazaar/party για τα παιδιά έως 3 ετών,

που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού).

___________________________________________________________

“Σήμερα 15 αθώες ψυχές ζουν στον Κορυδαλλό μαζί με τις έγκλειστες μητέρες τους. «Εμένα ποιος είναι ο μπαμπάς μου; Εγώ δεν έχω μπαμπά;».

Μια ανδρική φιγούρα εμφανίζεται. «Μπαμπά», φωνάζει το παιδάκι.

Ο άνδρας ξέρει πως δεν επιτρέπεται ν’ απαντήσει.

Σιωπηλός, γυρίζει το κλειδί στη σιδερένια πόρτα και κλειδώνει μέσα τη μητέρα με το μωρό της. Το παιδί προσπαθεί να ανοίξει.

- «Γιατί δεν ανοίγει η πόρτα, μαμά;».- «Είναι η ώρα που κοιμόμαστε. Γι’ αυτό κλείνουν οι πόρτες. Για να είναι ο καθένας στη φωλίτσα του».Ο διάλογος είναι πραγματικός.

Όταν το παιδί μεγαλώσει, θα καταλάβει πως η «φωλίτσα» ήταν φυλακή και ο «μπαμπάς»… δεσμοφύλακας.”

____________________________________________________________

Στο Χριστουγεννιάτικο bazaar θα διατίθενται προς πώληση αντικείμενα τέχνης, έργα φυλακισμένων γυναικών, βιβλία, ρούχα, δίσκοι και πολλά άλλα. Ταυτόχρονα θα συλλέγονται είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά και τις άπορες φυλακισμένες όπως πάνες, ρούχα, είδη προσωπικής υγιεινής καθώς και παιχνίδια, βιβλία (ειδικά ξενόγλωσσα), περιοδικά, τηλεκάρτες κ.ά.

Ημερομηνία: 28/11/2009

Τόπος: Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο

Πρόγραμμα: 12-8 μ.μ. bazaar

5.30 μ.μ. παράσταση Καραγκιόζη του

Ιάσωνα Μελισσηνού

10.30 μ.μ. Ινδική μουσική με τους ΙΧΩΡ (15e με ποτό)

00.30 π.μ. party

για περισσότερες πληροφορίες και συμμετοχή:

Ξεμπλοκάρισμα

*Το ξεblogάρισμα είναι μια ομάδα από bloggers που ξεκίνησε την δράση της πριν από 2 χρόνια με σκοπό την βοήθεια και την υποστήριξη των παιδιών 0-3 ετών που κρατούνται μαζί με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού). Το πλαίσιο υποστήριξης, μαζί με τα 15 περίπου παιδάκια περιλαμβάνει και τις 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες γυναίκες. Οι εθελοντές του ξεblogαρίσματος οργανώνουν αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης στις φυλακές και διοργανώνουν εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη και την κάλυψη των άμεσων αναγκών των παιδιών και των άπορων. Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και χρειάζεται η υποστήριξη όλων .

Oh yeah!!!

Today is Diamanda's day!!!









Interlude (Time)


Ενημέρωση:

Από προχθές προσπαθώ να σκεφτώ τί να γράψω γι'αυτό που έπαθα στο Παλλάς.
Αφού συνήλθα, θυμήθηκα και το όνομά μου, που έμεινε κάπου μεταξύ του "Άνοιξε πέτρα" των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου και του "Ζεϊμπέκικο" (Μ'αεροπλάνα και βαπόρια του Σαββόπουλου, κατάλαβα ότι μόνο να δείξω μπορούσα, τίποτα άλλο.

Πότε είδες ξωτικό τελευταία φορα;

Εγώ πριν από μιάμιση περίπου ώρα.

Ανέβαινε την Αλεξάνδρας.

Κόκκινα μάτια που σκούραιναν προς την κόρη

Χοντρό πολύχρωμο καλσόν.

Κοντή φουστίτσα.

Και δύο κοτσίδια που μετά βίας έκρυβαν τα μυτερά αυτιά.

Με τα χέρια μπλεγμένα μπροστά στο στήθος και μια σακκούλα στο αριστερό.

Αφού την προσπέρασα σκέφτηκα να γυρίσω πίσω να ρωτήσω τί γυρεύει ένα ξωτικό στις τρεις η ώρα μέσα στο κρύο της Αθήνας αλλά ντράπηκα.

Γμτ μου.

Τα ξωτικά Λιζέτα Καλημέρη


Μάλλον άρχισε να μου σαλεύει, έτσι δεν είναι γιατρέ μου;

Φρόντισε μόνο ο ζουρλομανδύας να μην είναι πολύ σφιχτός, σε παρακαλώ.

Πατρίδα...

Πατρίδα Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ψυχή βαθιά και θλιμμένη

Πήγα χθες και είδα το Ψυχή βαθιά.

Βγήκα έξω και ένιωθα ένα βάρος σε
μέγεθος μαμούθ θρονιασμένο στην
ψυχή μου.

Που δεν λέει με τίποτα να φύγει.

Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.

Μόνο να παρακαλέσω τον Αγγελάκα
να θρηνήσει λίγο ακόμη για την
κατάντια μας.

Έρημα Βουνά Γιάννης Αγγελάκας

Υ.γ.: Οι πασης φύσεως κατα-κριτικοί
που χαρακτήριζαν ανιστόρητο τον
Παντελή Βούλγαρη, σε ποιό ηλιακό
σύστημα βρίσκονταν ενόσω προβολλόταν
η ταινία;

Όμορφιά

Υποσχέθηκα να σου γράψω κάτι όμορφο.

Κάθισα, και το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η εικόνα του Μάνου.

Φυσικό δεν είναι;

Και μετά αυτή η μουσική του.

Όταν έρχονται τα σύννεφα

Και συνειδητοποίησα ότι μόνο μέσα από τις μουσικές μπορούσα να περιγράψω την ομορφιά.

Όπως για παράδειγμα την ομορφιά ενός λουλουδιού.

Γειά σου κύριε μενεξέ

Της θάλασσας

Το Απέραντο Γαλάζιο - Ύμνος στην Θάλασσα

Ενός νησιού

Σαντορίνη 

Μιας ερμηνείας

La Wally

Ακόμη και μιας σκιάς

Χορός με την σκιά μου 

Γι'αυτό, να ξέρεις ότι εδώ είμαι.

Και όλα θα επανέλθουν στα φυσιολογικά τους πλαίσια.

Καληνύχτα μην φοβάσαι

Ξαφνικά

Ξαφνικά βλέπεις το χάσμα μεταξύ σου και του "κανονικού" κόσμου να βαθαίνει απότομα.

Επειδή ένας - δύο άνθρωποι που θεωρούσες σχετικά - έστω - κοντά στον δικό σου τρόπο σκέψης και ζωής φαίνονται να αποκλίνουν τελείως.

Φυσικά, γνωρίζεις ότι εσύ είσαι ο 'παράξενος', ο εκτός πραγματικότητας, ο ιδιόρυθμος.

Και αυτοί ακολουθούν - απλώς - την 'φυσιολογική' ροή των πραγμάτων.

Και πάλι, δεν παύει να είναι πικρή η αίσθηση της σχεδόν πλήρους απομόνωσης.

Και εντονότερη η ανάγκη να τελειώνεις με όλα όσα σε έφεραν εδώ και να επιστρέψεις πίσω στο καβούκι που εσύ δημιούργησες.

Invitation to the blues Tom Waits

 

Σιχάθηκα.

Σιχάθηκα όλους εκείνους που θέλουν να με αλλάξουν.

Που πιστεύουν ότι ξέρουν καλύτερα από εμένα το τί και το πως.

Που όποτε τους εξηγώ - ή προσπαθώ να τους εξηγήσω - το πως σκέφτομαι, καταλήγουν να θεωρούν ότι "δεν βάζω νερό στο κρασί μου".

Αν ξανακούσω αυτή την φράση είτε θα βρίσω τόσο άγρια όσο ποτέ μέχρι τώρα, είτε θα χειροδικήσω. 

Παρατάτε με.

Όλοι σας.

Υ.γ.: Τρεις μόλις εβδομάδες στο κωλόνησο και θυμήθηκα ξανά τον λόγο ύπαρξης αυτής εδώ της - μισοξεχασμένης - γωνιάς.

Εκπληκτικό, έ;

Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη...ελπίζω

Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη Μανώλης Λιδάκης

Δεκαπενταύγουστος

Σε παρακαλώ...

...Καιτούλα, θα ηρεμήσεις λίγο την ψυχή μου;

Libido!!!

Libido Χρήστος Στέργιογλου

Ουλαλούμ

Ουλαλουμ

Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα!

Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!...

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.

Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και - τάχας - σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα! -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ' εσύ με μένα!...

Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω - στραβός - μες στα νερά; κ' εσύ κοντά μου!...

Ακριβής Περιγραφή

Αντικοινωνική Συμπεριφορά γιε γιε γιε γιε

The Times They Are A Changin' (Live) Bob Dylan

Τα Προβατάκια

   Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ντουντούκες και πανό
θέλουνε να διώξουνε τις στάνες του θανάτου
θέλουν περισσότερο σανό

Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
θέλουνε ν' αλλάξουνε βοσκό
έξω ο Αμερικάνος καουμπόη
ζήτω ο μοντέρνος Γκορμπατσώφ

Κι εγώ απ' το πεζοδρόμιο να παρακολουθώ
μίζερο τσοπανόσκυλο περιθωριακό
μα σαν πλακώσουν λύκοι, τα πρόβατα σκορπίζουνε
και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίσω εγώ

Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ροκάνες και κασκόλ
έχουν στα λαρύγγια τους φωτοβολίδες
και χαροπαλεύουν για ένα γκολ

Κι εγώ τερματοφύλακας στα ένδοξα γκολπόστ
δοκάρια κυανόκρανα και δίχτυα της Λακόστ
μα σαν πλακώσουν λύκοι, οι φίλαθλοι σκορπίζουνε

και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίζω εγώ

Τα Προβατάκια

Εξαιρετικά αφιερωμένο

Απορία

Ένας μεγάλος έρωτας

Ή

Μια απλή συνουσία;

Ανανέωση:

Γουστάρω τρελά!!!

Goldfish The Last Drive

Αμαλία, 2 χρόνια μετά

Δημοσκόπηση

Τι είναι το χειρότερο:

Να μην σε πιστεύουν πλέον οι άλλοι, στους οποίους πρήζεις τα αυτιά για κάτι που θέλεις να κάνεις; 

Ή 

Να μην πιστεύεις εσύ πλέον τον εαυτό σου που σε σπρώχνει ακόμη;

Τις ψήφους σας στα σχόλια παρακαλώ.

Δυστυχώς

Για να παραφράσω την Δαλιδά, η ζωή άρχισε να γίνεται - πολύ - κουραστικη.

When the Grey Skies turn to blue Chris Rea

Της Αναστασίας που ανησυχεί

Ευχαριστώ

 

Which side are you on? Νατάσσα Μποφίλιου

Τόσο η Φλόρενς Ρις

Όσο και ο Πιτ Σίγκερ

Αλλά ακόμη και η Νάταλι Μέρτσαντ

Σίγουρα θα είναι υπερήφανοι γι'αυτή

την εκτέλεση από την Νατάσσα Μποφίλιου

"Which Side Are You On?"

Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell 

Which side are you on boys? 
Which side are you on? 

My daddy was a miner
He's now in the air and sun
He'll be with you fellow workers
Until the battle's won 

Which side are you on boys? 
Which side are you on? 

They say in Harlan County
There are no neutrals there
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Claire 

Which side are you on boys? 
Which side are you on? 

Oh workers can you stand it? 
Oh tell me how you can
Will you be a lousy scab
Or will you be a man? 

Which side are you on boys? 
Which side are you on? 

Don't scab for the bosses
Don't listen to their lies
Poor folks ain't got a chance
Unless they organize 

Which side are you on boys? 
Which side are you on?

Επιτέλους

Φτάσαμε - επιτέλους - στο σημείο του στίχου εκείνου που λέει πως

Κάποτε είχες μια καρδιά

που χώραγε όλο τον ντουνιά

τώρα χωράει μια πέτρα

Καιρός δεν ήταν;

Για την πριγκίπισα που το ζήτησε

Της Αγκαλιάς η Ξενιτιά (live) Σωκράτης Μάλαμας

Fork in the road

Όταν ψήνεται καινούριος Neil, η φύση κρατάει την ανάσα της!!!

Και τρέχουμε να λάβουμε το φως...

Προτού ο πατριάρχης (δες εταιρία) προλάβει να το φέρει καν!

Συνεπώς, κάντε κλικ στο λινκ!

Fork in the road Neil Young

Μουσικές που σε ρίχνουν και σε ανεβάζουν ξανά

Το πολιτικό

Πατρίδα Αλκίνοος Ιωαννίδης

Και το ερωτικό

Ευχαριστήριο Νατάσσα Μποφίλιου

τραγούδι του 21ου αιώνα

Αυτό είναι το μέλλον μας;

Νεκρός νεαρός blogger σε φυλακή  της Τεχεράνης

Πάει, τελείωσε

...γερνάμε...

Το σκληρό πανκιό (λέμε τώρα) στέκεται στο

μισοσκόταδο και κοιτάει παραπονεμένο.

Δεν εξηγείται αλλιώς πως γίνεται να με συγκινούν

 τόσο πολύ πλέον τραγούδια όπως το παρακάτω.

Πέρασμα Αλκίνοος Ιωαννίδης με την Σόνια Θεοδωρίδου

Υ.γ.: μανιταράκι και πριγκίπισσα, δεν σας ξέχασα.

Ήθελα να χαλαρώσω λίγο και μετά να σας απαντήσω.

Με τα χίλια ζόρια...

...έφτασα σπίτι

Ξέρασα τα άντερα

Μαζί με το αίσθημα αχρηστίας μου

Που ετοιμάζεται να υποβάλει αίτηση μονιμοποίησης

Μπορώ τώρα να κοιμηθώ μέχρι την μεθεπόμενη Δευτέρα;

Σε παρακαλώ;

Μια μικρή νυχτερινή βόλτα.

Αφήνεις τους υπόλοιπους και ξεκινάς το περπάτημά σου.

Και σιχτιρίζεις τον εαυτό σου, που έπρεπε να καταναλώσει μισό μπουκάλι βαρύ κόκκινο κρασί για να αρχίσει να προσέχει τις ομορφιές που περνάνε γύρω του.

Μέχρι που φτάνεις στην Τοσίτσα, στο σημείο που ενώνεται με την Πατησίων.

Και πέφτεις επάνω σε μια τεράστια κηλίδα αίματος στο πεζοδρόμιο, με δυο κομμάτια χαρτοπετσέτας να προσπαθούν μάταια να την κρύψουν.

Και παρακάτω ένας άνθρωπος  πεσμένος ανάσκελα με τα πόδια διπλωμένα προς τα πίσω.

Με κουρελιασμένα - σχεδόν - ρούχα - και χοντρά λευκά γάντια στα χέρια!!! 

Και μερικά βήματα πιο κάτω, το μωβ Χιουντάι σταματάει μερικά χιλιοστά από το σώμα σου, παρότι είσαι στην διάβαση πεζών και το φανάρι είναι κόκκινο για τα αυτοκίνητα.

 Και προσπερνάς τον άνθρωπο που φυλάει τον ύπνο του άλλου ανθρώπου, εκείνου που τρεις βδομάδες τώρα αρνείται να φάει, διαμαρτυρόμενος για την φτώχεια όλων μας.

 Και κάπου εκεί, βλέπεις τα αυγά να πετάνε από την μια πλευρά και τα καλάθια από την άλλη.

Όλα από χέρι καμένα Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μήπως έφτασε...

...η ώρα να αποχαιρετίσουμε την Αλεξάνδρεια;

Αϊντεεε!!!

Πάει, ξεφεύγουν ο ένας μετά τον άλλο οι μπάτσοι!

Ιδού το πειστήριο!

Ελπίζω μόνο να μην την πληρώσει κανένας περαστικός

Ανακούφιση

Και εγώ που νόμιζα ότι δεν υπάρχουν - πλέον - τραγούδια που να με πονάν.

Έστω και "παλιά"

Θα με δικάσει Σωτηρία Μπέλλου

Και εδώ οι στίχοι του

Ευχαριστώ Daria

Ωχ

Αλλάζει και πάλι η παλίρροια;

Τόσο σύντομα;

Δεν νομίζω ότι θα το αντέξω αυτή την φορά.

Απορία

Πως βάζει κάποιος τον εαυτό του σε μια στοιχειώδη τάξη;

Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος;

Τρεχάτε! Ψέκασαν τον Γιωργάκη! Ο Τζιπάκος φταίει

Τι έγινε ρε παιδιά;

Έφαγε ο Γιωργάκης μια μερίδα από τα χημικά που ψέκαζε το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια τον κόσμο και θα χαλάσει το σύμπαν;

 

Πάει, θα χάσω τελείως και το ελάχιστο που έχω

Ερντογάν προς Πέρες: Εσείς ξέρετε πολύ καλά να σκοτώνετε 

Θα τρελαθούμε γαμώτο μου, δεν παίζει αυτό.

Θράσος;

Αναισθησία;

Τι από τα δύο;

Στο καλό, ελπίζω να συναντηθήκατε ήδη

Στις 10 Μαρτίου του 2007 έγραφα το παρακάτω

Φόβος

Δέκα μήνες μετά ήρθε και η σειρά του παππού.

Ελπίζω να είναι χαρούμενοι μαζί, πλέον.

Εξάρχεια ΙΙ

Επειδή μια καλή μάζωξη αναρχικών κουκουλοφόρων δεν αξίζει μία αν δεν έχει το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό για να την υποστηρίξει, ιδού κυρίες και κύριοι!

Παρά το ψοφόκρυο, μαζεύτηκαν όλοι στο συνηθισμένο μέρος για να υφάνουν τον συνωμοτικό ιστό που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και των πάσης φύσεων -ισμών.

Πρώτα πρώτα τα όργανα του πολέμου






Οι κουκουλοφόροι σε σχηματισμό αλυσίδας για την καλύτερη αντιμετώπιση των ΜΑΤατζίδικων επιθέσεων

Ο αρχι-κουκουλοφόρος δίνει τις ανάλογες κατευθύνσεις.

Στο οπλοστάσιο των γνωστών αγνώστων συμπεριλαμβάνονται όπλα χειρός και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας που ακούει στο όνομα μη-φονική συσκευή διάσπασης των ακουστικών τυμπάνων.

Η γραπτή αποτύπωση των πολεμικών σχεδίων. Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το κόκκινο άρμα το οποίο μεταφέρει την μεθεπόμενη γενιά κουκουλοφόρου τρομοκράτη και ο αιμοβόρος μαυρόσκυλος που παρακολουθεί με ύψιστη προσοχή τον σχεδιασμό (Όχι Β.Κ., δεν σε υποβαθμίζω, εσύ είσαι σε άλλο επίπεδο βαρβαρότητας και αιμοδιψίας...)

Δύο κουκουλοφόρες τρομοκράτισσες μειδιούν σκεφτόμενες τον κακό χαμό που προετοιμάζονται να εξαπολύσουν επί του ανάλγητου και τρομοκρατικού κράτους και των ανεγκέφαλων οργάνων του.

Ρε'συ σκύλε, μπας και οι φωτογραφίες σου χαντακώσουν ολόκληρο το Εξαρχειώτικο τρομοκρατικό και κουκουλοφόρο κίνημα τελικά;

Εξάρχεια Ι

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ Αυτοοργάνωση σ' όλες τις γειτονιές!

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009 στην Πλατεία Εξαρχείων στις 11 το πρωί, γιορτή.

Με την παρουσία μας στο δημόσιο χώρο εξοστρακίζουμε την καταστολή και τον τρόμο που επιβάλλεται στις γειτονιές μας.

Προσκαλούμε συμμετέχοντες και όχι θεατές σε μια συνάντηση-γιορτή από το μεσημέρι μέχρι το σούρουπο.

Συνεισφέρουμε με ό,τι μπορούμε:-

Ζωντανή μουσική-Μαγείρεμα και φαγητό-Χαριστικό παζάρι-Παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Διαδώστε το σε φιλους και γνωστους.

Να είμαστε όλοι εκεί ενάντια στην καταστολή και τον τρόμο που μας επιβάλεται.

*σε περίπτωση βροχής αναβάλλεται για την επόμενη Κυριακή

Ευχαριστώ τον Πολίτη Πίττα.

Πόσο πιο χαμηλά;

Το έργο της Μαρίας Δημητριάδη το ξέρω πρακτικά επιφανειακά.

Ήταν και αυτή άλλη μια από τους καλλιτέχνες εκείνους που θέλουν περισσότερο από τον συνηθισμένο χρόνο  για να σταλάξουν στην ψυχή μου. 

Για να αρχίσω να την ψάχνω πιο επισταμένα.

Η φωνή, από την άλλη, δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που συνειδητά ή ασυνείδητα να μην ένιωσε να εισχωρεί μέσα του.

Δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ, ούτε να το πιστέψω.

Την σορό, λοιπόν, αυτής της γυναίκας, που είπε μερικά από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια που γράφτηκαν στον εικοστό αιώνα, θα πρέπει να τραβολογάν οι άνθρωποί της μέχρι που να φτάσει στον τόπο που θα εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της.

Να αποτεφρωθεί.   

Και να επιστρέψει μετά στο Αιγαίο.

Και όλο αυτό επειδή οι γαμημένες οι πούστρες με τα ράσα δεν αφήνουν να φτιαχτεί ένα κρεματόριο εδώ.

 Γιατί ρε γαμώ το φελέκι μου μέσα;

Τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσουμε μισό βήμα προς τον πολιτισμό και τον σεβασμό του ανθρώπου;

Να τις σκοτώσουμε;

Όλες;

Αυτό είναι που μου γάμησε το σύστημα πάλι.