Τρίτη 25 Απριλίου 2017
Παρασκευή 7 Απριλίου 2017
Δι’ευχών Των Αγρίων Πατέρων Ημών
Μια παρέα μεσήλικων αντρών μαζεύεται στο υπό πώληση
βιβλιοπωλείο του ενός για την ετήσια ιεροτελεστία τους: φαγητό, ποτό,
ηλεκτρονικά παιχνίδια και κουτσομπολιό για το αντίθετο φύλο.
Από κοντά και ο φοιτητής γιός του ενός.
Στο βιβλιοπωλείο εισβάλλει μία ωραία δικηγόρος, την οποία
βοήθησε νωρίτερα ο βιβλιοπώλης όταν της επιτέθηκε ληστής με σκοπό να αρπάξει
την πολύτιμη – τόσο για την καθαυτό αξία, όσο και για το περιεχόμενο – τσάντα
της.
Πρόθεσή της: να περάσει μια σεξουαλικά κολασμένη και αδηφάγα
νύχτα με τον εν λόγω βιβλιοπώλη, με την βοήθεια και εφτά προφυλακτικών – Xtra large παρακαλώ!
Κατευθείαν και ως ένας άνθρωπος, η ομάδα στήνει χοντρή πλάκα
στην δικηγόρο.
Στο μείγμα προστίθενται και δύο ιδεολόγοι μικροαπατεώνες, ο
παραπάνω ληστής μαζί με ένα φίλο και συνεργό του, με όνειρο και των δύο να το
σκάσουν στη Ρουμανία.
Και όταν η αστυνομία εμφανίζεται στην υποβαθμισμένη
γειτονιά, θεωρητικά ψάχνοντας για τους δύο μικροαπατεώνες, το εύφλεκτο μείγμα
εκρήγνυται.
Απελπισία.
Αυτή ήταν η αίσθηση που αποκόμισα περισσότερο από οτιδήποτε
άλλο έβλεπα μπροστά μου να ξετυλίγεται.
Απελπισία ως αποτέλεσμα της διάψευσης των μεγαλόπνοων
αριστερών ονείρων και ιδανικών.
Απελπισία για τον χρόνο που περνά και αφήνει τα σημάδια του.
Απελπισία, τέλος, που οδηγούσε αυτούς τους ανθρώπους να
βωμολοχούν όποτε – πρακτικά – μιλούσαν για το γυναικείο φύλο, σε σημείο που να
διερωτώμαι αν όντως ήταν τόσο ‘επιτυχημένοι’ στον ερωτικό τομέα όσο καυχιόνταν,
ή απλώς επιβεβαίωναν το ρητό περί της αλεπούς και των κρεμασταριών.
Αυτή η τελευταία σκέψη μου προκάλεσε τη χειμαρρώδη αντίδραση
του σκηνοθέτη και εκ των συμπρωταγωνιστών της παράστασης, όταν καθίσαμε μετά το
τέλος της με την ομάδα για να συζητήσουμε.
Η οποία – ομάδα – με προσανατόλισε ταυτόχρονα να δω την
παράσταση μέσα από μια άλλη οπτική, αυτή της άρνησης.
Ιδιαίτερα της άρνησης κάποιων ανθρώπων να πεθάνουν, είτε λόγω
της φυσιολογικής φθοράς που επέρχεται με το χρόνο, είτε, πολύ περισσότερο, κάτω
από το λάβαρο κάποιας πατρίδας ή κάποιας πολιτικής ιδεολογίας.
Και προτιμάν, πλέον, να παν μια βόλτα, αντί να συνταχθούν με
οποιαδήποτε ομάδα.
Ταυτόχρονα, με βοήθησε να ερμηνεύσω τα λόγια και τη
συμπεριφορά των αντρών έναντι της γυναίκας, και της γυναίκας έναντι των αντρών
με μία λέξη: ωμότητα.
Η οποία και πάλι εκπηγάζει από την απελπισία και την ανάγκη
και των μεν και της δε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η παράσταση κουβαλάει πολλά
πακέτα στις αποσκευές της.
Κάποια μπορεί να τα αναγνωρίσεις, κάποια άλλα να σου
ξεφύγουν, και κάποια, τέλος, να τα παρερμηνεύσεις.
Το ευχάριστο με αυτήν είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει με
πολλούς τρόπους.
Αν θες, μπορείς να δεις την πολιτική πλευρά της, μέσα και
από μια ψυχαναλυτική ματιά.
Να δεις, δηλαδή, το πώς η διάψευση των ονείρων και
των προσδοκιών προκαλεί απύθμενη πικρία στους ανθρώπους, και τους οδηγεί να
κλείνονται στον εαυτό τους μέχρι του σημείου να αρνούνται – σχεδόν χαιρέκακα –
τη βοήθεια σε παιδιά με ιδεολογία ίδια με αυτή που ενστερνίζονταν κάποτε οι
ίδιοι.
Από την άλλη, μπορείς να εστιάσεις στην αγωνιώδη προσπάθειά
τους να ξεγελάσουν τον θάνατο βρίσκοντας καταφύγιο στη σαρκική απόλαυση.
Ή, τέλος, μπορείς να επιλέξεις να αγνοήσεις τα οποιαδήποτε θέματα
– τις αποσκευές της – και να την εκλάβεις ως μια ‘φάρσα’ που παρουσιάζει τα
καμώματα των αντρών που ηθελημένα ή από αδυναμία αρνούνται να μεγαλώσουν και
μένουν καθηλωμένοι σε μια ‘παρατεταμένη εφηβεία’.
Δι’ευχών Των Αγρίων Πατέρων Ημών Του Αργύρη Παυλίδη
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Αργύρης
Παυλίδης
Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος
Λιντζέρης
Φωτισμοί: Παναγιώτης
Γιατρός
Μουσική επιμέλεια: Νίκoς
Πλυτάς
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος
Γιαννάκης
Παίζουν:
Μελίνα Κατσακούλη
Κώστας Καζανάς
Χρήστος
Θάνος
Φώτης
Πετρίδης
Ντίνος
Σούτης
Αργύρης
Σαζακλής
Γιάννης
Τσούτσιας
Στέφανος
Γεωργόπουλος
Αργύρης
Παυλίδης
Παραστάσεις Τρίτη και Τετάρτη στις 21.30
Θέατρο "Λύχνος Τέχνης & Πολιτισμού"
Χαλκιδικής 83 & Ιεράς Οδού 59, Γκάζι
Τηλέφωνο:
211 0121686
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)