Αμαλία, το πρόσωπο της Ελευθεροτυπίας για το 2007

Το ξέρω, είπα ότι δεν θα ξανασχοληθώ με την Ελευθεροτυπία.

Την επιλογή, ωστόσο, των αναγνωστών και του Χρήστου Μιχαηλίδη για το πρόσωπο της χρονιάς είναι αδύνατον να την αφήσω να περάσει απαρατήρητη.

Η Αμαλία.

Πολύ σωστά

Πολέμησε - η ίδια και η οικογένειά της - ένα εχθρό που δεν μπορείς πουθενά να κτυπήσεις.

Και δεν αναφέρομαι στον καρκίνο.

Αλλά στο "Ελληνικό κράτος" με χίλια εισαγωγικά.

Η σκέψη και μόνο ότι πέθανε επειδή κάποιοι δεν έκαναν την δουλειά για την οποία πληρώνονται σε τρελαίνει.

Συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα γι'αυτό.

Δεν έχουν αξία τα λόγια μου.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η θετική αντιμετώπιση που ο Μιχαηλίδης επιφυλάσσει στους μπλόγκερ.

Αν ερμήνευσα σωστά τα γραφόμενά του, θεωρεί ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έχουν πραγματική δύναμη για να επέμβουν στην διαμόρφωση των των πραγμάτων, είτε αυτά ονομάζονται υγεία είτε περιβάλλον.

Ισχύει κάτι τέτοιο;

Συγχωρέστε την επιφύλαξή μου τέτοια ημέρα.

Ελπίζω να περάσετε όμορφα την Παραμονή της Χρονιάς που Έρχεται.

Χαρά!

Εγώ, πάντως, το πήρα το δώρο που ήθελα φέτος!
Περισσότερα όταν εντρυφήσω.



Ελπίζω όσοι θα βγείτε απόψε να περάσετε όμορφα την βραδιά σας.

Και λιιιίγη αυτοπειθαρχία στο ποτό, δεν βλάφτει!

Ενημέρωση 1 (ώρα 3:45 της 30ής 12 του 2007): Τώρα μόλις ανακάλεσα την μία από τις δύο ερμηνείες που εγώ δίνω στην λέξη Παράδεισος. Ένα βιβλίο - όχι ό,τι κι'ό,τι - Το Χαμόγελο της Τζοκόντας και ένα ποτό - Jack Daniels με πάγο.

Η δεύτερη είναι ένα κορίτσι που στα μάτια του βλέπω πόθο, να κολλάει επάνω μου. Και η τριβή να παράγει - σχεδόν αφόρητη - θερμότητα.

Απαραίτητη διευκρίνηση: Η σειρά είναι αντίθετη. Την άλλαξα μόνο και μόνο επειδή βιώνω το δεύτερο.

Παιχνιδάκια, παιχνιδάκια;!;

Ο S με προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι.


Παρότι πολύς καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που
συμμετείχα σε ένα τέτοιο, θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ!

Το παιχνίδι έχει να κάνει με τραγούδια που μας αγγίζουν.

Οπότε θα ανεβάσω κάποια από αυτά που με αγγίζουν αυτό
τον καιρό, αφήνοντας πίσω κάποια που ανέφερα σε άλλες στιγμές.











Και δύο κομμάτια που θέλω να έχετε.

Το τέλος ενός καλοκαιρινού έρωτα Νίκος Γράψας

Πιες Σωκράτης Μάλαμας

Λυπάμαι που εγώ δεν θα καλέσω κάποιους, αλλά είναι τόσοι πολλοί που τελικά καταλήγει αστείο.

Γι'αυτό, όποιος θα ήθελε, έχει ανοικτή πρόσκληση από εμένα.

Χνούδι

Ευχαριστώ πολύ.

Λυπάμαι που άργησα να το δω.

Αυτό είναι το δικό μου δωράκι για εσένα.



Όπως Ξυπνούν οι Εραστές Γιάννης Αγγελάκας - Νίκος Βελιώτης

Ordinary People

Επαναλαμβάνομαι, το ξέρω.

Κάποια πράγματα, είτε το θες είτε όχι, δεν μπορείς να τα αποφύγεις.

Ορίστε λοιπόν, ο τρισμέγιστος Neil σε ένα καταπληκτικό τραγούδι.

Αυτή την φορά σε ζωντανή εκτέλεση!

Neil Young - Ordinary People
Uploaded by LeBalayeur

Ευχές

Ελπίζω να περάσετε όλοι όσο πιο όμορφα γίνεται τις ημέρες των γιορτών.

Και όσοι θα πάτε αλλού να έρθετε πίσω, ναι;


The return of Pan The Waterboys


I Believe in Miracles The Ramones


Luvstory Sigur Ros & Mogwai


Το καπηλειό Χαΐνηδες


Σεξ Ημισκούμπρια


Ταξίδι στην Γη (mix) Πόπη Αστεριάδη

Ευχή

Τώρα τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να ηρεμεί μόνο με αυτή την μουσική.

Επιδρά κατευθείαν στον εγκέφαλο και την ψυχή μου.

Ελπίζω να νιώσεις το ίδιο.

Lifo Not Αny Μore

Μέχρι τώρα την γλύτωσε φτηνά.

Μετά όμως από αυτό που είδα στην

Niemandsrose,

Φτάνει.

Εχεμύθεια

Η Αρλέτα σε ένα καταπληκτικό (και λίγα γράφω) τραγούδι σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και μουσική του Νίκου Ζούδιαρη.

Please

Please

Please

Όποιος το διαθέτει και θα ήθελε να το μοιραστεί...

Πόσο χαίρομαι που είμαι χαμένος στο δίκτυο!
Ευχαριστώ Λου.

Απολαύστε!

Εχεμύθεια Αρλέτα

Τίγρεις

Θανατηφόρα Όμορφες

Οπωσδήποτε να δείτε το βίντεο!!!




Το πρότεινε η ΑΤΠ. Σωστή!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Hurt - Nine Inch Nails & David Bowie live

Δεν είμαι τρελός οπαδός ούτε των Nine Inche Nails, ούτε του Bowie.

Αλλά εδώ κόλλησα.





Εδώ θα διαβάσετε την Λου. Αξίζει.

Να'σαι καλά ρε Georgee! Με έκανες και γέλασα πάλι, πρωί πρωί.

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει...

...τι γράφει εδώ;

Επίθεση από ΛΑΟΣ

Στο μεταξύ, ξαφνική επίθεση από τα... δεξιά δέχθηκε χθες ο Συνασπισμός με αφορμή την αλλαγή ηγεσίας στην Κουμουνδούρου. Με ανακοίνωσή του ο ΛΑΟΣ τονίζει ότι η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί και τη γενικότερη κρίση του μοντέλου της «λάιτ Αριστεράς», ενώ επιτίθεται και στον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας πως ο ΣΥΝ μάλλον θα εξελιχθεί σε «παιδική χαρά» αν το δαχτυλίδι λάβει ο εκπρόσωπος της γενιάς των 18-25 Αλέξης Τσίπρας, που σύμφωνα με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό «είναι πρωταγωνιστής της ρατσιστικής άποψης ότι οι άνω των 25 δεν ενδιαφέρουν τον χώρο».

Μάλλον πρέπει να είμαι στα τελευταία στάδια.

Δεν καταλαβαίνω τίποτα πλέον!

Τα Νέα

Σε όσους νιώθουν ή θα ήθελαν να είναι δέντρα

Εγώ ήθελα να γίνω δέντρο Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Οι μέρες που δικάζουν

Έρχονται πια οι μέρες που δικάζουν

Θα μετρηθούν τα ποσοστά μας

Και θα τα βρούμε όλα μπροστά μας

δεν το φοβάμαι, ούτε το θέλω

Μα δεν υπάρχουν λαγοί μες στο καπέλο

Τώρα θα δούμε τα λεφτά μας τι αγοράζουν

Κι αν όλα βγουν αληθινά

δεν θα χαρώ ούτε θα κλάψω

και δεν θα πω, στο είχα πει

δεν ξέρω πως, ούτε γιατί

Χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θα ανάψω

Και τα παιδιά που χάσανε την μπάλα

που δεν τους βγαίνουν τα όνειρά τους

Βλέπουν να χάνεται η στεριά τους

και δεν το θέλουν, και φοβούνται

Πως όλα τώρα θα ’ναι λίγα και μικρά

Κι ούτε τα λάθη τους δεν θα ’ναι πια μεγάλα

Κι αν όλα βγουν αληθινά

δεν θα χαρώ ούτε θα κλάψω

και δεν θα πω, στο είχα πει

δεν ξέρω πως, ούτε γιατί

Χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θα ανάψω

Μήπως θα ήθελε κάποιος να μοιραστεί
αυτό το απίστευτο κομμάτι;

Ενημέρωση 1 (4 - 12): Με ποδήλατο τον βλέπω τελικά τον Χατζηδάκη να πηγαινοέρχεται στις Βρυξέλλες!

Στιγμές

Στιγμές χαράς.

Γύρω από ένα τραπέζι.

Με δύο γνωστούς που
μπορεί να εξελιχθούν
σε φίλους.

Με κρασάκι, μεζέδες
και κουβεντούλα
που όσο περνάει
η ώρα εξελίσσεται
σε μεθυσμένη.

Ή μάλλον πιωμένη.

Και έρχεται και
ο ιδιοκτήτης.

Τεράστιο άτομο!

Και το πράγμα
ξεφεύγει.

Και νιώθεις
όμορφα.

Σχεδόν ξεχνάς την
πραγματικότητα.

Που περιμένει
στην γωνία.

Απειλητική.

Αλλά εσύ πίνεις, τσιμπάς,
γελάς και συνεισφέρεις
τις δικές σου τις εξυπνάδες.

Και μετά περπατάς μέχρι
το σπίτι.

Και είσαι ακόμη
φτιαγμένος.

Και δεν θες να τελειώσει
αυτό.

Επειδή νιώθεις το αύριο
κοντύτερα.

Ρίχνεις ένα χαμόγελο
και το κάνεις πέρα.

Και κάθεσαι στον
υπολογιστή.

Γιατί θες τις στιγμές
αυτές να τις
"αποθανατίσεις".

Το πάρτι Μάνος Χατζιδάκις