Τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καλά.
Η δουλειά είναι στα πάρα πολύ κάτω της.
Και φοβάμαι ότι θα πέσουμε και πάλι στα
ίδια.
Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αυτή την
φορά θα το αντέξω.
Παρότι νιώθω αρκετά πιο "δυνατός" μετά
τις προηγούμενες "εμπειρίες" μου.
Έλα μου όμως που ο καιρός δεν χαμπαριάζει
με τις διαθέσεις μας.
Και η άνοιξη έρχεται με φόρα.
Και σμπαραλιάζει κάθε προσπάθεια "περιορισμού".
Έχεις εσύ τις μαύρες σου και όλα τριγύρω είναι
φωτεινά.
Αδικία ή αδικία;
Και το δίλημμα προβάλλει πραγματικά τεράστιο:
Να συνεχίσω να μιζεριάζω μπροστά στον υπολογιστή;
Ή
Να τα κλείσω όλα, να βγώ έξω και να επιστρέψω μεθαύριο;
Μπέρδεμα, μεγάλο μπέρδεμα.
Μέχρι που να βρω μια κάποια λύση, κεραστείτε μερικά
τραγουδάκια.
Και από τις δύο πλευρές.
Across the Universe Vassilikos
Μέσα στην νύχτα των άλλων Τρύπες
When The Grey Skies Turn To Blue Chris Rea
The Child In Us Enigma
Θυμάμαι Κάθε Εποχή Ονειροπαγίδα
Και ένα από εκείνα που σε κόβουν
και μόνο με μισό στίχο, eκείνο που λέει
"Look deep into the April face
A change is clearly taking place
Looking for the summer"
Και στην συνέχεια
"Remember love how it was the same
We scratched and hurt each others'
growing pains
We were looking for the summer"
Looking for the summer Chris Rea
Ενημέρωση: Περαστικά, σύντομα!
