...με την Φλέρυ κολλημένη στον εγκέφαλό σου...
...να ανοίγεις τον υπολογιστή...
...και να χάνεσαι με τις ώρες στη φωνή...
...ξεχνώντας ύπνους και όλα τα υπόλοιπα...
Ενημέρωση:
Ανησυχία(;)
...24 (περίπου) ώρες μετά...
...κατεβαίνεις την Αλεξάνδρας
στο ύψος του Πεδίου του Άρεως...
...η μικρή κουκουβάγια πετάει χαμηλά
προσπαθώντας να αποφύγει την
μαύρη γάτα που την κυνηγάει...
...πλησιάζεις...
...η γάτα κάθεται στο πεζούλι του
κτηρίου στην απέναντι όχθη του
δρόμου και παρακολουθεί
επιφυλακτικά και σε ετοιμότητα...
...κόβεις ένα ξερό κλαρί...
...προσπαθείς να δείξεις στην κουκουβάγια
να ανέβει επάνω για να την μεταφέρεις
κάπου πιο ασφαλισμένα...
...και φαίνεται να τα καταφέρνεις...
...όχι όμως για πολύ...
...την κυνηγάς για λίγο ακόμη...
...αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος...
...και προχωράς...
...με αυτή γαντζωμένη στο ρολό ενός
καταστήματος να σε κοιτάει...
...ελπίζω όλα να παν καλά και να
βρεις το δρόμο σου...
Ενημέρωση 1:
Όχι ακριβώς αντίστοιχη αλλά όμορφη, όπως και να έχει, η φωνή της Βούλας Σαββίδη.
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον συνδυασμό φωνή (και δη γυναικεία) - πιάνο
