Τι θα κάνατε αν μαθαίνατε ότι έχετε μία εβδομάδα ζωής, ούτε λεπτό παραπάνω;
Ο φουκαριάρης της διπλανής πόρτας τρώει την κεραμίδα κατακέφαλα.
Η οποία - κεραμίδα - δεν βρίσκει μόνο το δικό του κεφάλι, αλλά και αυτό του κολλητού του, με τον οποίο είναι μαζί από τα παιδικά τους χρόνια.
Και αποφασίζουν να εκπληρώσουν τα όνειρά του - τους - με τον μόνο τρόπο διαθέτουν: τη φαντασία.
Το ταξίδι στην Αμερική.
Την υποκριτική τέχνη.
Τα πολλά δισεκατομμύρια.
Οι φωνές στο αφεντικό που έπρηξε τα συκώτια τόσα χρόνια.
Κάποια...όχι και τόσο αναμενόμενα:
Το μποξ, και πως το αντιμετωπίζουν δύο μάλλον αγύμναστοι τύποι.
Και – πάνω απ’ όλα – το παιδί που δεν έφερε στον κόσμο.
Το οποίο μας χαρίζει μια κορυφαία στιγμή σουρεαλισμού στο νέο ελληνικό θέατρο!
Η μοναδική εξαίρεση που εκπίπτει του φαντασιακού, είναι η καθόλα ζωντανή Γυναίκα που ακούει στο όνομα Λίτσα.
Λίτσα, η αισθησιακή θεία του φίλου η οποία καλοέβλεπε τον φίλο του ξαδέλφου της όταν βγήκαν για καφέ δύο χρόνια πριν.
Τότε όμως αυτός ήταν κολλημένος με τη γυναίκα του τότε – πρώην πλέον – και το πράγμα δεν προχώρησε.
Και όταν πλέον περνάει η εβδομάδα οι δύο φίλοι φεύγουν μαζί, έτσι όπως ήρθαν.
Μόνο που στο επέκεινα υπάρχει ένα πρόβλημα.
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η προηγούμενη φορά που είχα την τύχη να απολαύσω μια σύγχρονη μαύρη κωμωδία, αλλά δυσκολεύομαι.
Φτιαγμένη με τα “ευτελέστερα” υλικά, τα όνειρα των ανθρώπων.
Με τον τρόμο του άμεσα οριστικού τέλους στο επίκεντρο.
Να γειώνει απότομα το μυαλό και τις αισθήσεις τους.
Να τους αναγκάζει να παρατήσουν όλα τα υπόλοιπα και να προσπαθούν να εκπληρώσουν όσα εκ των ξεχασμένων και παραμελημένων προσδοκιών και ονείρων τους μπορούν, με όποιο τρόπο και μέσο τους είναι διαθέσιμο.
Και να δείχνει ξεκάθαρα πως αυτό το τέλος επηρεάζει την “δεύτερη” οικογένεια του καθενός μας, τους φίλους του.
Η αρχική πρόθεση του συγγραφέα του έργου ήταν αυτό να ανέβει ως δραματικό – τραγικό.
Ευτυχώς αυτή δεν εισακούστηκε, και ευχαριστώ όλους όσοι συνέβαλαν στη “μεταμόρφωσή” του.
Δεν χρειαζόμαστε άλλο δραματικό, η “πραγματική” ζωή φτάνει και περισσεύει.
Άλλωστε, η κωμωδία μπορεί να πει τα δυσκολότερα πράγματα χωρίς να γίνει καταπιεστική.
Ειδικά όταν οι συντελεστές “το έχουν” φυσικά.
Προλαβαίνουμε;
Παίζουν
Ευάγγελος Σαμιώτης
Δημήτρης Τσολάκης
Κωνσταντίνα Σιλεβρή
Συντελεστές
Κείμενο Ευάγγελος Σαμιώτης
Σκηνοθεσία Αγγελική Παρδαλίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη
Ανθή Δεββέ
Κινησιολογία
Γιάννης Μανιατόπουλος
Σκηνικά/Κοστούμια
Γιώργος Λυτζέρης
Αγγελική Παρδαλίδου (Pardalidou Vestiario)
Φωτισμοί
Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Μουσική επιμέλεια
Αγγελική Παρδαλίδου
Επικοινωνία Αντώνης Κοκολάκης
Στην παράσταση ακούγονται κομμάτια του συγκροτήματος «Norma The Band».
Παραστάσεις
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19:00
«ΜΙΚΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ»
Ευμολπιδών 13, Γκάζι
mikroskerameikos@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου