Η μάχη του ενοικίου

Στα χαρακώματα ιδιοκτήτες και ενοικιαστές λόγω κρίσης
Της Μαριλης Mαργωμενου
«Το χειρότερο είναι να βρεθείς στη μέση». Ο κ. Νίκος Κ. εδώ κι ένα μήνα έχασε την ησυχία του. «Δεν έπρεπε να τους είχα γνωρίσει», λέει. Δεν μιλάει για κάποιο ζευγάρι ούτε για συνεταίρους που χώρισαν αιφνιδίως. Ο κ. Νίκος το μόνο που έκανε ήταν να συστήσει τον καλύτερό του φίλο, τον κύριο Αλέκο Π., στον καλύτερο φίλο του γιου του, τον Γιάννη Δ. «Ο μικρός γύρισε από τη Γλασκώβη κι έψαχνε για διαμέρισμα. Το δυάρι του φίλου μου στου Παπάγου είχε ξενοικιαστεί, και σκέφτηκα να του το προτείνω. Τι το ήθελα;».

Ο κ. Νίκος μετανιώνει, αλλά είναι πια αργά. Εδώ και δύο εβδομάδες ο κύριος Αλέκος θυροκόλλησε εξώδικο, για να πάρει τα ενοίκια που του χρωστάει ο 25χρονος Γιάννης. Και ο Γιάννης δέκα μέρες μετά του πλήρωσε τα ενοίκια, αλλά του έστειλε μαζί και αγωγή μείωσης ενοικίου, ενώ τώρα απειλεί πως αν αναγκαστεί να βγει από το διαμέρισμα δεν θα αφήσει πίσω του τίποτα όρθιο!
Ισως συμβαίνει και στη δική σας πολυκατοικία - μέτωπα υπάρχουν παντού. Είναι ο πόλεμος ενοικιαστών και ιδιοκτητών, που μαίνεται σε διαμερίσματα, πιλοτές και κλιμακοστάσια. Συνήθως, ξεκινάει με μια απλή φράση. «Νομίζω πως πρέπει να μου κατεβάσετε το ενοίκιο». Ετσι τουλάχιστον ξεκίνησε η μάχη στην πολυκατοικία της οδού Μπενάκη, στα Εξάρχεια. Την εκστόμισε η ενοικιάστρια κυρία Ελένη Ν. και την άκουσε τηλεφωνικώς στο από πάνω διαμέρισμα ο ιδιοκτήτης, ο κ. Σταμάτης Μ. Οσο για τη δεύτερη φράση... «Ξεχάστε το!», απάντησε ο κ. Σταμάτης. «Από τότε, τσακωνόμαστε δύο φορές τη μέρα στις σκάλες, στην είσοδο, όπου συναντηθούμε. Εχουμε συμβόλαιο από το 2010, εμένα μου έχουν κόψει στη μέση τον μισθό, κι αυτός νομίζει πως μπορεί να παίρνει τα 800 ευρώ που έπαιρνε τότε. Αλλιώς, λέει, να μετακομίσω. Αλλά θα τον πάω στην επιτροπή διακανονισμού και θα τα κόψει τα 200 ευρώ, θέλει δεν θέλει!». Φυσικά, ο σπιτονοικοκύρης διαφωνεί: «Αμα θέλει να φύγει. Να βρει άλλο σπίτι».

Μέσ’ στον αχό της μάχης, οι γείτονες παίρνουν κι εκείνοι θέση. «Οι πιο πολλοί ενοικιαστές είναι μαζί μου» λέει η κ. Ελένη. «Και οι πιο πολλοί ιδιοκτήτες μαζί του. Βλέπετε, υπάρχει εστία πολέμου και στον δεύτερο όροφο: εκεί ο νοικάρης θέλει να σπάσει το συμβόλαιο και να φύγει, να βρει φθηνότερο σπίτι, αλλά ο ιδιοκτήτης δεν τον αφήνει. Πάνε ολοταχώς για Ευελπίδων!». Γιατί μπορεί να υπάρχουν οι επιτροπές διακανονισμών για ενοικιαστές και ιδιοκτήτες, αλλά η απόφασή τους δεν είναι δεσμευτική για τις δύο παρατάξεις. Ούτε και για το δικαστήριο που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει. Κι έτσι, στον μακρύ δρόμο προς την Ευελπίδων, ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να... εξωπετάξει τον ενοικιαστή μόνο αν εκείνος δεν πληρώνει τα ενοίκιά του. Αλλιώς, η κατάσταση παραμένει ως έχει μέχρι τη δίκη. Την οποία περιμένει με ανυπομονησία ο Λουκάς Φ., που προ τριμήνου ζήτησε μείωση ενοικίου και εισέπραξε άρνηση του ιδιοκτήτη. «Τι λες αγόρι μου; Ούτε ένα χρόνο δεν έκλεισες και θες μείωση;».

«Σε στυλ Πόλοκ»
Ο Λουκάς λέει πως θα τον εκδικηθεί «βάφοντας το διαμέρισμα στα χρώματα του πολέμου»! Αυτό σημαίνει πως «θα φέρω τέσσερις συμφοιτητές από την Καλών Τεχνών και θα το κάνουμε σε στυλ Πόλοκ! Οταν φύγω, θα του πάρει γύρω στα τέσσερα χέρια μπογιάς και ξύσιμο μέχρι τα τούβλα για να αλλάξει χρώμα!».

«Σαράντα χρόνια δεν είχα δει ανθρώπους να πιάνονται στα χέρια για το νοίκι. Εμελλε να το δω στα γεράματα», λέει μια θυρωρός στο Κολωνάκι και «το χειρότερο είναι που θέλουν να πάρεις θέση. Σε πιάνει ο ένας “ο μαυραγορίτης ο ιδιοκτήτης”, λέει. Σε πιάνει ο άλλος “ο μπαταχτσής ο ενοικιαστής”. Εγώ δεν μιλάω, τι να πω; Κουνάω το κεφάλι να τα έχω καλά με όλους. Ενας μάλιστα με ρώτησε, “τι πάθατε και όλο κουνάτε το κεφάλι σας;”. Αμα με παραζορίσουν, θα τους πω “με 500 ευρώ που μου δίνετε, ούτε αυτό θα ’πρεπε να κουνιέται κανονικά!”». Και όπως λέει και ο κ. Νίκος που κάθε απόγευμα τον παίρνει τηλέφωνο ο καλύτερός του φίλος του για να «στολίσει» τον «τζαμπατζή νοικάρη» και κάθε δεύτερη μέρα τον βρίσκει ο καλύτερος φίλος του γιου του για να του πει για τον «τσιφούτη το σπιτονοικοκύρη», «όλοι δίκιο έχουνε, αλλά εγώ τι τους φταίω;».

Η Καθημερινή, 21-10-2012

Ο καθηγητής και οι ποντικοί

Ο Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί είναι ο γάλλος ερευνητής με τους παραμορφωμένους ποντικούς. Η μελέτη του για τις επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων φυτών και των φυτοφαρμάκων στα τρωκτικά εντυπωσίασε όχι μόνο τους ειδικούς, αλλά και τους ακτιβιστές κατά των μεταλλαγμένων προϊόντων. Μερικοί από τους πρώτους τον κατηγορούν για κακή επιστήμη και συγκαλυμμένο ακτιβισμό, οι δεύτεροι εγκωμιάζουν την αποφασιστικότητά του να αποδείξει ότι οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (ΓΤΟ) και τα φυτοφάρμακα είναι επικίνδυνα για την υγεία. Η Εθνική Υπηρεσία Υγειονομικής Ασφάλειας και το Υπατο Συμβούλιο Βιοτεχνολογιών της Γαλλίας αναμένεται να ανακοινώσουν σήμερα τη γνωμοδότησή τους για την περίφημη μελέτη. 

 

Ο Σεραλινί ειδικεύεται στη μοριακή βιολογία και εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Καν. Από το 1997 αναλύει τους κινδύνους από τα φυτοφάρμακα και τους ΓΤΟ. Στα τέλη Σεπτεμβρίου δημοσίευσε μια μελέτη για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διατροφής με ΓΤΟ. Η δημοσίευση της μελέτης συνδυάστηκε με την έκδοση ενός βιβλίου, ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ της France 5 και μια ταινία με τίτλο «Είμαστε όλοι πειραματόζωα;» που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες. «Οι ΓΤΟ είναι δηλητήρια», έγραψε το περιοδικό «Λε Νουβέλ Ομπσερβατέρ», μετά τη δημοσίευση των φωτογραφιών των ποντικών με όγκους μεγάλους σαν αυγά.

Αμέσως άρχισαν οι αντιδράσεις. Είπαν πως ο ερευνητής είναι περιβόητος ακτιβιστής κατά των ΓΤΟ, πως η διαδικασία που ακολούθησε (ένα περιοδικό, ένα βιβλίο και δύο ταινίες) βλάπτει την επιστημονική συζήτηση, πως οι εργασίες του είναι αμφισβητήσιμες. «Είναι φυσικό μια παρέα φίλων που συνδέονται με τη βιομηχανία να οργανώσουν αντεπίθεση», λέει ο επιστήμονας στη «Λιμπερασιόν». «Εργάζομαι για την υγεία των παιδιών και αδιαφορώ αν με αμφισβητούν», τονίζει. «Το πρόβλημα δεν είμαι εγώ, αλλά οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι αυτών των τεχνολογιών. Δεν περιμένω τίποτε, δεν ποντάρω τίποτε προσωπικά σ' αυτή την υπόθεση». Εδώ και δέκα χρόνια επιμένει πως τα φυτοφάρμακα επηρεάζουν το ενδοκρινολογικό σύστημα.

Ο Σεραλινί γεννήθηκε το 1960 στην Αλγερία, ο πατέρας του ήταν τεχνικός στις τηλεπικοινωνίες και η μητέρα του δασκάλα. Του άρεσε πολύ το διάβασμα, πήρε το απολυτήριο λυκείου στα 16, άρχισε σπουδές ιατρικής και ειδικεύτηκε στην ενδοκρινολογία. Παντρεύτηκε στα 21 του τη Σολίν και στα 31 του έγινε καθηγητής πανεπιστημίου. Πέρυσι κέρδισε μια δίκη κατά του προέδρου της Γαλλικής Ενωσης Φυτικών Βιοτεχνολογιών, του Μαρκ Φελού, που τον είχε αποκαλέσει «έμπορο φόβων». Για κάποιον που δεν έχει τίποτε να πουλήσει, όπως ο Σεραλινί, ήταν μια πολύ άδικη επίθεση. Ο επιστήμονας αυτός δεν τρέχει πίσω από το χρήμα, ο μισθός του ως πανεπιστημιακού καθηγητή, γύρω στα 4.000 ευρώ, του αρκεί. Και δηλώνει υπερήφανος για ένα SMS που έλαβε από την κόρη του, την Αρμονί. Το κορίτσι του γράφει πως είναι υπερήφανο για τον «ακέραιο» πατέρα του, ο οποίος «αξίζει χρυσάφι» σ' έναν κόσμο όπου το χρήμα είναι βασιλιάς.