Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρην

 Ένας νεαρός που υποχρεώθηκε να εκτελέσει κοινωφελή εργασία μετά από ένα παραλίγο δυστύχημα εισβάλλει στο διαμέρισμα του ηλικιωμένου ερημίτη κύριου Γκρην.

Που τον βλέπει με – πολύ – εχθρικό μάτι, από το πρώτο δευτερόλεπτο που πατάει το πόδι του εκεί.

Δύο κριάρια ανά πάσα στιγμή έτοιμα να ρίξουν κεφαλιές το ένα στο άλλο.

Αυτή ήταν η αίσθησή μου στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης.

Μέχρι που αυτή η σχεδόν αδιάκοπη ανταλλαγή πυρών έχει ένα απρόσμενο – ίσως και παράπλευρο – αποτέλεσμα.

Αρχίζει να γνωρίζει καλύτερα ο ένας τον άλλο.

Και να κατανοεί λίγο καλύτερα ο ένας τον άλλο.

Και σταδιακά να αποδέχεται ο ένας τον άλλο.

Μέχρι που ο ηλικιωμένος παίρνει μια πολύ μεγάλη απόφαση.

Που καθυστέρησε ήδη τριάντα χρόνια.

Και η κίνηση του νεαρού στον χώρο αλλάζει, αδιόρατα μεν, σαφώς δε. 

Και ξέρεις πως όλα καλά θα πάνε.

Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρην του Τζεφ Μπάρον

Συντελεστές

Μετάφραση
Τζεφ Μπάρον και Κώστας Γάκης
Σκηνοθεσία
Κώστας Γάκης
Σκηνογραφία
Αντώνη Χαλκιάς
Ενδυματολογία
Μάριος Ράμμος
Φωτισμοί
Λευτέρης Παυλόπουλος
 

Μουσική σύνθεση
Κώστας Γάκης
Βοηθός Σκηνοθέτη
Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου
Βοηθός Σκηνογράφου
Ελεονώρα Καραβανή
Γραφιστική Επιμέλεια
Truly.gr
Φωτογραφίες/Τίζερ:
Πάτροκλος Σκαφιδάς
Διαχείριση Social Media
Γιάννης Βαλτινός
Υπεύθυνος επικοινωνίας
Αντώνης Κοκολάκης

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά)

Γιώργος Κωνσταντίνου
Αποστόλης Τότσικας


Θεατρικές Επιχειρήσεις ΖΗΣΗ
Οργάνωση παραγωγής
Φωτεινή Κυμπαροπούλου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη στις 20:00
Πέμπτη στις 21:00
Παρασκευή στις 21:00
Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00

Θέατρο Αργώ
Ελευσίνιων 13-15 (Στάση μετρό Μεταξουργείο)
Τηλέφωνο: 210 52 01 684

Αντίο μαμά

 Παρουσίαση της Κατερίνας Δημητρακοπούλου

 

 Δύο απλές λεξούλες, οι οποίες όμως είναι τόσο δυνατές και ικανές να ταράξουν την ήσυχη καθημερινότητα μίας μητέρας, της Αφροδίτης. Το μοναχοπαίδι της, ο λατρεμένος της γιος της ανακοινώνει τη σεξουαλική του επιλογή, μία επιλογή κάθετα αντίθετη με τα στερεότυπα, τα πρέπει και δεν πρέπει της Ελληνίδας μάνας.

Η Τάνια Χαροκόπου γράφει έναν μονόλογο για την αποδοχή αυτής της επιλογής από μία μάνα που έζησε τη ζωή της πιστεύοντας ότι εκείνη διάλεξε αυτή τη ζωή, για να καταλάβει έστω και κάπως αργά, ότι τον πρώτο λόγο είχε η οικογένεια, ειδικά ο πατέρας, μετά ο σύζυγος που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και βρέθηκε τελικά, πρόωρα «γριά» σαραντάρα με έναν γιο που δεν την θέλει … Η συγγραφέας επιλέγει να δώσει στη μητέρα το όνομα της θεάς του έρωτα, ενώ για τα υπόλοιπα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή της Αφροδίτης μαθαίνουμε μόνο το όνομα του άντρα της (Γιάννης), ενός φλερτ (Ντίνος) και κάποιου θείου (Αλέκος). Η Χαροκόπου πλάθει έναν αληθινό χαρακτήρα με αξιοπρέπεια, ευγένεια και καταφέρνει να αποφύγει να γράψει έναν ακόμα μελό μονόλογο που στοχεύει στη συναισθηματική φόρτιση του θεατή.

Ο σκηνοθέτης Λεωνίδας Λοϊζίδης συνεχίζει την εποικοδομητική συνεργασία με τη συγγραφέα και σε αυτόν τον μονόλογο. Ας λάβουμε υπόψη ότι ο μονόλογος είναι ένα πολύ απαιτητικό θεατρικό είδος, αφού ο ηθοποιός δεν έχει μόνο να υποστηρίξει τον ρόλο του, αλλά, και να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή έως το τελευταίο λεπτό. Η μάνα μαθαίνοντας μία αλήθεια που πονάει, έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια της, τα συναισθήματά της είναι μπερδεμένα και ο σκηνοθέτης επιλέγει να εξωτερικεύσει αυτά τα συναισθήματα με μία απίστευτη υπερκινητικότητα επί σκηνής, σαν ένα αγρίμι σε κλουβί και επέλεξε με πινελιές κωμικό στοιχείου να δώσει μία ανάλαφρη χροιά στον μονόλογο.

Η Μαρία Παπαλάμπρου κάνει το καλύτερο που μπορεί για να υποστηρίξει αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Είναι μία γυναίκα σαράντα καρατιών που έβαλε πάνω από όλα τον γιο της, όμως, στην προσπάθειά της να είναι και μάνα και πατέρας, μεγαλωμένη με τον καθωσπρεπισμό της ελληνικής κοινωνίας, δεν είδε τα σημάδια και όταν το ροζ συννεφάκι χάθηκε, ήρθε η πραγματικότητα να της δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Η ηθοποιός αγκαλιάζει τη θυμωμένη και απογοητευμένη Αφροδίτη με τρυφερότητα και αγάπη.

Ο Λεωνίδας Λοϊζίδης επιμελείται και τη σκηνογραφία της παράστασης τονίζοντας τόσο το συντηρητικό στοιχείο όσο και το οικονομικό επίπεδο της ηρωίδας. Το τελευταίο ενισχύεται από την ενδυματολογική επιλογή από τον Οίκο Μόδας Damiano Milano.

Οι υποδειγματικοί φωτισμοί του Κώστα Αγγέλου συμπορεύονται με τον ψυχισμό της Αφροδίτης και η μουσική του Βασίλη Βασιλειάδη που έγραψε ειδικά για την παράσταση συμπληρώνουν αυτή τη προσεγμένη δουλειά.

Τελικά έχει σημασία αν είμαστε καλοί ή όχι στη γεωγραφία; Μήπως η ίδια η ζωή δεν είναι πορεία σε αχαρτογράφητα νερά; Η απάντηση επί σκηνής αν τα κατάφερε η Αφροδίτη.

 

 Αντίο μαμά

 

Συντελεστές

Κείμενο                                                                                                                                                      
Τάνια Χαροκόπου
Σκηνοθεσία                                                                                                                                              
Λεωνίδας Λοϊζίδης
Φωτισμοί                                                                                                                                                   
 Κώστας Αγγέλου
Μουσική                                                                                                                                                    
Βασίλης Βασιλειάδης
Σκηνικά                                                                                                                                                     
Λεωνίδας Λοϊζίδης
Κοστούμια                                                                                                                                                  
 Οίκος Damiano Milano

Μονόλογος                                                                                                                                                   
 Μαρία Παπαλάμπρου

Παράσταση
Τρίτη 21:00μμ

Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης   12                                                                                                                                       
Πετράλωνα                                                                                                                                                       
 Τηλέφωνο                                                                                                                                          
2103428650

 

Ο επιθεωρητής έρχεται

 Μια καλοβαλμένη μεσοαστική οικογένεια στην Αγγλία των αρχών του 20ου αιώνα γιορτάζει τον αρραβώνα της κόρης με νεαρό αριστοκράτη.

 

Το πόρτο – και όχι μόνο – ρέει άφθονο, για κάποιους ίσως περισσότερο από όσο πρέπει.

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας.

 

Ο γιος πάει να ανοίξει, και επιστρέφει για να αναγγείλει ότι ένας αστυνομικός επιθεωρητής ζητάει να δει τον πατέρα.

 Αυτός του δίνει την άδεια και ένας ψηλός και ευθυτενής άντρας μπαίνει μέσα.

Τους ανακοινώνει ότι μία νεαρή κοπέλα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αφού ήπιε μεγάλη ποσότητα καυστικού υγρού και κατέληξε εκεί.

 

Οι νεαροί της παρέας – ο γιος, η κόρη και ο αρραβωνιαστικός της – ταράζονται.

 

 

Ο πατέρας όχι τόσο, και ρωτάει για τον λόγο της επίσκεψης στο σπίτι τους.

Μόνο που κανένας δεν είναι προετοιμασμένος για τις αποκαλύψεις που θα φέρει αυτή η ερώτηση.

Και πολύ περισσότερο για την επίδραση που οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις σε αυτές θα έχει στον ίδιο τον πυρήνα της οικογένειας.

Ο Επιθεωρητής Έρχεται είναι ένα παράξενο κείμενο, από την αρχή μέχρι – κυριολεκτικά – το τέλος.

Παρότι ο επιθεωρητής εξ αρχής ξεκαθαρίζει ότι ο θάνατος του κοριτσιού οφείλεται σε αυτοκτονία, οι ερωτήσεις του δίνουν πολύ έντονη την αίσθηση ότι κατηγορεί την οικογένεια για κάτι, χωρίς να ξεκαθαρίζει τι είναι αυτό.

Η δε συμπεριφορά του έναντι των περισσότερων εκ των μελών της οικογένειας είναι αντιπαθής από το πρώτο δευτερόλεπτο αυτής της ιδιότυπης ανάκρισης.

Και δίνει μονίμως την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι πολύ εκτός.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν ο τρόπος με τον οποίο καθηλώνει τους συνομιλητές του.

Σε σημείο που να «ξεχνούν» να αντιδράσουν, ως εξέχοντα μέλη της κοινωνίας που είναι, τα οποία θα μπορούσαν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μάθουν τα πάντα γι’ αυτόν.

Ταυτόχρονα η μόνιμη αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος γνωρίζει τα πάντα τους αναγκάζει να αφήσουν στην άκρη την – λιγότερο ή περισσότερο – υπεροπτική τους στάση και να συνεργαστούν, τελικά, είτε το θέλουν είτε όχι.

 

Όλα αυτά ήταν που με έκαναν να αναζητήσω την άποψη των συντελεστών της παράστασης μπας και ξεδιαλύνω τον κυκεώνα της.

Το σημαντικότερο που μου αποκάλυψαν, το οποίο ομολογώ ότι δεν είχα σκεφτεί καθόλου, είναι η ιδέα της κοινωνικής ευθύνης που την διατρέχει.

Ότι δηλαδή είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το σύνολο, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.

Και η αυτοκτονία μίας «ασήμαντης» πρώην εργάτριας και πωλήτριας ρούχων μας επηρεάζει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμαστε.

 

Εγώ, από την άλλη, είδα την παράσταση ως ένα γοτθικό μυστήριο του 20ου αιώνα.

Με δύο υπαρκτούς-ανύπαρκτους ανθρώπους – τον επιθεωρητή και την εργάτρια – να αλληλεπιδρούν με τα μέλη της οικογένειας και να τα φέρνουν προ των ευθυνών τους, με μία αδιόρατη απειλή να κρέμεται επάνω από τα κεφάλια όλων μας.

Η οποία – απειλή – ίσως και να υλοποιείται, στο εξίσου απροσδόκητο τέλος.

 Ομολογώ ότι προτιμώ αυτή την ατμόσφαιρα που δημιουργείται καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, αντί του κοινωνικού μηνύματος που μεταφέρει. 

Ελπίζω να μην στεναχωρήσω τους συντελεστές της, αλλά απόλαυσα ιδιαίτερα την αίσθηση του άβολου που την διατρέχει. 

Που περιμένεις ανά πάσα στιγμή να συμβεί κάτι καταστροφικό, που θα ανατινάξει τελείως την επίπλαστη – πρακτικά – ηρεμία της οικογένειας. 

Και είμαι περίεργος να δω ποια θα μπορούσε να είναι η συνέχειά της.

Ο Επιθεωρητής Έρχεται του Τζων Πρίσλεϋ

 

Συντελεστές

Μετάφραση
Ζωή Ρηγοπούλου
Σκηνοθεσία / Θεατρική προσαρμογή
Μαριλένα Μοραγλή
Βοηθός Σκηνοθέτη
Χρύσα Πρίγγα
Κινησιολογία
Νατάσα Παπαμιχαήλ
Σκηνικά / Κοστούμια
Γιώργος Λιντζέρης
Πρωτότυπη μουσική/Επεξεργασία ήχου
Νίκος Ιωάννου
Φωτογραφίες
Πάνος Ζουλάκης
Επεξεργασία εικόνων / Σχεδιασμός Αφίσας/banner
Ελένη Πάρλα
Υπεύθυνος επικοινωνίας
Αντώνης Κοκολάκης


Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
 
Γιάννης Γιαραμαζίδης
Άννυ Ευαγγέλου
Άπος Κυπραίος
Δημήτρης Κωνσταντέλης
Μαριλένα Μοραγλή
Κατερίνα Σκυλογιάννη
Εμμανουήλ Στεφανουδάκης


Παραστάσεις
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
ΜΙΚΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ
Ευμολπιδών 13, Γκάζι
mikroskerameikos@gmail.com
Τηλέφωνο επικοινωνίας
6982121385

Προλαβαίνουμε;

Τι θα κάνατε αν μαθαίνατε ότι έχετε μία εβδομάδα ζωής, ούτε λεπτό παραπάνω;

Ο φουκαριάρης της διπλανής πόρτας τρώει την κεραμίδα κατακέφαλα.

Η  οποία - κεραμίδα - δεν βρίσκει μόνο το δικό του κεφάλι, αλλά και αυτό  του κολλητού του, με τον οποίο είναι μαζί από τα παιδικά τους χρόνια.

Και αποφασίζουν να εκπληρώσουν τα όνειρά του - τους - με τον μόνο τρόπο διαθέτουν: τη φαντασία.

Κάποια εξ αυτών αναμενόμενα:

Το ταξίδι στην Αμερική.

Την υποκριτική τέχνη.

 

Τα πολλά δισεκατομμύρια.

Οι φωνές στο αφεντικό που έπρηξε τα συκώτια τόσα χρόνια.

 

Κάποια...όχι και τόσο αναμενόμενα:

Το μποξ, και πως το αντιμετωπίζουν δύο μάλλον αγύμναστοι τύποι.

 

 

Και – πάνω απ’ όλα – το παιδί που δεν έφερε στον κόσμο.

Το οποίο μας χαρίζει μια κορυφαία στιγμή σουρεαλισμού στο νέο ελληνικό θέατρο!

Η μοναδική εξαίρεση που εκπίπτει του φαντασιακού, είναι η καθόλα ζωντανή Γυναίκα που ακούει στο όνομα Λίτσα.

 

 

Λίτσα, η αισθησιακή θεία του φίλου η οποία καλοέβλεπε τον φίλο του ξαδέλφου της όταν βγήκαν για καφέ δύο χρόνια πριν.

 

Τότε όμως αυτός ήταν κολλημένος με τη γυναίκα του τότε – πρώην πλέον – και το πράγμα δεν προχώρησε.

 

 

Και όταν πλέον περνάει η εβδομάδα οι δύο φίλοι φεύγουν μαζί, έτσι όπως ήρθαν.

Μόνο που στο επέκεινα υπάρχει ένα πρόβλημα.

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η προηγούμενη φορά που είχα την τύχη να απολαύσω μια σύγχρονη μαύρη κωμωδία, αλλά δυσκολεύομαι.

Φτιαγμένη με τα “ευτελέστερα” υλικά, τα όνειρα των ανθρώπων.

Με τον τρόμο του άμεσα οριστικού τέλους στο επίκεντρο.

Να γειώνει απότομα το μυαλό και τις αισθήσεις τους. 

Να  τους αναγκάζει να παρατήσουν όλα τα υπόλοιπα και να προσπαθούν να  εκπληρώσουν όσα εκ των ξεχασμένων και παραμελημένων προσδοκιών και  ονείρων τους μπορούν, με όποιο τρόπο και μέσο τους είναι διαθέσιμο.

Και να δείχνει ξεκάθαρα πως αυτό το τέλος επηρεάζει την “δεύτερη” οικογένεια του καθενός μας, τους φίλους του.

Η αρχική πρόθεση του συγγραφέα του έργου ήταν αυτό να ανέβει ως δραματικό – τραγικό. 

Ευτυχώς αυτή δεν εισακούστηκε, και ευχαριστώ όλους όσοι συνέβαλαν στη “μεταμόρφωσή” του.

Δεν χρειαζόμαστε άλλο δραματικό, η “πραγματική” ζωή φτάνει και περισσεύει.

Άλλωστε, η κωμωδία μπορεί να πει τα δυσκολότερα πράγματα χωρίς να γίνει καταπιεστική.

Ειδικά όταν οι συντελεστές “το έχουν” φυσικά.

 

Προλαβαίνουμε;

Παίζουν                                                                                                                               

Ευάγγελος Σαμιώτης 

Δημήτρης Τσολάκης 

Κωνσταντίνα Σιλεβρή

Συντελεστές                                                                                                                             

 Κείμενο Ευάγγελος Σαμιώτης

Σκηνοθεσία Αγγελική Παρδαλίδου   

                                                                                                                                 

Βοηθός Σκηνοθέτη

Ανθή Δεββέ

Κινησιολογία 

Γιάννης Μανιατόπουλος

Σκηνικά/Κοστούμια 

Γιώργος Λυτζέρης 

Αγγελική Παρδαλίδου (Pardalidou Vestiario)

Φωτισμοί 

Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Μουσική επιμέλεια 

Αγγελική Παρδαλίδου

Επικοινωνία Αντώνης Κοκολάκης

Στην παράσταση ακούγονται κομμάτια του συγκροτήματος «Norma The Band».

 

Παραστάσεις

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19:00

«ΜΙΚΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ»

Ευμολπιδών 13, Γκάζι                                                                                          
mikroskerameikos@gmail.com 

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6982121385

Ο Μποτιτσέλι στην πυρά

 Ο Σάντρο Μποτιτσέλι, φημισμένος και διαβόητος ζωγράφος της Αναγέννησης ζει την χαρισάμενη ζωή στην αυλή του Λορέντζο των Μεδίκων της Φλωρεντίας.

Είναι επιτυχημένος, όλοι υποκλίνονται στο ταλέντο του, οι εραστές του μετρώνται σε τετραψήφιο αριθμό, τα πάρτι διαλύονται αν δεν είναι αυτός εκεί.

Ο Λορέντζο τον επιβραβεύει για την προσφορά του στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης, και του αναθέτει την απόλυτη παραγγελία: να ζωγραφίσει την γυναίκα του, Κλαρίσα Ορσίνι.

 

 

Την ίδια στιγμή, η πόλη είναι σε αναταραχή.

Η πανούκλα έκανε την επανεμφάνισή της, άνθρωποι πεθαίνουν από την αρρώστια, την φτώχεια και την πείνα. 

Μέχρι που ένας καλόγερος – διαβόλου κάλτσα –  ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα στρέφει την απελπισία και την οργή του κόσμου κατά των αρχόντων και των παρατρεχάμενών τους.

Συμπεριλαμβανομένου του Μποτιτσέλι που πρέπει να επιλέξει μεταξύ της τέχνης, της φιλίας και του lifestyle του από την μία, και του έρωτα στο πρόσωπο του νεαρού – καταγώμενου εκ του Βίντσι – Λεονάρντο,  από την άλλη.

 

 

Δύο τινά συνέβησαν όταν είδα την παράσταση: από την μία εντυπωσιάστηκα από την ευκολία με την οποία οι ηθοποιοί δημιούργησαν ατμόσφαιρα ηδονισμού και “έκπτωσης” από τις θρησκευτικές αξίες καθ’ οδόν προς μια νέα εποχή απαλλαγμένη από βάρη και αμαρτίες του παρελθόντος, με ελάχιστες πλην ευφυείς σκηνοθετικές και σκηνικές πινελιές. 

 

Και από την άλλη μπερδεύτηκα τελείως, γιατί τίποτα από όσα παρακολούθησα στην παράσταση δεν συμβάδιζε με όσα – ελάχιστα – γνώριζα για τον Σάντρο Μποτιτσέλι. Γι’ αυτό αναζήτησα τους συντελεστές για να μου εξηγήσουν το σκεπτικό τους.

Το ρεζουμέ είναι ότι η ιστορία της δεν βασίζεται κατ’ ανάγκην σε μια ιστορικά πιστή αναπαράσταση των προσώπων και των γεγονότων, όπως αυτά εκτυλίχθηκαν. Αντ’ αυτού, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τα πρόσωπα και τα γεγονότα για να δημιουργήσει μια δική του εναλλακτική πραγματικότητα. Όταν συνειδητοποίησα αυτό ομολογώ ότι το ενδιαφέρον μου περισσότερο στράφηκε προς τα πρόσωπα που απαρτίζουν την παράσταση, και όχι στην καθαυτό ιστορία της.

 

Στον  Πόντζο ντι Τσάλου που ήταν κατ’ εμένα ο πραγματικός ήρωας – με την έννοια που αποδίδουμε συνήθως στην λέξη – του έργου. Πιστός φίλος που διακινδυνεύει την ζωή του για να σώσει τους άλλους – συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Μποτιτσέλι, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και, φυσικά, μπον βιβέρ με τα μέτρα και τις αντιλήψεις της εποχής του. 

Στον  Λεονάρντο ντα Βίντσι, τον νεαρό μαθητή του Μποτιτσέλι, που δείχνει ψήγματα ήδη της μεγαλοφυΐας του. Την ίδια στιγμή που τον ερωτεύεται, φαίνεται ως και λειτουργεί με μεγαλύτερη ωριμότητα από όση επιδεικνύει ο  δάσκαλός του, σε σημείο που να λειτουργεί ως αντίβαρο στην  θυελλώδη και αψήφιστη ζωή του. Και τον γειώνει, και τον υποστηρίζει στην τέχνη του. Και πληρώνει τίμημα πολύ βαρύ για την αφοσίωση, την αγάπη – ερωτική και συναισθηματική – που αφιερώνει στον Μποτιτσέλι.

Στον Λορέντζο Μέδικο, την προσωποποίηση και ενσάρκωση της καλοπροαίρετης – μέχρις ενός σημείου – εξουσίας που στα ζόρικα καταφεύγει σε εύκολες λύσεις που συνήθως εμπεριέχουν κόστος για άλλους. Και είναι περισσότερο εστιασμένη στο φαίνεσθαι, παρά στην ουσία της διακυβέρνησης, στην αφοσίωση και στην δουλειά που απαιτείται για να είναι κάποιος πραγματικός κυβερνήτης. 

Στην  αισθησιακή και σπινθηροβόλα Κλαρίσα Ορσίνι, τη σύζυγο του Λορέντζο. Πρακτική, δυναμική και γειωμένη παρά τα πλούτη που διαθέτει και την ζωή που διάγει. Και με στέρεη αντίληψη περί διακυβέρνησης, αφού προτείνει λύσεις που θα σταματήσουν την πανούκλα. Πεζές και βρώμικες λύσεις που θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, οι οποίες δεν εισακούονται, σκιαγραφώντας με ξεκάθαρο και ωμό τρόπο τη θέση της γυναίκας τη συγκεκριμένη εποχή, ανεξαρτήτως του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται. 

 

 

 Στον καλόγερο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, πιθανόν το πιο αινιγματικό πρόσωπο του έργου. Διαπρύσιο κήρυκα της επιστροφής στις παραδοσιακές θρησκευτικές αξίες. Πολέμιο της διαφθοράς που εκπηγάζει από – όπως ο ίδιος ισχυρίζεται – το παλάτι των Μεδίκων. Λαϊκιστή πολιτικό που δεν έχει καμία αναστολή να οδηγήσει ανθρώπους στην πυρά ακόμη και διά της απουσίας του, και έτοιμο να καταδικάσει άλλους εάν αποτύχουν τα παζάρια του. Πίσω όμως από όλη την ιερή αγανάκτηση και οργή, η ζήλια και ο φθόνος για τα υλικά αγαθά που δεν κατέχει και η έλξη – ο πόθος καλύτερα – που νιώθει για τους αμαρτωλούς που καταδικάζει, και ειδικά για τον Μποτιτσέλι, είναι πολύ ευδιάκριτα με γυμνούς οφθαλμούς.

 

Στην Αφροδίτη, που ζωντανεύει ως άφυλο πλάσμα και παρουσιάζει ένα drag show. Ο δε μονόλογός της που ακολουθεί περισσότερο μου θύμισε την Επιτύμβια Αφροδίτη των Ρωμαίων, παρά τη θεά της ομορφιάς των Ελλήνων.

 

Στον Σάντρο Μποτιτσέλι, που δεν ξέρω αν πρέπει να θεωρήσω προδότη, υποκριτή ή τραγικό πρόσωπο.

Προδότη επειδή έδωσε χαλαρά και χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά τους φίλους τους – τους πραγματικούς, όχι τους κόλακες που τον περιτριγύριζαν στα πάρτι. Και απαρνήθηκε την τέχνη του υποκύπτοντας στις απαιτήσεις ενός σκοταδιστή με ακόμη πιο σκοτεινά κίνητρα. 

 

Υποκριτή επειδή ούτε που το σκέφτηκε δευτερόλεπτο να θρυμματίσει τον έρωτα της Κλαρίσα – αυτόν που του έδωσε την τροφή και την έμπνευση να ζωγραφίσει την Γέννηση Της Αφροδίτης, το magnum opus του. 

 

 

Τραγικό πρόσωπο επειδή έκαψε μεταφορικά όλα τα πρόσωπα που τον περιτριγύριζαν και συνιστούσαν τον πυρήνα της ζωής του. 

Και έκαψε κυριολεκτικά τους πίνακές του. Στην επιδίωξη του έρωτα του Λεονάρντο, ενώ γνώριζε ότι δεν θα μακροημέρευε η ένωσή τους.

 

Τι είναι τελικά Ο Μποτιτσέλι στην πυρά; 

Δυσκολεύτηκα πολύ να το προσδιορίσω αλλά θεωρώ πως είναι μια σύγκρουση μεταξύ του πολιτισμού και του ένστικτου, με καταλύτη το θείο ή τουλάχιστον την επίκληση αυτού.

Ξέρω πως όσοι θα διαβάσετε αυτές τις γραμμές θα συμπαραταχθείτε με το ένστικτο – οι δε συντελεστές της παράστασης μου το έκαναν απολύτως ξεκάθαρο.

Εγώ όμως εξακολουθώ να μην είμαι καθόλου σίγουρος.

Ο Μποτιτσέλι στην πυρά του Τζόρνταν Τάναχιλ

 

Συντελεστές:

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί:   Χρίστος Λύγκας
Δραματουργική επιμέλεια – Σκηνοθεσία:   Μιχαέλα Αντωνίου
Σχεδιασμός Κοστουμιών: Λάσκαρης Βαλαβάνης
Εικαστική επιμέλεια: Πρώτες Ύλες
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Δημόσιες Σχέσεις – Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση
Βίντεο – Φωτογραφίες Παράστασης: Νάσια Στουραΐτη
Επιστημονική σύμβουλος – Βοηθός Σκηνοθέτη: Αιμιλιανή Αβραάμ


Παίζουν: 

Άλκης Δελαντώνης
Νίκος Γιαλελής
Χρίστος Λύγκας
Γεράσιμος Μαύρος
Μαρία Μπρανίδου
Μίλτος Σαμαράς
Τάσος Χρυσόπουλος

Κάθε Σάββατο στις 18:00 & Κυριακή στις 21:00 έως την Κυριακή 09 Απριλίου

Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS
 
FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1  
Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)

Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες (11:00 - 14:00 & 17:00 - 21:00) : 213 0356472, 6951832070
Προπώληση viva.gr :  https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/
Email: vaultvotanikos@gmail.com