Που είσαι;

Μουσική;

Που είσαι;

Γιατί δεν μου μιλάς;

Σε παρακαλώ, πες κάτι.

Θεσσαλονίκη - Αθήνα με ένα υπολογιστή στα κόκκινα

Ήταν απίστευτες οι ημέρες από την Κυριακή το βράδυ μέχρι και σήμερα.

Τελείωσα μια μικρή δουλειά που είχα, την αποθήκευσα και εκεί που πήγα να κλείσω τον υπολογιστή, βρήκε την ευκαιρία ένα Trojan να κάνει την επίσκεψή του.

Προσπάθησα να το αφαιρέσω.

Όταν θεώρησα ότι αυτό έγινε, έκλεισα τον υπολογιστή.

Και την Δευτέρα το πρωί τον άνοιξα για να ρίξω μια τελευταία ματιά στην δουλειά και να την στείλω.

Ο υπολογιστής αρνήθηκε επίμονα.

Και άρχισε να με κόβει κρύος ιδρώτας.

Επέστρεψα.

Και το επόμενο πρωί πήγα σε ένα μαγαζί της γειτονιάς μου για να τον κοιτάξει.

Έχοντας αποφασίσει ότι δεν πάει άλλο πλέον να δουλεύω στον laptop.

Και θα έπρεπε να πάρω και ένα επιτραπέζιο.

Φτιάχτηκε ο μέν, ξεπαραδιάστηκα για τον επιτραπέζιο και έφαγα και μερικές
ώρες μέχρι να τον στήσω .

Τέλοσπάντων, φτάνει με αυτά.

Πέρασα εξαίρετα στην Θεσσαλονίκη.

Πολύ όμορφος κόσμος, ωραία μπαράκια.

Το πλέον κουφό;

Γνώρισα πολύ κόσμο από Αθήνα!

Και μάλιστα μπλόγκερ, τους οποίους παρακολουθούσα
εκ του μακρόθεν, αλλά δεν γνώριζα.

Φυσικά, δεν γινόταν να αποφύγω τις πατατόφλουδες...

Οι οποίες και πάλι πίκραναν κόσμο.

Δεν ξέρω που θα πάει αυτός ο χαβάς.

Και δεν ξέρω και πως θα καταφέρω να το σταματήσω
αυτό.

Το μόνο που με παραξένεψε κάπως, ήταν το χαμηλό
επίπεδο των ταινιών που είδα στο Φεστιβάλ.

Μετά βίας μπορώ να θεωρήσω δυόμιση ταινίες ως καλές.

Όλες οι υπόλοιπες ήταν κάτω μέχρι πολύ κάτω
από την βάση.

Λυπηρό.

Κινηματογράφος ίσον Θεσσαλονίκη

Ευτυχώς έγινε!

Παρότι μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήμουν βέβαιος ότι θα τα κατάφερνα, από χθες είμαι στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να παρακολουθήσω όσες περισσότερες από τις ταινίες του φεστιβάλ μπορώ.

Για ελάτε κατά Θεσσαλονίκη πλευρά, να απολαύσουμε ημέρες κρασιού και ρόδων!

Για περαιτέρω πληροφορίες, ο Πρόεδρος θα διατηρεί καθημερινή ενημέρωση.

Επιτέλους

Τα δύο προηγούμενα χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα για εμένα.

Δύσκολα κυρίως από οικονομικής απόψεως.

Όσοι από εσάς έτυχε να διαβάζετε το "προηγούμενο μπλοκάκι"
μου, πριν αυτό με πετάξει έξω, θα καταλάβατε ότι ήταν ζόρικα
τα πράγματα.

Πολλές στιγμές είχα την αίσθηση ότι ζούσα στην περίοδο της
Σοβιετικής Ένωσης!

Τι εννοώ;

Άφθονη - κυριολεκτικά - ψυχαγωγία και διασκέδαση, από την
μια πλευρά, ενώ από την άλλη να δυσκολεύομαι με τα στοιχειώδη,
αυτά που ορίζουν το ζείν.

Αυτή η περίοδος τελείωσε σήμερα.

Επιτέλους κατάφερα να απαλλαγώ από το σημαντικότερο βάρος που
είχε φέρει αυτή η κατάσταση επάνω μου.

Αυτό το οποίο με έκανε να αντιμετωπίζω με πολλή επιφύλαξη τον
εαυτό μου και τους γύρω μου.

Ξέρω, θα ακουστεί - περισσότερο ή λιγότερο - παράξενο να κλείνεσαι
στον εαυτό σου λόγω ενός οικονομικού προβλήματος.

Εγώ έτσι αντέδρασα και δεν πρόκειται να απολογηθώ γι'αυτό.

Λυπάμαι, μόνο, για εκείνους τους ανθρώπους που ήταν θύματα
αυτής της κατάστασης.

Και δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορώ να επανορθώσω.

Από την άλλη, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους - και
κυρίως εκείνες - που με βοήθησαν να συνεχίσω να υπάρχω, ώστε
να μπορέσω κάποτε να αντεπεξέλθω σε αυτά που έπρεπε να γίνουν
ώστε να τσουλήσει το πράγμα.

Στην αρχή σκέφτηκα να τους αναρτήσω και εδώ.

Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι σωστό.

Συνεπώς, θα το συζητήσω μαζί τους και βλέπουμε.

Και τώρα ξεκινάει η περίοδος "ανασυγκρότησης"

Ή όπως την ονόμασε μια από τις σημαντικότερες κυρίες στις οποίες
οφείλω το ότι αυτή την στιγμή είμαι εδώ, "η περίοδος του λεωφορείου"!



Το πρώτο κομμάτι που μου ήρθε στο μυαλό για να "συνοδεύσει" την
ημέρα ήταν το Friday i'm in love.

Λάθος...

Οι Ramones...




Και οι Clash...



...αποδίδουν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Εύχομαι και ελπίζω με όλη μου την καρδιά να περάσετε ένα καταπληκτικό Παρασκευο/Σαββατο/Κύριακο!!!

Όταν

Όταν νιώθεις

Την απογοήτευση

Να σε

Πλημμυρίζει

Τι άλλο

Εκτός από

Philadeplhia

Του Ηλία.

Που με αναγκάζει να ξαναμπώ σε δισκάδικο.



Έστω και ψηφιακό.


Ανανέωση:

Για όποιον θέλει το εξαίρετο άσμα.

Philadelphia live Neil Young