Θεσσαλονίκη - Αθήνα με ένα υπολογιστή στα κόκκινα

Ήταν απίστευτες οι ημέρες από την Κυριακή το βράδυ μέχρι και σήμερα.

Τελείωσα μια μικρή δουλειά που είχα, την αποθήκευσα και εκεί που πήγα να κλείσω τον υπολογιστή, βρήκε την ευκαιρία ένα Trojan να κάνει την επίσκεψή του.

Προσπάθησα να το αφαιρέσω.

Όταν θεώρησα ότι αυτό έγινε, έκλεισα τον υπολογιστή.

Και την Δευτέρα το πρωί τον άνοιξα για να ρίξω μια τελευταία ματιά στην δουλειά και να την στείλω.

Ο υπολογιστής αρνήθηκε επίμονα.

Και άρχισε να με κόβει κρύος ιδρώτας.

Επέστρεψα.

Και το επόμενο πρωί πήγα σε ένα μαγαζί της γειτονιάς μου για να τον κοιτάξει.

Έχοντας αποφασίσει ότι δεν πάει άλλο πλέον να δουλεύω στον laptop.

Και θα έπρεπε να πάρω και ένα επιτραπέζιο.

Φτιάχτηκε ο μέν, ξεπαραδιάστηκα για τον επιτραπέζιο και έφαγα και μερικές
ώρες μέχρι να τον στήσω .

Τέλοσπάντων, φτάνει με αυτά.

Πέρασα εξαίρετα στην Θεσσαλονίκη.

Πολύ όμορφος κόσμος, ωραία μπαράκια.

Το πλέον κουφό;

Γνώρισα πολύ κόσμο από Αθήνα!

Και μάλιστα μπλόγκερ, τους οποίους παρακολουθούσα
εκ του μακρόθεν, αλλά δεν γνώριζα.

Φυσικά, δεν γινόταν να αποφύγω τις πατατόφλουδες...

Οι οποίες και πάλι πίκραναν κόσμο.

Δεν ξέρω που θα πάει αυτός ο χαβάς.

Και δεν ξέρω και πως θα καταφέρω να το σταματήσω
αυτό.

Το μόνο που με παραξένεψε κάπως, ήταν το χαμηλό
επίπεδο των ταινιών που είδα στο Φεστιβάλ.

Μετά βίας μπορώ να θεωρήσω δυόμιση ταινίες ως καλές.

Όλες οι υπόλοιπες ήταν κάτω μέχρι πολύ κάτω
από την βάση.

Λυπηρό.