American politics can be so entertaining

Give Life Back to Music

"Give Life Back to Music" - Daft Punk Animated Music Video from Matthew Shezmen Delli Zotti on Vimeo.

Ο θάνατος της Κλεοπάτρας

Η Κλεοπάτρα, τελευταία Φαραώ της Αιγύπτου, κλεισμένη στον τάφο της, συναντά τον Οκταβιανό Καίσαρα, το νικητή της ναυμαχίας του Ακτίου.

Τη διαβεβαιώνει ότι εάν συμμορφωθεί με τις ‘υποδείξεις’ του θα είναι ευνοϊκά διακείμενος έναντί της. 

Η Κλεοπάτρα όμως, γνωρίζει ότι σκοπεύει να την μεταφέρει στην Ρώμη όπου θα την περιφέρει με σκοπό να την εξευτελίσει.

Φοράει τα βασιλικά ενδύματα και διακριτικά της.

Και βάζει το χέρι μέσα στο πανέρι στο οποίο βρίσκεται κουλουριασμένο ένα δηλητηριώδες φίδι.

Η σημερινή ήταν μία από τις ελάχιστες παραστάσεις που είδα κάτι πραγματικά νέο για τα δικά μου δεδομένα.

Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι η ελληνική γλώσσα δεν προσφέρεται για οπερατικές απόπειρες.

Σήμερα διαψεύστηκα.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που η Κασσάνδρα Δημοπούλου μετέφερε στα ελληνικά την καντάτα του Μπερλιόζ, για να δώσει στην Κλεοπάτρα τη δυνατότητα να μιλήσει τη γλώσσα της, έστω μετά από τόσους αιώνες.

Με συγκρατημένη σκηνοθεσία, χωρίς υπερβολικούς μελοδραματισμούς και εξάρσεις, παρά το ‘βαρύ’ θέμα της.

Που τελειώνει ακριβώς στο σημείο εκείνο που σε αφήνει να θέλεις και άλλο, παρά, ή ίσως και λόγω, του ταχύτατου ξεδιπλώματος και ολοκλήρωσης της δράσης.

Ελπίζω πολύ σύντομα να έχω την χαρά να παρακολουθήσω αντίστοιχη παράσταση της ομάδας, που ξεκάθαρα κατέχει ένα τόσο δύσκολο χώρο όπως είναι αυτός της λυρικής μουσικής, και δεν φοβάται να πειραματιστεί για να παρουσιάσει μια δική της, μοναδική, πρόταση.

Ο Θάνατος της Κλεοπάτρας Έκτορ Μπερλιόζ

Μουσική: Έκτορ Μπερλιόζ

Κείμενα: Ουίλιαμ Σέξπιρ (Αντώνιος και Κλεοπάτρα)

Σκηνοθεσία, Φωτισμοί, Επιμέλεια κειμένων: Τζένη Δριβάλα

Πιάνο/ Μουσική προετοιμασία: Φίλιππος Μοδινός

Παίζουν:

Κασσάνδρα Δημοπούλου – Κλεοπάτρα

Οκταβιανός Καίσαρας – Αθανάσιος Μαργούτας

Χάρμιον – Τζένη Δριβάλα

Δεύτερη παράσταση: Κυριακή, 21-5, στις 21:00

Πολυχώρος Διέλευσις

Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη

Τηλέφωνο: 210-8613739

Check In! (επιτέλους…)

Τέσσερις από τις – αν όχι οι – χειρότερες γυναίκες της αρχαίας γραμματείας παρελαύνουν μπροστά από τον/την Κριτή των Ψυχών στον προθάλαμο του Κάτω Κόσμου.

Η Κλυταιμνήστρα, βασίλισσα των Μυκηνών, η οποία απάτησε τον άντρα της Αγαμέμνονα με τον ξάδελφό του Αίγισθο, και τελικά τον σκότωσε – τον Αγαμέμνονα – μετά την επιστροφή του από την Τροία.

Η μάγισσα Μήδεια που σκότωσε τον αδελφό της Άψυρτο για να μπορέσει να ξεφύγει με τον εραστή της Ιάσονα, έπεισε τις κόρες του Πελία να σκοτώσουν, να τεμαχίσουν και να βράσουν τον πατέρα τους, έστειλε ένα δηλητηριασμένο χιτώνα στην αντίζηλή της Γλαύκη η οποία κάηκε ζωντανή.

Και, φυσικά, σκότωσε και τα δύο παιδιά που απέκτησε με τον Ιάσονα για να τον εκδικηθεί που τόλμησε να την αφήσει.

Η Αντιγόνη, την οποία συμπαρασύρει η μοίρα της οικογένειάς της, ως κόρη και αδελφή του Οιδίποδα που παντρεύτηκε την μητέρα του. 

Και η Ωραία Ελένη, η απαγωγή της οποίας από τον Πάρι  ξεκλήρισε την Ελλάδα και την Τροία.

Ο Κριτής φρίττει από τα δεινά που προκάλεσαν στις οικογένειές τους και στην Μεσόγειο – το επίκεντρο της Γης – και τις καταδικάζει να επιστρέψουν ως φαντάσματα στον κόσμο των θνητών, στον οποίο θα περιπλανιόνται για μερικές  χιλιάδες χρόνια μέχρι που να ξεπλύνουν τις κατάρες που τις βαραίνουν.

Κάποιες δεκάδες αιώνων μετά ξανασυναντιούνται σε ένα μπαρ, ο ιδιοκτήτης του οποίου κατέληξε στο ψυχιατρείο, αφού κάθε πρωί έβρισκε τα φώτα του αναμμένα, παρότι το βράδυ τα έκλεινε ο ίδιος.

Και το μαλλιοτράβηγμα ξεκινάει, και είναι ανελέητο.

Γεμάτο αποκαλύψεις για την ερωτική και την σεξουαλική τους ζωή, την ίδια την ανατομία τους. 

Και, φυσικά, για τους ‘άντρες’, τα καθάρματα που σε μικρότερο ή πολύ μεγαλύτερο βαθμό καθόρισαν την ζωή και τις πράξεις τους.

Ένας από τους κυριότερους λόγους που δεν πηγαίνω θέατρο τόσο συχνά πλέον είναι ότι μου τελείωσε η σύμβαση.

 

Η σύμβαση που λέει ότι τους ‘αρχετυπικούς χαρακτήρες’, όπως είναι οι συγκεκριμένες γυναίκες και οι αντίστοιχοι άντρες, θα πρέπει να τους κρατάμε ανέγγιχτους από οποιασδήποτε μορφής κριτική, για να μην μιλήσουμε για διακωμώδηση.

Εδώ βρήκα την υγειά μου. 

Η ομάδα ξετινάζει όλη – σχεδόν – την αρχαιότητα και μαζί της τα ‘ιερά και τα όσια’ του πάνθεου των ηρωίδων.

Για να τις γυμνώσει από τα στολίδια και τον αέρα της θέσης τους, και με απλά λευκά ρούχα να τις δείξει όπως πιθανόν πραγματικά ήταν: πονεμένες γυναίκες που μετατράπηκαν σε ‘τέρατα’ ίσως ηθελημένα, ίσως από ανάγκη, ίσως και από υποχρέωση.

Και όλα αυτά κάτω από το άγρυπνο βλέμμα και τον εύστοχο – παρότι κατά βάση βωβό – σχολιασμό του δύο-σε-ένα Κριτή, απόρροια της άρνησης των Αμαζόνων να τις κρίνει άντρας.

Ελπίζω η ομάδα πίσω από την – αυτοχρηματοδοτούμενη! – παράσταση να συνεχίσει με τον ίδιο ιερόσυλο ζήλο για να παραλάβει – με άλλο ένα αντίστοιχα εξαίρετο κείμενο του συγγραφέα – στη διχαλωτή γλώσσα της τους ‘ήρωες’ και τους θεούς της αρχαιότητας. 

Check In (επιτέλους…) του Αντώνη Τσιπιανίτη

Σκηνοθεσία: Δέσποινα Πολίτου

Χορογραφίες: Βαλεντίνα Τσισκάκη

Μουσική επιμέλεια: Δέσποινα Πολίτου

Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου και Στέλιος Δανιήλ

Ρούχα: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ & VANIA ALEKSANDROVA

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Κέλλυ Ανυφαντή

Γωγώ Βογάσαρη

Ίριδα Δασκαλοπούλου

Άγγελος Θεοφίλου

Σαββίνα Πετρίδου

Θέατρο Τόπος Αλλού

Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων

Παραστάσεις: 12, 13, 14 / 19, 20, 21 / 26, 27, 28  Μαΐου

Ώρα παραστάσεων: 9:00 μ.μ.

Τηλέφωνα: 210-8656004, 210-8679535

Δι’ευχών Των Αγρίων Πατέρων Ημών

Μια παρέα μεσήλικων αντρών μαζεύεται στο υπό πώληση βιβλιοπωλείο του ενός για την ετήσια ιεροτελεστία τους: φαγητό, ποτό, ηλεκτρονικά παιχνίδια και κουτσομπολιό για το αντίθετο φύλο.

Από κοντά και ο φοιτητής γιός του ενός.

Στο βιβλιοπωλείο εισβάλλει μία ωραία δικηγόρος, την οποία βοήθησε νωρίτερα ο βιβλιοπώλης όταν της επιτέθηκε ληστής με σκοπό να αρπάξει την πολύτιμη – τόσο για την καθαυτό αξία, όσο και για το περιεχόμενο – τσάντα της.

Πρόθεσή της: να περάσει μια σεξουαλικά κολασμένη και αδηφάγα νύχτα με τον εν λόγω βιβλιοπώλη, με την βοήθεια και εφτά προφυλακτικών – Xtra large παρακαλώ!

Κατευθείαν και ως ένας άνθρωπος, η ομάδα στήνει χοντρή πλάκα στην δικηγόρο.

Στο μείγμα προστίθενται και δύο ιδεολόγοι μικροαπατεώνες, ο παραπάνω ληστής μαζί με ένα φίλο και συνεργό του, με όνειρο και των δύο να το σκάσουν στη Ρουμανία.

Και όταν η αστυνομία εμφανίζεται στην υποβαθμισμένη γειτονιά, θεωρητικά ψάχνοντας για τους δύο μικροαπατεώνες, το εύφλεκτο μείγμα εκρήγνυται.

Απελπισία.

Αυτή ήταν η αίσθηση που αποκόμισα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έβλεπα μπροστά μου να ξετυλίγεται.

Απελπισία ως αποτέλεσμα της διάψευσης των μεγαλόπνοων αριστερών ονείρων και ιδανικών.

Απελπισία για τον χρόνο που περνά και αφήνει τα σημάδια του.

Απελπισία, τέλος, που οδηγούσε αυτούς τους ανθρώπους να βωμολοχούν όποτε – πρακτικά – μιλούσαν για το γυναικείο φύλο, σε σημείο που να διερωτώμαι αν όντως ήταν τόσο ‘επιτυχημένοι’ στον ερωτικό τομέα όσο καυχιόνταν, ή απλώς επιβεβαίωναν το ρητό περί της αλεπούς και των κρεμασταριών. 

Αυτή η τελευταία σκέψη μου προκάλεσε τη χειμαρρώδη αντίδραση του σκηνοθέτη και εκ των συμπρωταγωνιστών της παράστασης, όταν καθίσαμε μετά το τέλος της με την ομάδα για να συζητήσουμε.

Η οποία – ομάδα – με προσανατόλισε ταυτόχρονα να δω την παράσταση μέσα από μια άλλη οπτική, αυτή της άρνησης.

Ιδιαίτερα της άρνησης κάποιων ανθρώπων να πεθάνουν, είτε λόγω της φυσιολογικής φθοράς που επέρχεται με το χρόνο, είτε, πολύ περισσότερο, κάτω από το λάβαρο κάποιας πατρίδας ή κάποιας πολιτικής ιδεολογίας.

Και προτιμάν, πλέον, να παν μια βόλτα, αντί να συνταχθούν με οποιαδήποτε ομάδα.

Ταυτόχρονα, με βοήθησε να ερμηνεύσω τα λόγια και τη συμπεριφορά των αντρών έναντι της γυναίκας, και της γυναίκας έναντι των αντρών με μία λέξη: ωμότητα. 

Η οποία και πάλι εκπηγάζει από την απελπισία και την ανάγκη και των μεν και της δε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η παράσταση κουβαλάει πολλά πακέτα στις αποσκευές της. 

Κάποια μπορεί να τα αναγνωρίσεις, κάποια άλλα να σου ξεφύγουν, και κάποια, τέλος, να τα παρερμηνεύσεις.

Το ευχάριστο με αυτήν είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει με πολλούς τρόπους.

Αν θες, μπορείς να δεις την πολιτική πλευρά της, μέσα και από μια ψυχαναλυτική ματιά. 

Να δεις, δηλαδή, το πώς η διάψευση των ονείρων και των προσδοκιών προκαλεί απύθμενη πικρία στους ανθρώπους, και τους οδηγεί να κλείνονται στον εαυτό τους μέχρι του σημείου να αρνούνται – σχεδόν χαιρέκακα – τη βοήθεια σε παιδιά με ιδεολογία ίδια με αυτή που ενστερνίζονταν κάποτε οι ίδιοι.

Από την άλλη, μπορείς να εστιάσεις στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να ξεγελάσουν τον θάνατο βρίσκοντας καταφύγιο στη σαρκική απόλαυση.

Ή, τέλος, μπορείς να επιλέξεις να αγνοήσεις τα οποιαδήποτε θέματα – τις αποσκευές της – και να την εκλάβεις ως μια ‘φάρσα’ που παρουσιάζει τα καμώματα των αντρών που ηθελημένα ή από αδυναμία αρνούνται να μεγαλώσουν και μένουν καθηλωμένοι σε μια ‘παρατεταμένη εφηβεία’.

Δι’ευχών Των Αγρίων Πατέρων Ημών Του Αργύρη Παυλίδη

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Αργύρης Παυλίδης

Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης

Φωτισμοί: Παναγιώτης Γιατρός

Μουσική επιμέλεια: Νίκoς Πλυτάς

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γιαννάκης

Παίζουν:                                                                                                                                        

Μελίνα Κατσακούλη

Κώστας Καζανάς

Χρήστος Θάνος

Φώτης Πετρίδης

Ντίνος Σούτης

Αργύρης Σαζακλής

Γιάννης Τσούτσιας

Στέφανος Γεωργόπουλος

Αργύρης Παυλίδης

Παραστάσεις Τρίτη και Τετάρτη στις 21.30

Θέατρο "Λύχνος Τέχνης & Πολιτισμού"

Χαλκιδικής 83 & Ιεράς Οδού 59, Γκάζι

Τηλέφωνο: 211 0121686

Joan of mArc

Η ομάδα Splish Splash χρησιμοποίησε την ιστορία της Ιωάννας της Λωραίνης για να εξετάσει το πώς οι πράξεις των ανθρώπων χρησιμοποιούνται από τους ισχυρούς της κάθε εποχής για να εξυπηρετήσουν τα σχέδιά τους, στέλνοντας στην πυρά – κυριολεκτικά στην περίπτωση της Ιωάννας και μεταφορικά σε πληθώρα άλλων παρόμοιων παραδειγμάτων – αυτούς που πόνεσαν και μάτωσαν για τον σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκαν.

Εγώ, από την άλλη, εστίασα αποκλειστικά στην καθαυτό ιστορία.

Η τεχνική του βωβού και ταυτόχρονα σωματικού θεάτρου που χρησιμοποιεί η ομάδα στις παραστάσεις της είναι πραγματικά καθηλωτική.

Η μουσική ήταν ευρηματική – παρότι κατά βάση αποτελείτο από διασκευές γνωστών και πασίγνωστων κομματιών – τόσο στην χρήση της, όσο και ως πρόταση.

 

Το δε μοναδικό ομιλών πρωτότυπο κομμάτι στο τέλος σχολίαζε ιδιαίτερα ταιριαστά την δράση που προηγήθηκε.

Οι εξαιρετικού επιπέδου προβολές με μορφή κινούμενων σχεδίων παρείχαν μια επιπλέον εικονογράφηση των όσων διαδραματίζονταν μπροστά.

Και δεν μου ήταν καθόλου δύσκολο να αφήσω στην άκρη οποιεσδήποτε προεκτάσεις ή ακόμη και προθέσεις.

Οπότε, ξεκινώντας να συζητήσω με την ομάδα, η αμηχανία μου ήταν διάχυτη, όταν ανακάλυψα ότι οι ερωτήσεις που υπέβαλα είχαν άλλο σκοπό, και οι απαντήσεις που έλαβα περισσότερο συσκότιζαν αντί να διασαφηνίζουν την άποψη που είχα σχηματίσει.

Και χαίρομαι γι’αυτό.

Όπως χάρηκα όταν η ομάδα με ενημέρωσε ότι πρώτη φορά κάποιος τους είπε ότι εστίασε στην καθαυτό ιστορία.

Γιατί αυτό δείχνει μια δουλειά που λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα.

Με αποτέλεσμα διαφορετικοί άνθρωποι να μπορούν να εισπράξουν από αυτήν διαφορετικά πράγματα, να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν, αλλά σίγουρα να σκεφτούν, και να συνεχίσουν να σκέφτονται αφού τελειώσει η καθαυτό παράσταση.

Λυπάμαι πολύ που άργησα τόσο να ανακαλύψω τους Splish Splash.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι από εδώ και στο εξής θα τους παρακολουθώ στενά.

Ήδη ανυπομονώ για το επόμενό θέμα, την επόμενη διασκευή.

Joan of mArc Ομάδα Splish Splash

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Johnny O., Ιωάννα Καμπυλαυκά

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κυριακή Στούρου

Σενάριο: Johnny O.

Κοστούμια: Constance Puyt

Σκηνογραφία - Video προβολές - Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Οικονόμου

Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καμπυλαυκά

Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος

Τραγούδι τέλους: «Το σκοτάδι που λάμπει» από το συγκρότημα «Παράξενες Μέρες»

Επικοινωνία: Γεωργία Σουβατζή

Παίζουν: Βασίλης Ζαϊφίδης

                 Ευγενία Μαραγκού

                Βλάσης Πασιούδης

                Γιάννης Φιλίππου

                Νάνσυ Χρυσικοπούλου

               Johnny O.

Παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 21:15

Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα

Τηλέφωνο: 2106460748