Σιχάθηκα.

Σιχάθηκα όλους εκείνους που θέλουν να με αλλάξουν.

Που πιστεύουν ότι ξέρουν καλύτερα από εμένα το τί και το πως.

Που όποτε τους εξηγώ - ή προσπαθώ να τους εξηγήσω - το πως σκέφτομαι, καταλήγουν να θεωρούν ότι "δεν βάζω νερό στο κρασί μου".

Αν ξανακούσω αυτή την φράση είτε θα βρίσω τόσο άγρια όσο ποτέ μέχρι τώρα, είτε θα χειροδικήσω. 

Παρατάτε με.

Όλοι σας.

Υ.γ.: Τρεις μόλις εβδομάδες στο κωλόνησο και θυμήθηκα ξανά τον λόγο ύπαρξης αυτής εδώ της - μισοξεχασμένης - γωνιάς.

Εκπληκτικό, έ;