Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Κατάδυση.

Εεεε είναι η Λόλα

τα καίει όλα όλα

βάζει παντού φωτιά

χείλια σαν φλο

Βόμβος

Όχι ρε πούστη μου τώρα βρήκαν;

Ποιος να'ναι πάλι.

Τραβάει το δερμάτινο μπουφάν.

Το κρατάει με τον δείκτη.

Βάζει το χέρι στην τσέπη.

Βγάζει το κινητό.

Απότομα τραβάει το ακουστικό
επάνω από τον γιακά του
μπουφάν.

Πατάει το κουμπί.

"Έλα κούκλα μου, τι κάνεις;"

"Γεια σου αγάπη μου. Που είσαι;"

Πάντα η ίδια ερώτηση γαμώτο μου.

"Μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο
και κατευθύνομαι προς το σπίτι".

"Τελείωσες κιόλας;"

"Ναι. Ακύρωσε η άλλη το μάθημα."

"Πάλι;"

"Ναί".

....

"Τι ήθελες να κάνω;"

"Δεν είπα τίποτα αγάπη μου. Α, μόνο πριν ξεχάσω.
Να περάσεις από το σουπερμάρκετ.
Μας τελείωσε το γάλα, το ψωμί, ο τόνος τ"

"Μόνο αυτά;"

"Θα μ'αφήσεις να τελειώσω;"

"Καλά, καλά, θα πάω. Γειά"

"Α, και στήθος κοτόπουλο
να πάρεις, θέλω να"

"Γειάαα".

Πατάει το κουμπί.

Βάζει το τηλέφωνο
πίσω στην τσέπη.

Ω ρε πούστη μου,
πάλι μας φόρτωσαν.
Γάμησέ τα.


Ρίτα Ριτάκι κανένα δεν φοβάσαι εε
Ρίτα Ριτάκι απόψε που κοιμάσαι.

Σιγά μην φοβηθεί
κανέναν αυτή.

Μαρινόπουλος

Μπαίνει μέσα.

Μαζεύει, μαζεύει, μαζεύει.

Στέκεται στην ουρά.

Μπροστά του μια γυναίκα με ένα αγόρι
καθισμένο μέσα στο καρότσι.

"Σέλω σοκολάτα".

"Σου είπα Κωστάκη, έφαγες
πριν σοκολάτα".

"Εγώ σέλω σοκολάτα."

"Δεν έχει άλλη σοκολάτα τώρα"

Το αγόρι αρπάζει κουτιά
τσίχλας και τα πετάει
στο πάτωμα.

"Σέλω σοκολάτα,σέλω σοκολάτα
σέλω σοκολάτα".

"Ελάτε και σ'αυτό το ταμείο",
καλεί η από μηχανής ταμίας.

Με δύο δρασκελιές βρίσκεται
δίπλα της.

Αδειάζει το καλάθι στον ιμάντα,

Η ταμίας τα περνάει μπροστά
από την ακτίνα.

"Είκοσι και σαράντα επτά κύριε".

Πληρώνει, βάζει τα τελευταία στην
πλαστική σακούλα και με τρεις
δρασκελιές βρίσκεται στο δρόμο.

Καθώς περπατάει το κεφάλι του
είναι μισογυρισμένο προς τα
πίσω.

Φτάνει στην πολυκατοικία.

Ανοίγει την πόρτα και
ξεχύνεται προς τα μέσα,

Καθώς φτάνει στο ασανσέρ
ρίχνει μια ματιά στο πάσο.

Σταματάει.

Πιάνει τον φάκελο, κοιτάει
την διεύθυνση και τον χώνει
στην τσέπη του μπουφάν.

Ανοίγει την πόρτα του ασανσέρ.

Πατάει το κουμπί.

Το ασανσέρ σταματάει
στον δεύτερο όροφο.

Με το πόδι σπρώχνει τ
ην πόρτα.

Βγαίνει πλάγια και
αφήνει την πόρτα
να κλείσει πίσω
από την σακούλα.

Τραβάει τα κλειδιά
από την τσέπη
του τζιν του.

Ανοίγει την πόρτα.

Πάει στην κουζίνα,
αφήνει την σακούλα
στο τραπέζι, γυρνάει
πίσω και πετάει το
μπουφάν του στον
καναπέ.

Προχωράει στον
διάδρομο και
φτάνει στο γραφείο.

Πατάει το κουμπί για να
ανάψει το λάπτοπ.

Βγαίνει στο διάδρομο.

Καθώς προχωράει
ανεβάζει το διακόπτη
του θερμοσίφωνα.

Μπαίνει στην κουζίνα.

Αδειάζει την σακούλα και
την πετάει στα σκουπίδια.

Επιστρέφει στο καθιστικό,
βγάζει το γράμμα από την
τσέπη του μπουφάν,
πάει στο γραφείο, κάθεται
και το αφήνει δίπλα του.

Ανοίγει το email, διαβάζει
τα εισερχόμενα.

Ξαπλώνει πίσω στην καρέκλα.

Πιάνει το φάκελο.

Τον κοιτάει.

Τραβάει την άκρη
του καλύμματος
και τον ανοίγει.

Ξεδιπλώνει το γράμμα

"Αγαπητέ κύριε Τσιβιτσίδη,

Σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον
σας να ενταχθείτε στην ομάδα μας.
Το βιογραφικό σας είναι πραγματικά
εντυπωσιακό, αλλά υπερβαίνει τις
απαιτήσεις που θέτουμε για την
συγκεκριμένη θέση.
Θα το διατηρήσουμε στο αρχείο
μας και σε περίπτωση που βρεθεί
θέση ανάλογη με τα προσόντα σας
θα επικοινωνήσουμε μαζί σας."

Μετά τιμής"

Κοιτάει το γράμμα.

Σηκώνεται και κατεβάζει
το διακόπτη του θερμοσίφωνα.

Πάει στο υπνοδωμάτιο, βγάζει
το τηλέφωνο από την τσέπη
του τζιν του, κάθεται στο
κρεβάτι και αρχίζει να γδύνεται.

Πάει στο μπάνιο, ανοίγει το
ζεστό και το κρύο νερό.

Βγαίνει στο διάδρομο, πάει
στο γραφείο και κάθεται στην
καρέκλα.

Κατεβάζει το σταθερό.

Πατάει τα πλήκτρα του κινητού.

"Και οι τελευταίοι το ίδιο.

Σε παρακαλώ να μην στεναχωρηθείς.

Φιλιά"

Στέλνει το μήνυμα
και σβήνει το κινητό.

Ψάχνει ένα σταθμό στο ίντερνετ.

Τον βρίσκει, σηκώνεται και
επιστρέφει στο μπάνιο.

Ανοίγει το ντουλάπι και
βγάζει ένα ξυραφάκι.

Μπαίνει στο μισογεμάτο
μπάνιο.

Κοιτάει για λίγο το
ξυραφάκι.

Τεντώνει το αριστερό
του χέρι και χαράζει
την φλέβα.

Αίμα.

Βάζει το ξυράφι στο
αριστερό, τεντώνει
το δεξί και χαράζει
την φλέβα.

Αφήνει το ξυράφι
να πέσει.

Κλείνει τα μάτια
και ακουμπάει
το κεφάλι του
στον τοίχο.

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα

να μου κάνει πα, πα, πα

Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει

που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Μισανοίγει τα μάτια του.

Χαμογελάει.

Καλύτερο νανούρισμα
δεν θα μπορούσα να
ζητήσω.



Και νόμιζα ότι μπλόκαρε η φαντασία μου


18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό τέχνασμα ένα σκρολάρισμα να παρατείνει την αγωνία σου. Όσο για την φαντασία... δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα ε; Την καλημέρα μου

x-ray είπε...

Πάτα το κουμπί να σου έρθει η έμπνευση :)

Pan είπε...

Καλημέρα μενεξεδιά.

Τα πλεονεκτήματα του μπλόγκιγκ!

Τι να σου πω, άσκηση της φαντασίας μου ήταν.

Pan είπε...

Καλημέρα x-ray. Push the button, κατά πως τραγουδάν και οι Chemical Brothers!

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΟ ΓΚΡΙΝΟΥΙΤΣ ΒΙΛΑΤΖ

Ανοιγει τα χερια
Ακουμπαει τις παλαμες στο πεζοδρομιο
Κοιταζει κατω
Σκεφτεται τον Μπαρτοκ,τον Βαν Γκογκ
Και τους γελοιογραφους της Νεας Υορκης
Πεφτει

Την παιρνουν με μια Ντειλυ Νιουζ στο προσωπο
Κι ο καταστηματαρχης ριχνει καυτο νερο στο πεζοδρομιο

Gregory Corso
Μτφ.Γιωργος Μπλανας
-ΑΤΠ-

Loth είπε...

"Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι.."ακόμα και στη φαντασία τους ..

ΥΓ.ΜΙΚΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΙΘΥΡΟΥΣ..ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!

Pan είπε...

Καλησπέρα ΑΤΠ. Φυσικά, ο Corso το εξέφρασε πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα εγώ.

Pan είπε...

Καλησπέρα loth.
Πολύ σωστά.
Μερικά πράγματα χρειάζονται ψίθυρο για να εκφραστούν.

an205 είπε...

...είχε ήδη βυθιστεί σε λήθαργο και δεν πρόλαβε να κούσει το επόμενο τραγούδι...
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.....

Pan είπε...

Καλησπέρα an205.

Σε λήθαργο του θανάτου βυθίστηκε.

Ακριβώς όπως τον περιγράφει το - αυτοκτονικά καταπληκτικό - τραγούδι.

elafini είπε...

είχα καιρό να σε διαβάσω, να διαβάσω γενικότερα (με όλα που με τρέχουν, ξέρεις εσύ)

διάβασα μονορούφι όλα τα ποστ που είχα χάσει και είδα μια φοβερή έμπνευση και μια αλλαγη στη γραφή...και χάρηκα :)

καλό ξημέρωμα

Μαρω_Κ είπε...

Kαλημέρα από έναν βροχερό κάμπο.

Ωραία διάρθωση της ιστορίας.

Πολλά πολλά φιλιά !!!!

Ανώνυμος είπε...

Μωρε,μια χαρα τα λες και συ.Μη σου πω οτι αν ζουσε ο Corso το 2007 να τα 'γραφε καπως ετσι.Απλως ετυχε,μετα που σε διαβασα,να πεσω πανω σ' αυτο το πονημα του στο μπλογκ του Γ.Μπλανα.Καλημερα.-ΑΤΠ-

Pan είπε...

Καλημέρα ελαφίνι.

Σε ευχαριστώ.

Και εγώ που νόμιζα ότι η "έμπνευσή" μου πήγε περίπατο!

Pan είπε...

Μάρω_κ: Καλημέρα από μια τρελή, όσο αφορά στον καιρό, Αθήνα.

Ευχαριστώ!

Τα ανταποδίδω ένα προς ένα!

Pan είπε...

Καλημέρα ΑΤΠ. Θενξ!

patsiouri είπε...

Aχ Θεούλη μου...μή γράφεις τέτοια τώρα που θερίζουν οι ιώσεις και μου ακυρώνουν συνέχεια μαθήματα...pleeeeaseeee!!!

Pan είπε...

Καλησπέρα πατσιουρί. Αυτή είναι μια διάσταση που δεν την είχα σκεφτεί!
Καθόλου!