Επιτέλους παίζω!

Μετά από...δεν ξέρω και εγώ πόσες
προσκλήσεις, συντονίζομαι επιτέλους
να παίξω το παιχνίδι της "σελίδας 123".

Έχουμε και λέμε:

Ανοίγουμε το βιβλίο

Ο θάνατος κι ο Θόδωρος, του Μ. Καραγάτση

Στην σελίδα 123, και διαβάζουμε:

"Ο στρατηγός Καραμολέγκος σήκωσε τό κεφάλι,
διαπίστωσε την παρουσία της μητέρας του καί
πλησίασε με περπατησιά βαριά και κάπως αβέβαιη:
- Καλησπέρα σας! χαιρέτησε με γλώσσα που δεν
πολυκατάφερνε να αρθρώσει σωστά τις συλλαβές."

Ένα βιβλίο με τρελό γέλιο, παρότι αυτό δεν φαίνεται
στο παραπάνω απόσπασμα.


Να καλέσω εγώ άλλους μετά από τόσο καιρό δεν
μου φαίνεται και πολύ σόι. Αν, ωστόσο, γουστάρει
κάποιος, να παίξει.

Update: Παραθέτω ένα ακόμη απόσπασμα του
βιβλίου, που δίνει μια ακόμη ιδέα περί του
τι πρόκειται.

"Εδώ χρειάζεται μιά παρέκβαση. Η Βασιλική
μπήκε, παιδούλα ακόμα, υπηρέτρια στους Επισκόπου.
Τώρα κοντεύει τα είκοσι, κι έχει ιδιοσυγκρασία άκρως
ερωτική. Από δεκαπέντε χρόνων άρχισε να νταραβερίζεται
μέ τούς άντρες, καί κατά τρόπον ολοκληρωτικό. Η καρδιά
της ταράχτηκε πολλές φορές. Τώρα τελευταία, όμως, ήρθε
ο μεγάλος έρωτας, στο πρόσωπο του Θόδωρου Τσαγκρή,
επιπλοποιού το επάγγελμα, παντρεμένου καί μέ δύο
παιδιά. Έρωτας αμοιβαίος, φλογερός και σκοτεινός
συνάμα, γεμάτος πάθος πού άγγιζε τα σύνορα τού
εξωλογικού - κατά τό κοινώς λεγόμενο νταλκάς
ή δάγκωμα της λαμαρίνας. Το γεγονός ότι ο
Θόδωρος ήταν παντρεμένος - και μάλιστα με δύο
παιδιά - περίπλεκε φοβερά την αισθηματική
κατάσταση που εξελισσόταν ανάμεσα σ' ομηρικούς
καβγάδες και συμφιλιώσεις παράφορες."