Η ζωή είναι όνειρο

Ένας ταξιδιώτης με τον ακόλουθό του ανακαλύπτει ένα πύργο σε μια απομακρυσμένη περιοχή στην Πολωνία του 1600.

Μπαίνουν μέσα και εκεί έρχονται αντιμέτωποι με ένα φυλακισμένο που θρηνεί για τον εγκλεισμό του εκεί, που πρακτικά διαρκεί για ολόκληρη την μέχρι τότε ζωή του.

Ο ταξιδιώτης προσπαθεί να ελαφρύνει την αγωνία του έγκλειστου διηγούμενος την δική του ιστορία.

Είναι ξένος, ο οποίος έφτασε στην Πολωνία με σκοπό να εκδικηθεί μια προσβολή που υπέστη στην χώρα του από ένα Πολωνό ευγενή.

 

Προτού όμως προλάβει να ολοκληρώσει την ιστορία τους ανακαλύπτει ο επικεφαλής της φρουράς, ο οποίος διατάζει να τους συλλάβουν.

Όταν ακούει την ιστορία του ξένου και βλέπει το ξίφος που έχει μαζί του συγκλονίζεται, γιατί του θυμίζει το δικό του παρελθόν.

Παρόλα αυτά αναγκάζεται να τους παρουσιάσει στον βασιλιά, ο οποίος προς έκπληξή του δίδει χάρη στους ταξιδιώτες που παραβίασαν τις αυστηρές οδηγίες του να μην επιτρέπεται οποιαδήποτε επίσκεψη στον φυλακισμένο.

Ο βασιλιάς ανακοινώνει στον αρχιφύλακα την απόφασή του να απελευθερώσει τον φυλακισμένο, και να του αποδώσει την υψηλή του θέση, εν είδη δοκιμής.

Γιατί ο ρακένδυτος φυλακισμένος είναι ο γιος του βασιλιά, ο οποίο τα άστρα προέβλεψαν ότι θα ταπεινώσει τον πατέρα του για να αναρριχηθεί στον θρόνο. 

Η δοκιμή δυστυχώς αποτυγχάνει και ο παραλίγο βασιλιάς επιστρέφει στην απομόνωσή του.

Ο λαός όμως εξεγείρεται και ξεσπάσει εμφύλιος στην χώρα.

Οι παραστάσεις της Χρυσάνθης Κορνηλίου πάντοτε απαιτούν να είσαι σε πνευματική εγρήγορση, τόσο ως θεατής, όσο και αν θέλεις να τις παρουσιάσεις σε ένα μέσο όπως το blog.

Και, φυσικά, Η ζωή είναι όνειρο δεν ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.

Αφού είδα για δεύτερη φορά την παράσταση ξεκινήσαμε να μιλάμε με τον θίασο για τους ξεχωριστούς ρόλους, και νόμιζα ότι αυτή την φορά ήταν στρωτά τα πράγματα, και είχα καταλάβει όλα όσα διαδραματίζονται σε αυτό το «παραμύθι».

Όταν, όμως, έφτασε η σειρά της σκηνοθέτιδας να εξηγήσει την οπτική της όλα ανατράπηκαν.

Και εκεί που είχα την εντύπωση ότι αυτό που είδα ήταν μια κεντροευρωπαϊκή ιστορία που αφορούσε δύο παράλληλες ιστορίες, - του ξένου που είχε την εκδίκηση ως το μοναδική του σκέψη, και του γιου του βασιλιά - ξαφνικά βρεθήκαμε να συζητάμε για την φιλοσοφία πίσω από τις επιλογές του ανθρώπου, τη μοίρα, τη βούληση του ανθρώπου, την έννοια της φυλακής, τους αρχετυπικούς μύθους, και άλλα παρόμοια.

 Ομολογώ πως μετά από αυτό δυσκολεύτηκα πολύ να καταλήξω σε κάποιου είδους παρουσίαση της παράστασης.

Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι αυτή είναι – τελικά – και η γοητεία των παραστάσεων που επιλέγει να ανεβάσει η Χρυσάνθη Κορνηλίου.

Ότι δηλαδή μπορείς είτε να τις απολαύσεις ως έχουν, ή να εντρυφήσεις περαιτέρω.

Και το αποκορύφωμα της τέχνης της είναι ότι δεν πρόκειται να χάσεις τίποτα αν επιλέξεις απλώς να αφεθείς στον μύθο – το παραμυθάκι.

Και χαίρομαι ιδιαίτερα που το συγκεκριμένο παραμύθι που επέλεξε έχει διαφορετικό τέλος από ότι ισχύει συνήθως στα παραμύθια.

Η ζωή είναι όνειρο Καλντερόν ντε λα Μπάρκα

 Διεύθυνση παραγωγής: Σωτήρης Οικονόμου

Σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Αντωνίου

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Ζέρβας

Χειρισμός κονσόλας φωτισμού & ήχου: Γιώτα Φώτου

Φωτογραφίες: Αρίων Κουρκουβέλης

Γραμματειακή υποστήριξη: Άλκηστις Κοντοπούλου

Social Media: 4P Productions

Παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Γιάννης Δαφνιωτίδης, Βίκυ Ευαγγέλου, Γιάννης  Λαμπρόπουλος, Μαρία Μαλούχου, Χάρις Συμεωνίδου, Πέτρος Τσαπαλιάρης

Παραστάσεις: Κυριακή και Δευτέρα στις 20:00μμ

Πολυχώρος Πολιτισμού Διέλευσις

Λέσβου 15 και Πόρου, Κυψέλη,

Τηλέφωνο: 2108613739