Εγώ πριν από μιάμιση περίπου ώρα.
Ανέβαινε την Αλεξάνδρας.
Κόκκινα μάτια που σκούραιναν προς την κόρη
Χοντρό πολύχρωμο καλσόν.
Κοντή φουστίτσα.
Και δύο κοτσίδια που μετά βίας έκρυβαν τα μυτερά αυτιά.
Με τα χέρια μπλεγμένα μπροστά στο στήθος και μια σακκούλα στο αριστερό.
Αφού την προσπέρασα σκέφτηκα να γυρίσω πίσω να ρωτήσω τί γυρεύει ένα ξωτικό στις τρεις η ώρα μέσα στο κρύο της Αθήνας αλλά ντράπηκα.
Γμτ μου.
Τα ξωτικά Λιζέτα Καλημέρη
Μάλλον άρχισε να μου σαλεύει, έτσι δεν είναι γιατρέ μου;
Φρόντισε μόνο ο ζουρλομανδύας να μην είναι πολύ σφιχτός, σε παρακαλώ.
8 σχόλια:
μπράβο, μπράβο, τετοια κάνεις, και αφήνεις να ξωτικά να ανεβαίνουν την Αλεξάνδρας μόνα, μεσα στο κρύο, τρεις η ώρα νύχτα, και ούτε ενα γεια δε λες, τι να σε πω...
καλημέρα pan!
εεε, και μη διαβασω καμια αγγελία, "σε είδα τότε ήσουν έτσι φορούσες αυτό", αλλη φορα να μαθεις να μιλάς, ορίστε μας!
Καλημέρα Αναστασία!!!
Είδες, ντροπή μου...
Και φαινόταν πραγματικά ότι
έψαχνε για παρέα.
Αγγελία...τι;που;πως;
... ό,τι θέλeι ο πελάτης :)
Καλημέρα Ναταλία!
Σαν να λέμε, "ναι χρυσό μου, ο γιατρός συνέστησε να λέμε ναι σε ό,τι και αν πεις" ε;;;
Τι μου θύμισες τώρα...Αυτό που δεν ξεχνάω εδώ και τόσους μήνες...Το ξωτικό που μάγεψε εμένα...Με το οποίο δυστυχώς μοιράστηκα μόνο μερικές αγκαλιές και μερικά όνειρα...Καλησπέρα...
Καλησπέρα νεράιδα.
Κρίμα.
Η τρελα δεν παει στα βουνα!! :P
φωτοβολταικα υλικα
Δημοσίευση σχολίου