Έπεσε έρωτας

Έπεσε έρωτας Κώστας Μακεδόνας

Είπα δε θέλω άλλο μπελά στον κόσμο αυτό
ό,τι στο τέλος κατακτώ μ' έχει διαλύσει
πέρασα όνομα κι αριθμό στο κινητό
να δω ποια κλήση η καρδιά θ' αναγνωρίσει.

Κάτι βδομάδες γυροφέρνω και ρωτώ
τον κουρασμένο μου εαυτό να ξεστομίσει
αφού μπερδεύτηκα και σ' ερωτεύτηκα
στην κατηφόρα ασ' το βράχο να κυλήσει.

Τέρμα τα ψέματα, πέσανε βλέμματα
άναψαν αίματα κι ανοίξανε μπουκάλια
πέστο και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας
έπεσε έρωτας μεγάλη ανασφάλεια.
Όλα είναι τέλεια κι απ' την εμβέλεια
ήρθ' η συντέλεια, βραχήκαν προσκεφάλια
πέστο και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας
έπεσε έρωτας κι ανοίξανε μπουκάλια.

Είπα δε θέλω άλλο αίσθημα βαρύ
άσπρο και μαύρο κάνουν γκρι κι έχω μια θλίψη
γιατί ειν' ο έρωτας μια πράξη τολμηρή
κι άντε να βρει καιρό η καρδιά να καταλήξει.

Κάτι βδομάδες γυροφέρνω και μπορεί
η αυτοάμυνα να μ' έχει εγκαταλείψει
κι αφού μπερδεύτηκα και σ' ερωτεύτηκα
πάμε ξανά για τ' ανεμοδαρμένα ύψη.

Εξαίρετος

Το τρομερό μυστικό που αποκάλυψε το WikiLeaks

Tου Πετρου Παπακωνσταντινου

Στις 21 Ιανουαρίου της χρονιάς που φεύγει, η Χίλαρι Κλίντον εκφώνησε στην Ουάσιγκτον σημαντική ομιλία για την ελευθερία στο Διαδίκτυο, που ερμηνεύθηκε ως έμμεση επίθεση εναντίον της Κίνας. Στον απόηχο της διένεξης ανάμεσα στην κινεζική κυβέρνηση και την Google, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών εγκωμίασε «τα δίκτυα πληροφόρησης, που βοηθούν τους πολίτες αυταρχικών καθεστώτων να ανακαλύψουν καινούργιες αλήθειες και να καταστήσουν υπόλογες τις κυβερνήσεις τους». Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί ότι λίγους μήνες αργότερα αυτά τα λόγια θα επέστρεφαν, ως δριμύ κατηγορώ, εναντίον της δικής της κυβέρνησης, ύστερα από τον καταιγισμό των διώξεων εναντίον του WikiLeaks και του ιδρυτή του, Τζούλιαν Ασάντζ. Ακόμη και αν αποδειχθεί τελικά ότι ο 39χρονος Αυστραλός υπήρξε ένοχος σεξουαλικών αδικημάτων (πράγμα για το οποίο δικαιούται κανείς να αμφιβάλλει), είναι βέβαιο ότι τα αλυσιδωτά πλήγματα εναντίον του WikiLeaks από εταιρείες παροχής υπηρεσιών στο Ιντερνετ σαν την Amazon και από πιστωτικές φίρμες τύπου Vista, Mastercard και PayPal, αποτελούν πολιτικά κατευθυνόμενες απόπειρες στραγγαλισμού των κυβερνοπειρατών. Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚ Κίνας εναντίον αντικαθεστωτικών -κρατική ασφάλεια, εθνική προδοσία- γίνονται η σημαία της ισχυρότερης δυτικής δημοκρατίας εναντίον του Ασάντζ, ο οποίος μάλιστα δεν είναι καν υπήκοος της χώρας που υποτίθεται ότι «προδίδει».

Αυτός ο ασύμμετρος πόλεμος τουλάχιστον τριών ισχυρών κρατών (ΗΠΑ, Βρετανία, Σουηδία) εναντίον ενός ανθρώπου αιτιολογείται με αφορισμούς τύπου «11η Σεπτεμβρίου της διπλωματίας». Μόνο που εδώ δεν συνετρίβησαν αεροπλάνα, δεν γκρεμίστηκαν ουρανοξύστες, δεν χάθηκαν αθώοι άνθρωποι. Το λεγόμενο Cablegate αφορά περίπου 250.000 έγγραφα αμερικανικών πρεσβειών, μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει ούτε ένα «άκρως απόρρητο» (top secret) -αν και υπάρχουν περίπου 15.000 απόρρητα- και στα οποία έχουν μερική ή ολική πρόσβαση 2,5 εκατομμύρια Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι. Πολλά από αυτά είναι άκρως ενδιαφέροντα, αλλά κανένα από όσα έχουν μέχρι στιγμής δημοσιοποιηθεί δεν συνιστά βόμβα μεγατόνων. Και όπως σημειώνει η El Pais, τα βιβλία του Μπομπ Γόυντουγουρντ για τις κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα περιέχουν περισσότερες εμπιστευτικές πληροφορίες για τους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν από τα τηλεγραφήματα του WikiLeaks.

Αποκόμματα εφημερίδων

Κατά τον Ουμπέρτο Εκο, τα τελευταία «επιβεβαιώνουν ότι κάθε φάκελος που φτιάχνουν οι μυστικές υπηρεσίες οποιουδήποτε κράτους στηρίζεται κατά βάση σε αποκόμματα εφημερίδων». Οι αναφορές στον «φιλοαμερικανό, υπερκινητικό, αυταρχικό Σαρκοζί» και στο ρωσικό «παρακράτος», το μόνο που επιβεβαιώνουν, σχολιάζει ο Ιταλός συγγραφέας στη Liberation, είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες «δέχονται ως αλήθεια μόνο αυτό που αναγνωρίζουν. Το απόρρητο, υποτίθεται, τηλεγράφημα για τον Μπερλουσκόνι που έστειλε η αμερικανική πρεσβεία από τη Ρώμη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν πιστό αντίγραφο σχετικού ρεπορτάζ του τελευταίου Newsweek».

Παλιότερες αποκαλύψεις, από τα Εγγραφα του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι το Αμπού Γραΐμπ στο Ιράκ, έκαναν ζημιά στην Αμερική γιατί έφερναν στο φως τις πιο απεχθείς μορφές της φονικής της δύναμης. Αντίθετα, ο Τζούλιαν Ασάντζ προκάλεσε τεράστια ενόχληση γιατί αποκάλυψε την ολοένα και μεγαλύτερη (και βέβαια σχετική) … αδυναμία της! Ομολογίες παταγώδους αποτυχίας στο Αφγανιστάν, νευραλγικοί σύμμαχοι τόσο αξιόπιστοι όσο οι Σαουδάραβες, που παρακαλούν τους Αμερικανούς να «αποκεφαλίσουν» το Ιράν, ενώ ταυτόχρονα κάνουν τα στραβά μάτια στη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα, στρατηγικοί εταίροι σαν τους Γερμανούς, που ανυπομονούν να τους δουν να φεύγουν από τη χώρα τους. Από τον καιρό του Μακιαβέλι γνωρίζουμε ότι ο Ηγεμόνας μπορεί να ζήσει χωρίς να εμπνέει αγάπη, αλλά όχι όταν σταματήσει να εμπνέει φόβο. Οταν ο ιέραξ των νεοσυντηρητικών Τζον Μπόλτον κατηγόρησε τον Ομπάμα που δεν απέτρεψε τη διαρροή αυτού του τεράστιου εθνικού μυστικού της Αμερικής εννοούσε ακριβώς αυτό: Το μυστικό είναι ότι η μόνη υπερδύναμη δεν υπάρχει πια!

Για τον υπόλοιπο κόσμο υπάρχει άλλο ένα, πραγματικά πελώριο μυστικό, που δεν είναι βέβαιο ότι μπορούμε να το αντέξουμε: Η αποκάλυψη ότι ο κόσμος είναι περίπου όπως τον ξέρουμε! Με μικρούς, ανασφαλείς ηγέτες επικεφαλής μεγάλων δημοκρατιών, με θεοσεβούμενους σεΐχηδες που ξεφαντώνουν με σεξουαλικά όργια, με ένα κινεζικό οικονομικό θαύμα στηριγμένο σε «αυτοσχέδιους» κρατικούς προϋπολογισμούς και με αρχιαπατεώνες επικεφαλής μεγάλων οικονομικών ιδρυμάτων. Η απομάγευση του κόσμου φτάνει στο αποκορύφωμά της και δεν αφήνει χώρο για κρυμμένες αλήθειες, συνωμοσίες και αναπάντεχες καταστάσεις: Χάρη στην τρομακτική διάχυση των πληροφοριών, παρακολουθούμε κι εμείς αυτούς που μας παρακολουθούν, ξέρουμε περίπου τα ίδια με τους ειδικούς και το μόνο ερώτημα είναι αν μπορούμε να διαχειριστούμε την τόση γνώση.

Το WikiLeaks μάς έμαθε πάνω απ' όλα ότι ο κόσμος είναι περίπου αυτός που ξέρουμε. Το ερώτημα που απομένει αναπάντητο είναι τι θα κάνουμε μ' αυτόν τον κόσμο.

Καθημερινή, 10/12/2010

Έρωτας

Αν υπάρχει

αυτό που

ονομάζουν

έρωτα

εκφράζεται

από το

παρακάτω

με τον

καλύτερο

τρόπο.

Άγγελοι με ένα φτερό Γιώργος Ρωμανός

Χμμμμ...

Τηνιακό (νο φωτογραφία αβέιλαμπλ)

Ποικιλία τριών ευρώ



Ρετσίνα ενός και ογδόντα




Εικόνες του παρελθόντος,

Του παρόντος,

Ή του μέλλοντός μας;

Αγαπώ (;)

Η Δρομοκαλλιτέχνιδα με προσκαλεσε σε ένα παιχνίδι που ζητάει να μάθει δέκα πράγματα που αγαπώ.

Μόνο που τελευταία δεν βρίσκω αρκετά τέτοια.

Τέλος πάντων, μετά από ενδελεχές ψάξιμο κατέληξα στα παρακάτω.

ΑΓΑΠΩ την υπερκόσμια φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη.

ΑΓΑΠΩ την γήινη φωνή της - αδικημένης από τον ίδιο της τον εαυτό - Βούλας Σαββίδη.

ΑΓΑΠΩ τον Μάνο Χ., επειδή μου δίνει - συνέχεια - λόγους και αιτίες να συνεχίζω.

ΑΓΑΠΩ το θέατρο, επειδή καταφέρνει ακόμη και όταν είμαι κοντά στο να νιώσω ένα με το πάτωμα, να με ανεβάζει.

ΑΓΑΠΩ τέσσερις - πέντε ανθρώπους, επειδή αν δεν βρίσκονταν δίπλα μου θα την είχα κάνει μόνιμα εδώ και πολύ καιρό. Και ας μην τους το έχω πει ποτε.

ΑΓΑΠΩ το πολύωρο - έως ατελείωτο - περπάτημα, επειδή με κουράζει και ξεκουράζει ταυτόχρονα, καθαρίζει το μυαλό μου από τις τοξίνες και κρατάει την μέση μου στην θέση της.

ΑΓΑΠΩ ένα - δυο μικρά 'στέκια' που μπορούμε να πάμε, να πιούμε και να τσιμπήσουμε φτηνά και να βγάλουμε από μέσα μας τα ζόρια.

ΑΓΑΠΩ τον υπολογιστή μου και το ίντερνετ γιατί - σε αντίθεση με τις κοινώς λεγόμενες και επαναλαμβανόμενες μαλακίες - μου άνοιξε και μου έδειξε ένα απίστευτο καινούριο κόσμο. Που περιλαμβάνει όλους εσάς.

ΑΓΑΠΩ το It's all over now baby blue και το Blue moon των Last Drive, όπως και το Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη, με τον Λιδάκη - το τελευταίο δεν ξέρω καν γιατί.

Εντάξει, εννιά βγήκαν, μια χαρά, πιστεύω.

Με την σειρά μου να καλέσω τους Ναταλία, Κωλόγρια και Πρόβατο. Α, και την Daria. Και αυτή εδώ! Και την αμφίπολο! Και την Lory!

Όταν σκεφτώ και άλλους, θα τους φέρω κοντά.

Υ.γ.: Κύριε, κύριε, να πω και κάτι που απεχθάνομαι;;;

Λοιπόν, ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ αυτή την τάση να ξεθάβουν κάτι κομμάτια από τα νεκροταφεία της μουσικής - πβ Βέμπο - και να τα επανεκτελούν, και καλά. Τόση έλλειψη έμπνευσης πλέον;

Ευτυχία

...να επιστρέφεις χαράματα σπίτι...

...με την Φλέρυ κολλημένη στον εγκέφαλό σου...



...να ανοίγεις τον υπολογιστή...



...και να χάνεσαι με τις ώρες στη φωνή...



...ξεχνώντας ύπνους και όλα τα υπόλοιπα...




Ενημέρωση:

Ανησυχία(;)

...24 (περίπου) ώρες μετά...

...κατεβαίνεις την Αλεξάνδρας
στο ύψος του Πεδίου του Άρεως...

...η μικρή κουκουβάγια πετάει χαμηλά
προσπαθώντας να αποφύγει την
μαύρη γάτα που την κυνηγάει...

...πλησιάζεις...

...η γάτα κάθεται στο πεζούλι του
κτηρίου στην απέναντι όχθη του
δρόμου και παρακολουθεί
επιφυλακτικά και σε ετοιμότητα...

...κόβεις ένα ξερό κλαρί...

...προσπαθείς να δείξεις στην κουκουβάγια
να ανέβει επάνω για να την μεταφέρεις
κάπου πιο ασφαλισμένα...

...και φαίνεται να τα καταφέρνεις...

...όχι όμως για πολύ...

...την κυνηγάς για λίγο ακόμη...

...αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος...

...και προχωράς...

...με αυτή γαντζωμένη στο ρολό ενός
καταστήματος να σε κοιτάει...

...ελπίζω όλα να παν καλά και να

βρεις το δρόμο σου...

Ενημέρωση 1:

Όχι ακριβώς αντίστοιχη αλλά όμορφη, όπως και να έχει, η φωνή της Βούλας Σαββίδη.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον συνδυασμό φωνή (και δη γυναικεία) - πιάνο

 

Προσπάθεια αισιοδοξίας

Τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καλά.

Η δουλειά είναι στα πάρα πολύ κάτω της.

Και φοβάμαι ότι θα πέσουμε και πάλι στα
ίδια.

Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αυτή την
φορά θα το αντέξω.

Παρότι νιώθω αρκετά πιο "δυνατός" μετά
τις προηγούμενες "εμπειρίες" μου.

Έλα μου όμως που ο καιρός δεν χαμπαριάζει
με τις διαθέσεις μας.

Και η άνοιξη έρχεται με φόρα.

Και σμπαραλιάζει κάθε προσπάθεια "περιορισμού".

Έχεις εσύ τις μαύρες σου και όλα τριγύρω είναι
φωτεινά.

Αδικία ή αδικία;

Και το δίλημμα προβάλλει πραγματικά τεράστιο:

Να συνεχίσω να μιζεριάζω μπροστά στον υπολογιστή;

Ή

Να τα κλείσω όλα, να βγώ έξω και να επιστρέψω μεθαύριο;

Μπέρδεμα, μεγάλο μπέρδεμα.

Μέχρι που να βρω μια κάποια λύση, κεραστείτε μερικά
τραγουδάκια.

Και από τις δύο πλευρές.

Across the Universe Vassilikos

Μέσα στην νύχτα των άλλων Τρύπες

When The Grey Skies Turn To Blue Chris Rea

The Child In Us Enigma

Θυμάμαι Κάθε Εποχή Ονειροπαγίδα

Και ένα από εκείνα που σε κόβουν
και μόνο με μισό στίχο, eκείνο που λέει

"Look deep into the April face
A change is clearly taking place
Looking for the summer"

Και στην συνέχεια

"Remember love how it was the same
We scratched and hurt each others'
growing pains
We were looking for the summer"

Looking for the summer Chris Rea

Ενημέρωση: Περαστικά, σύντομα!

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά

Πρώτη φορά μου συμβαίνει

Να ακούω μουσική

Struggle for Pleasure Νότης Μαυρουδής Παναγιώτης Μάργαρης David Lynch

Και να μην μπορώ να προσδιορίσω αν νιώθω χαρά ή λύπη

Υποπτεύομαι ότι ο συνθέτης ήξερε ακριβώς γιατί ονόμαζε έτσι το ορχηστρικό

Ευχαριστώ πολύ, Road!