“Δολοφονία” στρατιώτη στις Φέρρες. Θα παεί φυλακή κανένας γαμημένος αξιωματικός?

Η αυτοκτονία του Στρατιώτη Μηχανικού Απόστολου Κούστα ήταν σχεδιασμένη δολοφονία. Σε αυτή συνεργάστηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Μεϊμαράκης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Γράψας, ο αρχηγός ΓΕΣ Βούλγαρης, ο διοικητής της Ταξιαρχίας Μπόλης, ο Υποδιοικητής Ναλμπάντης, ο διοικητής του 31ου Λόχου Ταγματάρχης Λιναρδάκης, ο διμοιρίτης ανθυπολοχαγός Ρουσάκος, και οι Αξιωματικοί υπηρεσίας, που εκτέλεσαν καθήκοντα όλη την προηγούμενη βδομάδα.

Ξέρουμε ακόμη και τον τρόπο που πάνε να κουκουλώσουν τις τεράστιες ευθύνες τους.

Δεν υπάρχει λεπτό από την ώρα που δημοσιεύτηκε η τραγική απώλεια του Απόστολου που να σταμάτησε η επικοινωνία μας με συναδέλφους του από το μοιραίο στρατόπεδο, αλλά και μονάδες από ολόκληρη της Ελλάδα.

Όλοι τόνισαν ότι ο Απόστολος ήταν ένα έξυπνο, καλόκαρδο, φιλότιμο παιδί. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που συνέβαλλε στη δολοφονία του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο 26χρονος Απόστολος, παρουσιάζεται αρχικά στις Ειδικές Δυνάμεις. Μετά από εξετάσεις οι γιατροί θα διαγνώσουν διάφορα προβλήματα υγείας, θα τον χαρακτηρίσουν Ι2, θα τον στείλουν στο Μηχανικό και από εκεί παίρνει Μετάθεση ως τυφεκιοφόρος για τον 31ο Λόχο Μηχανικού στις Φέρρες.

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΑΥΡΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ.

Διοικητής της μονάδας ο ταγματάρχης Λιναρδάκης, με πρωτοπαλίκαρο του στη συγκεκριμένη διμοιρία τον ανθυπολοχαγό Ρουσάκο (εμείς δε θα τους χαρακτηρίσουμε – αφήνουμε στους αναγνώστες τη δυνατότητα να κρίνουν)!!!

Προσέξτε μονάδα: ελάχιστη συγκρότηση. Οι υπηρεσίες συχνά είναι 14 ή 15 μέρες υπηρεσία για να πάρεις έξοδο. Μπάνια δεν υπάρχουν, ή καλύτερα υπάρχουν αλλά απαγορεύεται η χρήση τους – υπάρχει ειδική πινακίδα απαγόρευσης λόγω κινδύνου ηλεκτροπληξίας. Από το φθινόπωρο τουλάχιστον επικρατεί αυτή η κατάσταση και καμιά πρόνοια επισκευής δεν υπάρχει. Οι φαντάροι υποχρεώνονται να χρησιμοποιήσουν τα μπάνια της 12της ΕΜΑ και να διασχίζουν μεγάλη απόσταση μεταξύ μπάνιων-θαλάμων, με θερμοκρασίες που συχνά φτάνουν τους -10 βαθμούς. Σε ένα στρατόπεδο που παγώνει ακόμη και η πάχνη.

Τα καλοριφέρ είναι σκουριασμένα και τρέχουν συνέχεια νερά. Η διατροφή είναι απαίσια και οι συνθήκες διαβίωσης πραγματικά άθλιες.

Και ενώ η διοίκηση της μονάδας, υπό την υψηλή εποπτεία του Ταξίαρχου Μπόλη και του υποδιοικητή της Ταξιαρχίας Ναλμπάντη, αδιαφορεί και ουσιαστικά συντηρεί τις απαράδεκτες αυτές συνθήκες, κάνει ότι περνά από το χέρι της για να τρομοκρατήσει και να γεμίσει άγχος τους φαντάρους.

Κοιτάτε παραλογισμό: ρίχνουν 2ημερες ή 3ημερες κρατήσεις και 5μερες φυλακίσεις γιατί το Μ71 δεν ήταν τετραγωνισμένο και γιατί το κρεβάτι δεν ήταν στρωμένο σαν χαρτί!!!

Την τελευταία εξάλλου Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, στην Επιθεώρηση μοιράσανε δεκάδες μέρες κρατήσεων – φυλακίσεων για τους παραπάνω «εγκληματικούς» λόγους!!!

Ο Απόστολος λοιπόν μετατίθεται στην παραπάνω μονάδα στις 20 Σεπτεμβρίου. Όμως δεν μπορεί να περπατήσει κανονικά και να σηκώσει βάρη. Όπως μας λένε χαρακτηριστικά συνάδελφοι του από τη μονάδα τον βοηθούσαν να σηκώσει ακόμα και τον οπλομαστό!!!

Πριν τις γιορτές αντιμετώπισε πρόβλημα και έκανε εγχείρηση (κύστης). Ο γιατρός μάλιστα τον έβγαλε ελεύθερο όπλου.

Όμως ο Απόστολος ήταν ένα πολύ φιλότιμο παιδί. Δεν μπορούσε να βλέπει τους συνάδελφους του να χώνονται και να μην παίρνουν ανάσα. Για να τους ελαφρώσει λίγο, προσφέρθηκε να κάνει άοπλες υπηρεσίες.

Σιγά-σιγά αυτό έγινε κανόνας. Του έδιναν τελαμώνα, ενώ άρχισαν να του δίνουν και όπλο. Το γεγονός ότι δεν μπορούσε να αντέξει αποκαλύφτηκε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν δεν άντεξε και ζήτησε να τον αλλάξουν.

Φεύγει με το γκρουπ των Φώτων, αλλά όταν επιστρέφει συναντά και αυτός, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά την ακραία κατάσταση που καθημερινά οξύνει η συμπεριφορά της διοίκησης.

Ο Απόστολος δεν αντέχει. Αλλά το κρύβει. Υπομένει τα δεινά της θητείας στη μαύρη μονάδα και προετοιμάζει τη φυγή του….

Ο 31ος Λόχος έχει αναλάβει και να καλύπτει μια σκοπιά της 12ης ΕΜΑ, που επίσης έχει ελάχιστο κόσμο.

Πριν ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ λοιπόν ο Απόστολος θα αφαιρέσει μια σφαίρα, τη μοιραία από τελαμώνα, ενώ εκτελούσε χρέη σκοπού στην Σκοπιά 712.

Κανένας δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα. Ούτε οι υπαξιωματικοί Αλλαγής, ούτε οι Αξιωματικοί Υπηρεσίας για μια ολόκληρη βδομάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι από τον τελαμώνα λείπει μια σφαίρα.

Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση η ανεύθυνη τέλεση της υπηρεσίας των βαθμοφόρων αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Όλοι γνωρίζουν ότι από 01/01/2008 υπάρχει σε ισχύ ΛΕΥΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ, οι φαντάροι εκτελούν χρέη σκοπού με ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΟ ΓΕΜΙΣΤΗΡΑ, άρα υπάρχουν επιπλέον λόγοι όλοι να εκτελούν στο ακέραιο τα καθήκοντα τους, πρώτα από όλα οι βαθμοφόροι που έχουν υπηρεσία και η ΟΑΣ!!!

Τίποτα όμως από τα προβλεπόμενα δεν έγινε.

Η Εγκληματική Αμέλεια πάει ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ με τις απαράδεκτες, τρομοκρατικές συνθήκες που έχει επιβάλλει η διοίκηση του Λόχου.

Έτσι οπλίστηκε το χέρι του Απόστολου, έτσι ο στρατός μας στέρησε, μας δολοφόνησε ένα ακόμη παλικάρι.

Ο Απόστολος έπεφτε νεκρός εκτελώντας υπηρεσία 3:00 μέχρι τις 6:00 το πρωί, σε έναν πόλεμο που χάνει καθημερινά η νεολαία.

Θύμα της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ κατάστασης που επικρατεί στις μονάδες της παραμεθορίου του Στρατού Ξηράς.

Τώρα με το γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο της ΕΔΕ πάνε να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. «Δεν πήρε την σφαίρα από την τελαμώνα», λένε προκλητικά.

Όμως οι ευθύνες δεν εντοπίζονται μόνο στη Διοίκηση της μονάδας και στην Ταξιαρχία.

Πρέπει πλέον να καταλάβουμε ότι κανένας δεν νοιάζεται για τα παιδιά.

Οι δολοφονίες παιδιών στον στρατό είναι υπολογισμένο μέγεθος.

Τα τρισεκατομμύρια που αρπάζουν από τον ελληνικό λαό θα πάνε σε πολεμικούς εξοπλισμούς για τις αποστολές εκτός συνόρων, στις προμήθειες και στους εμπόρους του πολέμου Κόκκαλη κλπ. Όχι για την βελτίωση των συνθηκών, όχι για τους φαντάρους.

Ο τεράστιος αριθμός των στρατοπέδων θα συντηρείται για τις πελατειακές σχέσεις των βουλευτών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και για να διατηρείται και να δικαιολογείται ο πρωτοφανής αριθμός των Ελλήνων αξιωματικών. Και ας μην φτάνουν οι φαντάροι και ας χώνονται με απάνθρωπο τρόπο.

Οι φαντάροι θα λιώνουν στις άδειες μονάδες της παραμεθορίου για να στέλνει στρατό η κυβέρνηση στα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν και στην Αφρική.

Πριν η κυβέρνηση και ο ελληνικός στρατός βάψει τα χέρια της με το αίμα του Κοσσοβάρου και Αφγανού, τα έχει βάψει με το αίμα του Φαντάρου.

Εμείς και οι συνάδελφοι του θα θυμόμαστε για πάντα τον Απόστολο.

Θα θυμόμαστε το μεγαλείο του φίλου μας και συναδέλφου, που μας έδωσε καλοσύνη, κουράγιο και πραγματικά μοιράστηκε βάρη που δεν του αναλογούσαν, για να μας ξεκουράσει.

Βλέπεις όμως έτσι είναι οι ΦΙΛΟΙ.

Έτσι λογίζονται οι ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.

Αυτό σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Είμαστε σίγουροι ότι τα φαντάρια της σειράς σου, όλα τα παιδιά που σε γνώρισαν δεν θα σε ξεχάσουν.

Δίνουμε όλοι τώρα υπόσχεση, με βουρκωμένα μάτια, με οργισμένα πρόσωπα, με αφηνιασμένες σκέψεις ότι θα τιμήσουμε την προσφορά σου.

Η απώλεια σου είναι ένα διαρκές αγκάθι στην καρδιά μας, που μας προκαλεί να αγωνιστούμε ενάντια στην κρεατομηχανή της νεολαίας, ενάντια στην πολιτική που την κρατά ενεργή και έτοιμη για νέες αναμετρήσεις.

Εμείς σαν ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ, δηλώνουμε ότι παραμένουμε δίπλα στον φαντάρο.

Μην διστάσετε να μας απευθυνθείτε οποιαδήποτε στιγμή, για τον οποιοδήποτε λόγο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6932 955437

_______________

Και η συνηθισμένη “αισχρή” ανακοίνωση από το ΓΕΣ:

Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι, την 30 Ιανουάριου 2008 και ώρα 04:10, ο Στρατιώτης Μηχανικού Κ.Α. του Δημητρίου, ετών 23, ο οποίος καταγόταν από την Αθήνα και υπηρετούσε σε Μονάδα του Ν. Έβρου, τραυματίστηκε θανάσιμα με το υπηρεσιακό του τυφέκιο, ενώ εκτελούσε καθήκοντα θαλαμοφύλακα.

Τα αίτια και οι συνθήκες του θανάτου του διερευνώνται από τις αρμόδιες αρχές

Ανχης (ΠΖ) Θεοδόσιος Τριαντάφυλλος
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΣ”.

_________________________

_________________________

Δημοσιεύστε το ΟΛΟΙ μήπως και κάτι γίνει με αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο και επιτέλους την πληρώσει κανένας γαμημένος αξιωματικός έστω και για την “τιμή των όπλων”.

(πηγή από το athens.indymedia)

Το πήρα από τον Γρηγόρη

Ανυπομονησία

"Ο ανταποκριτής μας (όλων μας) στο Polis Theater μεταδίδει"

Διάβασα στο GreekBloggers τον παραπάνω τίτλο και οι κεραίες
ανυψώθηκαν μέχρι τέρμα!

Και όντως δεν απογοητεύτηκα.

Μια πρώτη αίσθηση των όσων συμβαίνουν με πρωταγωνιστές
τον Θανάση και τον Διονύση.

Ξέρω ότι πολλοί θα θεωρούν περίπου "προδότη" τον Θανάση
που συνεργάστηκε με τον original "προδότη" Σαββόπουλο.

Εγώ όμως ανυπομονώ.

Ανυπομονώ να ακούσω τόσο τον Θανάση, όσο και να δω για
πρώτη φορά ζωντανά τον Σαββόπουλο επιτέλους.

Όπως έγραψα και στο Φα δίεση μινόρε, το κομμάτι που
παρουσιάζουν μόνο ο Θανάσης θα μπορούσε να το γράψει.

Για κοιτάξτε το και εσείς.





Της Credit

Φορτίνο Σαμάνο Θ. Παπακωνσταντίνου - Δ. Σαββόπουλος

Live with me

Το συγκλονιστικότερο video clip των τελευταίων ετών.



Live with me Massive Attack

Η Ναταλία με προσκάλεσε να παραθέσω τα δικά μου αγαπημένα ποιήματα.

Εγώ, λοιπόν, πάντοτε συνδέω την ποίηση με την μουσική.

Μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο.

Μετά, λοιπόν, από πολλή και έντονη σκέψη (μην γελάς, το εννοώ!)
κατέληξα ότι τα δύο ελληνικά ποιήματα που πάνω από όλα τα άλλα
με εκφράζουν περισσότερο γράφτηκαν το μεν καθαρά ως στίχοι
τραγουδιού, το δε μελοποιήθηκε, το δε τραγούδι που προέκυψε
ενσωμάτωσε σε τέτοιο βαθμό τους στίχους που διαβάζοντάς τους
να ακούς - συνειδητά ή ασυνείδητα την μουσική του.

Να μην σου πω ότι ακούς ακόμη και τον Μικρούτσικο να το
τραγουδάει!

Καινούργια ζάλη

Τρύπες

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Οι 7 νάνοι στο S/S Cyrenia

Νίκος Καββαδίας - Θάνος Μικρούτσικος

Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις
O πιο μικρός αχολογάει με ένα καλάμι

Γυαλίζει ο Σιμ της μηχανής τα δυο ποδάρια
O Pεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι
M' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Xαράμ πίτες ζυμώνει

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα
Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατίρι
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
Ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι

Pάμαν, αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια
και πες του κάτω από 'να δέντρο να με φέρει

O Tομ τού λείπει το 'να χέρι, μα όλο γνέθει
τούτο τ' απίθανο σινάφι να βρακώσει
Eσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη
Ρουθ, δε μιλάς, γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει
M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει
Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια

Kι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε
με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι
O πιο στερνός μ' έναν αυλό με νανουρίζει

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει
M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει
Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια

Ποιους θέλω να προσκαλέσω εγώ;

Πάλι στα δύσκολα με βάζετε!

Αλλά αυτή την φορά δεν γίνεται να το αντιπαρέλθω.

Λοιπόν, κατά πρώτο, τον Ηλία, την Sally, την Πανόπτη, την Πενθεσίλα, την Loth, την δρομοκαλλιτέχνιδα και την Λου.

Όταν θυμηθώ τους υπόλοιπους, θα τους προσκαλέσω.

Μην βαράτε, έτσι;

Η μνήμη μου δεν είναι και στα καλύτερά της.

Φεύγεις από το σπίτι με διάθεση που (σε) σκοτώνει.

Η ιδέα να πας μέχρι το Λαύριο με τα πόδια και να γυρίσεις αμέσως πίσω δεν σου ακούγεται καθόλου κακή.

Αντ'αυτού, καταλήγεις στο μπαρ της μοναξιάς.

Πίνεις μια μπύρα.

Ο κόσμος γύρω σου σε φτάνει στο όριο του εμετού.

Βγαίνεις έξω και πας στο απέναντι.

Και εκεί, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα.

Παραγγέλνεις άλλη μια μπύρα.

Η οποία με το ζόρι κατεβαίνει κάτω.

Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο...Tonino Carotone!




Ως δια μαγείας, η ατμόσφαιρα αρχίζει γίνεται ελαφρύτερη.

Σχεδόν χαρούμενη.

Σε μερικά λεπτά, ολόκληρο, πρακτικά, το μαγαζί αρχίζει να κουνιέται.

Στους ρυθμούς του ντι τζέι, ο οποίος ιδιαίτερα επιδέξια γυρνάει τον ρυθμό σε Ιταλικό τραγούδι, αναμφίβολα κατάλληλο για τα σκουπίδια.

Και εσύ;

Εσύ αρχίζεις ξαφνικά να κοιτάς με διαφορετικό μάτι την διπλανή γυναίκα.

Η οποία σου φαίνεται πολύ ερωτικό πλάσμα.

Και συνεχίζεις να κοιτάς σαν χάνος, παρότι η συγκεκριμένη έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα, το οποίο μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες στην σωματική σου ακεραιότητά σου: Συνοδεύεται από τρεις άντρες, ένας εκ των οποίων φαίνεται να τρέφει ιδιαίτερες προσδοκίες σχετικά με το αιθέριο πλάσμα.

Αλλά εσύ συνεχίζεις να κοιτάς σαν...δεν ξέρω ποιος είναι και ο υπερθετικός του χάνου. Φτου.

Σε κάποια στιγμή νιώθεις την ατμόσφαιρα να βαραίνει και πάλι. Γυρνάς και διαπιστώνεις ότι ο Τονίνο έφυγε.

Και τότε συνειδητοποιείς ότι έφτασε και η δικιά σου ώρα να φύγεις.

Κλείνεις το μάτι στην αιθέρια ύπαρξη, μαζεύεις το μπουφάν σου και την κάνεις προς τα έξω.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΦIΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ BLOGS:ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ SYNC BLOGS (ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)

Τρίτη, Ιανουάριος 15, 2008, posted by ΠΡΕΖΑ TV at 2:05 μμ

Η αρχη ειχε γινει με το monitor,
οταν ξαφνικα ο Π.Βρυωνης,
δημιουργος του εν λογω aggregator,
δεχεται απειλες απο μια κυρια
η οποια του ζητα να αφαιρεθει το blog της απο το monitor.

Στη συνεχεια,ακολουθει το blogme.gr,επισης aggregator,
το οποιο φιλοξενει στα link του,
ενα blog το οποιο σατηριζει τον κ.Λιακοπουλο,
με αποτελεσμα ο κ.Λιακοπουλος να κανει μηνυση
στον aggregator και οχι στο ιδιο το blog,
διοτι ηταν σε .com,πραγμα το οποιο σημαινει
οτι καλυπτεται απο την Αμερικανικη νομοθεσια,
η οποια δεν επιτρεπει να γινει αρση του απορρητου
για συκοφαντικη δυσφημιση.
Συνεπως το blogme.gr ηταν ο ευκολος στοχος.

Επειτα,η Athens Voice,η Lifo και το Υupi.gr,
δεχονται αιτηση ασφαλιστικων μετρων
απο το ΙΕΚ ΑΚΜΗ,
λογω δημοσιευματων στα blogs του ΠΡΕΖΑ TV,
τα οποια και διατηρουσα στα δικα τους sites.

Τελος,Ιανουαριος 2008,το sync blogs,
δεχεται e-mail απο μια "κυρια",
η οποια ζητα απο τους διαχειριστες,
να αφαιρεσουν καποιο blog το οποιο φιλοξενουν,
επειδη οπως αναφερει
"προσβάλει άτομα και παραβιάζει προσωπικά δεδομένα".
Σε περιπτωση μαλιστα που οι διαχειριστες του sync
δεν προβουν στη διαγραφη του blog,
τοτε η εν λογω "κυρια",
θα κινηθει νομικα εναντιον της ομαδας του sync.

Συνεπως για ακομη μια φορα
ο ευκολος στοχος ειναι το ".gr".
Οι Ελληνες bloggers δεν πρεπει να επιτρεψουμε
να συμβει κατι τετοιο...
Πρεπει να παρουμε συντομα μετρα,
μονοι μας,διοτι τα Blogs πλεον,εχουν κερδισει
οχι μονο το ενδιαφερον το κοσμου,
αλλα σιγα-σιγα,γινεται φανερη
και η πραγματικη δυναμη την οποια εχουν...

ΠΡΕΖΑ TV
15-1-2008

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ

Δεν Το Πιστεύω!

Την τελευταία εβδομάδα είχα την εντύπωση ότι ξέχασα μια ημερομηνία.

Κάτι, κάτι είχε συμβεί και δεν μπορούσα να το προσδιορίσω.

Έσπαγα το κεφάλι μου αλλά τίποτα.

Σε κάποια φάση κουράστηκα - βαρέθηκα να το σκέφτομαι.

Και μπήκα στο αρχικό μπλογκ μου για να δω τι γίνεται.

Καθώς προχωρούσα προς τα κάτω έφτασα στο Αρχείο.

Και τότε κατάλαβα.

Στις δύο του μορφές αυτό το μπλογκάκι συμπλήρωσε δύο χρόνια ύπαρξης!!!

Έπρεπε να το κοιτάξω δύο φορές, αλλά τελικά βεβαιώθηκα.

Τα δύο τελευταία χρόνια είσαστε μέρος της καθημερινότητάς μου.

Σε σημείο που την έχετε - σε μεγάλο βαθμό - αλλάξει.

Δεν πρόκειται να γράψω καμιά μεγαλοστομία, ούτε κανένα δακρύβρεχτο.

Θέλω, μόνο, να ζητήσω συγνώμη για το ότι δεν είμαι σε θέση να παρακολουθώ
όλους σας σε καθημερινή βάση.

Και να σας στείλω όμορφα - ελπίζω - τραγούδια

Και επειδή η λίστα είναι ατελής (αναμφίβολα κάποιους θα ξεχάσω), θα συμπληρωθεί τις επόμενες ημέρες.

Όταν Χαράζει Θανάσης Παπακωνσταντίνου Ναταλία

Freedom Μιχάλης Δέλτα Μάρω

The River Ο Bruce σε ένα δρόμο στην Κοπεγχάγη! Ηλίας

Your latest trick Dire Straits Χνούδι

Because the night Patti Smith Το πατσιουρί

It's a miracle Roger Waters Φυσιοδίφης

O Mio Babino Caro Μαρία Κάλλας Ελαφίνι

The show must go on Queen Προσπαθώντας να ξεφύγει της αλήθειας

Goddess on a highway Mercury Rev Loreley Lucy

Λάμπα Θυέλλης Μανώλης Μητσιάς When the night speaks to me

Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι Μαρία Φαραντούρη Industrial Daisies

Hold on to the dream Demon R2D2

Somebody to love Jefferson Airplane Ο Σκύλος της Βάλια Κάλντα

Γιορτή Τρύπες Λόγια του αέρα

Διάφανος Σωκράτης Μάλαμας Πάρα πολλά μίλια μακριά

Summertime in Prague Έλλη Πασπαλά Loth

Who wants to live forever Queen Σπύρος Σεραφείμ

Φωτιά στο λιμάνι Τα Ξύλινα Σπαθιά Κωλόγρια

Stairway to Heaven Led Zeppelin Χαμένη στην μουσική

Άγιος ο Έρωτας Γιώργος Ανδρέου Πανόπτης

If it be your will Antony Λου

Μάρκος και Άννα X-ray

Henry Lee Nick Cave & P.J. Harvey Δρομοκαλλιτέχνιδα

Special delivery για μια πολύ σπέσιαλ μικρούλα!

Wind Beneath my Winds Bette Midler Λυδία-Τιγρία

Love will tear us apart Joy Division Μωβ Βεντάλια

Pet Cemetery Ramones Παπί!

The show must go on Queen Εβελίνα

Iron Man Black Sabbath Κιτσοσμητσος

Tatoo'd Lady Rory Gallagher Αστική Τουλίπα

I fought the law Clash ΑΤΠ

Paranoid Android Radiohead Exitmusician

Glory Box Portishead Krotkaya

I don't want to grow up The Ramones Φτυαράτσι!

Και μια - αναπάντεχη μεν, ιδιαίτερα ευχάριστη δε - συνάντηση!

Unfinished Sympathy Massive Attack Sally

Woman Neneh Cherry Πενθέσιλα

Μίλα Ρε Τσοπάνα Rave MagicRobot

«Ψάχνουμε την αγάπη σε λάθος μέρη»

Της Χάρης Ποντίδα

«Νομίζω ότι επαναλαμβάνομαι πολλές φορές στη μουσική, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί γιατί βγαίνει με έναν διαφορετικό τρόπο... Βασικά έχω την εμμονή ότι όλα μου τα τραγούδια είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Από τους Στέρεο Νόβα έως και σήμερα, έχω την ιδέα ότι ξεκίνησα με ένα κλεμμένο ποδήλατο και από τότε το τραγούδι αυτό δεν τελείωσε ποτέ», λέει ο Κ. Βήτα.

Απλές, τρυφερές μελωδίες και στίχοι σε δημιουργική συνομιλία με το γνώριμο ηλεκτρονικό περιβάλλον στο οποίο μας έχει ξεναγήσει από τα πρώτα του χρόνια. Στο δεύτερο, η απόλυτη μοναξιά. Ένα ταξίδι σε ένα άγνωστό σύμπαν, όπου τίποτα δεν είναι αναμενόμενο, ένα σύμπαν όπου η μουσική μοιάζει με εκκωφαντικούς ψιθύρους μέσα στο χάος.
Οι δύο όψεις ενός ανήσυχου ανθρώπου; «Κατά βάση» λέει ο Κωνσταντίνος Βήτα, «το πρώτο άλμπουμ είναι η εξωτερική πλευρά του “Άργου”, το τρίχωμά του... Πολλά από τα πράγματα που σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια. Αποσπασματικές εικόνες ενός κόσμου που τον παρατηρείς σαν να αγναντεύεις το μεγάλο τίποτα. Μέσα απ΄ όλα αυτά τα τραγούδια προσπάθησα να βρω μια ευθεία για να περπατήσω μαζί με τον “Άργο”... Ίσως είναι ένας επαναπροσδιορισμός της αγάπης, μια και συμβολίζει όλα αυτά τα στοιχεία που μάλλον έχει αποβάλει ο σύγχρονος άνθρωπος: την υπομονή, την αγάπη, την καρτερικότητα, την πίστη. Το δεύτερο άλμπουμ είναι ένα πεδίο όπου όλες αυτές οι σκέψεις αποδομούνται, τα σχήματα λειώνουν. Σαν να απελευθερώνεται η πίεση και να σε καλεί ένας νέος κόσμος».

Υπάρχει κάθε φορά κάποιος στόχος όταν κάνεις έναν δίσκο; Ή είναι ένα κολλάζ από στιγμές έμπνευσης;
Η μουσική είναι μια τέχνη που δεν έχει να κάνει και πολύ με τον στόχο. Ο στόχος μπορεί να συνδεθεί με τον αθλητισμό, με τη δουλειά, την καριέρα ή άλλα πράγματα... Να σας πως το νιώθω: Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι ξεκλειδώνει... Σαν να ανοίγουν οι πόρτες και σου δίνουν πρόσβαση στο φως και τη θέα.

Βρίσκεις ότι σήμερα έχει δημιουργηθεί κοινό αρκετό για να στηρίξει εναλλακτικές προτάσεις; Όχι γιατί η εναλλακτική μουσική ανήκε και θα ανήκει πάντα στους λίγους, είναι το παρφέ, το εκλεκτό. Υπάρχει όπου υπάρχει πνεύμα, είναι μουσική που πάντα τη λέμε περιθωριακή γι΄ αυτό τον λόγο. Δεν μπορεί όλοι να θέλουν να φάνε το ίδιο πράγμα, οι πολλοί τρώνε Μακντόναλντ, ριάλιτι, πίτσες, εμπορικά θεάματα, μπουζουξίδικα κ.λπ. Η εναλλακτική μουσική ανήκει στους εκλεκτούς. Και πάντα θα είναι έτσι.

Γ εύεσαι την επιτυχία; Τ η χαίρεσαι;

Ναι, αυτήν την επιτυχία τη χαίρομαι γιατί είναι δρόμος μεγάλων αποστάσεων που κάνει κάποιος για να ανταμώσει το φως.

«Κι έβρισκα την ευτυχία στη μεγάλη οφθαλμαπάτη... Κι η χαρά είναι ένα κλικ που είναι δίπλα στον καθένα» ακούγεται στον δίσκο. Ναι, είναι τα λόγια από το κρυφό μου τρακ, το κλικ... Κατά βάθος μιλώ για όλους αυτούς του ανθρώπους που ψάχνουν μέσα στη ζωή σε λάθος πράγματα να βρουν την αγάπη και γυρίζουν ολόκληρο τον κόσμο, ψάχνουν, αναζητούν και μια μέρα κάτι συμβαίνει, ένα άνοιγμα μέσα τους, και καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά τα χρόνια αυτό που έψαχναν ήταν η ψυχή τους. Έτσι κι εγώ, μέχρι να αγαπήσω τον εαυτό μου δεν αγάπησα κανέναν -αυτό περιγράφω. Το άφησα κρυφό στο άλμπουμ για να το ανακαλύψουν και οι άλλοι, όπως κι εγώ κάποια στιγμή, ξαφνικά. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια.

Πώς σ΄ επηρέασε η επιτυχία του «2», για την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου; Την αισθάνθηκες και ως βάρος; Ήταν μία δουλειά όπως και άλλες που έχω κάνει και προσπάθησα με τον πιο δυνατό τρόπο να ανταποκριθώ σε αυτό που μου ζητήθηκε να κάνω. Νομίζω ότι τα κατάφερα με τη μουσική. Από ΄κεί και πέρα το «2» είχε την τύχη να γίνει πολύ εμπορικό και αυτό με έκανε κι εμένα χαρούμενο. Όχι δεν αισθάνθηκα βάρος, κάθε άλλο, ένιωσα ελαφρύς όπως τα πουλάκια που βγαίνουν από το κλουβί και πετούν.

Η συνέντευξη εδώ

Ένα κλεμμένο ποδήλατο Στέρεο Νόβα

Αγωνία

Που είσαι;

Α'στο διάλο μωρή με κοψοχόλιασες!!!