Η Αμερικανίδα Ομπρεϊ Αϊρλαντ είναι 21 ετών, φοιτήτρια και
μοναχοκόρη. Σίγουρα δεν είναι η μοναδική στον κόσμο που αναγκάζεται να
ανέχεται την παράλογη υπερπροστασία τους αυταρχικών γονιών της. Το
φαινόμενο είναι σύνηθες, ειδικά όταν οι γονείς έχουν ένα μόνο παιδί και
αδυνατούν, όσα χρόνια και αν περάσουν, να συνειδητοποιήσουν πως το παιδί
τους είναι πλέον ενήλικας ικανός να αποφασίζει μόνος του για τη ζωή
του. Οι γονείς της Αϊρλαντ ωστόσο ξεπέρασαν κατά πολύ τα εσκαμμένα και
τώρα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες. Σύμφωνα με δικαστική απόφαση, η
Τζουλιάν και ο Ντέιβιντ Αϊρλαντ υποχρεούνται να μην έχουν καμία επαφή με
το μοναχοπαίδι τους και να παραμείνουν σε απόσταση τουλάχιστον 150
μέτρων από αυτό, τουλάχιστον έως τις 23 Σεπτεμβρίου του 2013 - οπότε θα
έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της.
Πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο; Ούτε και οι ίδιοι μπορούν να
καταλάβουν. «Η Ομπρεϊ είναι ένα μοναχοπαίδι που μεγάλωσε με στοργικούς
γονείς. Δεν την ενοχλούμε. Δεν της δημιουργούμε προβλήματα», υποστήριξαν
κατά την ακροαματική διαδικασία, που άρχισε στις 10 Δεκεμβρίου.
Παραδέχθηκαν βέβαια πως πράγματι τοποθέτησαν στον υπολογιστή και στο
κινητό τηλέφωνο της κόρης τους ειδικό λογισμικό για να την
παρακολουθούν. Και αυτό, σχολιάζει ο Ουίλ Πάβια από τους «Τάιμς» του
Λονδίνου, ήταν μόνο η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. «Αισθανόμουν
πραγματικά μεγάλη ντροπή να έρχονται οι γονείς μου διαρκώς στο
πανεπιστήμιο και να με συκοφαντούν. Σαν να είμαι σκυλί που με σέρνουν
από το λουρί», εξήγησε η νεαρή κοπέλα ενώπιον του δικαστή. Η πίεση που
δεχόταν ήταν τόσο ασφυκτική, πρόσθεσε, που αναγκάστηκε κάποια στιγμή να
καλέσει ακόμη και την Αστυνομία.
Ως φοιτήτρια στο Μουσικοθεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του
Σινσινάτι, στο Οχάιο, η Αϊρλαντ είναι άριστη. Για την ακρίβεια, υπήρξε
μια από τις 10 κοπέλες που κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια θέση στο
αμερικανικό κονσερβατόριο το 2009. Σύμφωνα με τους «Τάιμς», οι καθηγητές
της την επέλεξαν τότε ανάμεσα σε 700 υποψήφιες. Μέσα σε αυτά τα τρία
χρόνια, έχει σημειώσει άλματα στην πρόοδό της, αναλαμβάνοντας στις
περισσότερες παραστάσεις του πανεπιστημίου τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρ'
όλ' αυτά, οι γονείς της δεν την άφηναν να κάνει ρούπι μόνη της, καθώς
- όπως ισχυρίζονται - η κόρη τους κάνει ασύδοτη ζωή, χρήση ναρκωτικών
ουσιών και έχει ψυχολογικά προβλήματα.
Οι υπεύθυνοι του πανεπιστημίου, πάλι, έχουν σχηματίσει εντελώς
διαφορετική εικόνα για την Αϊρλαντ. Θεωρούν πως αν κάποιος έχει
ψυχολογικό πρόβλημα είναι οι γονείς της και όχι η ίδια. Εχουν εμμονή,
επισημαίνουν, να ελέγχουν τη ζωή της κόρης τους και ένας τρόπος για να
το πετύχουν ήταν να ελέγχουν πώς εκείνη χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο. Για
τον λόγο αυτό μάλιστα ανέλαβαν δύο πρωτοβουλίες: αφενός προσέλαβαν
φρουρούς για να κρατούν τους γονείς μακριά από τις παραστάσεις της κόρης
τους και αφετέρου αποφάσισαν να της δώσουν έναν χρόνο υποτροφία, αφού
οι «στοργικοί» γονείς της θέλησαν να την τιμωρήσουν σταματώντας την
καταβολή των διδάκτρων.
Πικραμένος δήλωσε ότι αποχωρεί από την προεδρία ο κύπριος
Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας γιατί δέχτηκε «σκληρές και άδικες
επιθέσεις, τόσες όσες δεν δέχτηκε ποτέ κανένας προηγούμενος πρόεδρος».
Σε συνέντευξή στην εφημερίδα «Χαραυγή», όργανο του
ΑΚΕΛ, του οποίου υπήρξε ηγέτης, ο κ. Χριστόφιας αναφέρει ότι ήταν τόσο
μεγάλο το ταξικό, ιδεολογικό, παραταξιακό και κοινωνικό μίσος σε βάρος
του, που κάποιοι έφτασαν στο σημείο να λένε ότι ο πρόεδρος είναι
δολοφόνος.
«Και είναι οι ίδιοι που ταυτόχρονα μιλούσαν με απαξίωση για το γιο της
πλύστρας που έγινε πρόεδρος, λες και η προεδρία του κράτους είναι
αποκλειστικά για τα τζάκια, τους πλούσιους και το κατεστημένο. Είναι
τιμή μου και καμάρι μου που έχω ταπεινή καταγωγή», ανέφερε ο κ.
Χριστόφιας.
Πρόσθεσε ότι όσοι στηρίζουν το κατεστημένο δεν χώνεψαν ποτέ ότι «η
Αριστερά ανέδειξε στην Προεδρία τον ηγέτη της και αναζητούσαν κάθε
ευκαιρία, για να πλήξουν τον πρόεδρο, την αριστερά, τις ιδέες και την
ιστορία της».
«Φανήκαμε άτυχοι γιατί κατά την προεδρία μας κληθήκαμε να διαχειριστούμε
τον καπιταλισμό στη χειρότερή του κρίση. Έχω όμως την πεποίθηση ότι η
ιστορία θα μας δικαιώσει για το έργο που έχουμε επιτελέσει, γιατί είναι
πολύ μεγάλο και σε διάφορους τομείς καινοτόμο, και γι αυτό αισθάνομαι
ικανοποίηση», κατέληξε ο κ. Χριστόφιας.
... Φοριέζ ξυπνά νωρίς κάθε πρωί και ψάχνει στον υπολογιστή της για
καμιά δουλειά. Τηλεφωνεί σε φίλους της από το πανεπιστήμιο και κάνει
επαφές. Πηγαίνει κάθε εβδομάδα στο γραφείο ευρέσεως εργασίας, χωρίς να
διατηρεί ιδιαίτερες ελπίδες. Εχει συναντηθεί από τον περασμένο Μάιο με
δέκα υποψήφιους εργοδότες και έχει στείλει 200 βιογραφικά. Η Ζιστίν δεν
είναι φτωχή ή άτομο χαμηλής μόρφωσης: έχει μεταπτυχιακό στη διαχείριση
υγειονομικών θεμάτων. Υστερα από μαθητεία δύο ετών όμως, ζει με κρατικά
επιδόματα, κάνοντας μπέιμπι σίτινγκ ή δουλεύοντας σε μπαρ. Προσέχει ένα
σκυλί έναντι 5 ευρώ την ημέρα. Και στον ελεύθερο χρόνο της ζωγραφίζει
για να μην τρελαθεί. «Δεν αισθάνομαι καλά όταν είμαι σπίτι» λέει η
23χρονη Γαλλίδα.
Η κοπέλα...
... αυτή ανήκει σε μια «περιπλανώμενη γενιά», οι τύχες της οποίας
χειροτέρεψαν με την οικονομική κρίση. Η περίπτωσή της απεικονίζει την
αποτυχία του συστήματος, το οποίο δεν μπορεί να εντάξει νέους ανθρώπους
στην αγορά εργασίας καθώς είναι δύσκολο και ακριβό για τις επιχειρήσεις
είτε να προσλάβουν ανθρώπους πλήρους απασχόλησης είτε να κάνουν
απολύσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει προκύψει ένας νέος και
αυξανόμενος τομέας μορφωμένων ανέργων, η αδυναμία των οποίων να βρουν
δουλειά πλήττει το φορολογικό σύστημα, τα συνταξιοδοτικά προγράμματα και
την αγορά ακινήτων. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία γι' αυτούς, αλλά
αν προστεθούν στον μεγάλο αριθμό νεαρών ανέργων που δεν έχουν πλούσια
εκπαίδευση ή μαθητεία δίνουν την αίσθηση ότι η Γαλλία και άλλες χώρες
της Δυτικής Ευρώπης διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν μια ολόκληρη γενιά.
Η 25χρονη...
... Λουίζ Σαρλέ έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στο μάνατζμεντ. Εργάστηκε
δύο χρόνια στην εταιρεία ρούχων Kiabi αλλά δεν της προσέφεραν μόνιμη
απασχόληση. Δούλεψε επίσης τρεις μήνες σε ένα ξενοδοχείο της Λίλλης.
Μένει με τον άνεργο φίλο της σε ένα μικρό διαμέρισμα. Οπως λέει, με την
κρίση οι επιχειρήσεις έχουν γίνει δύο φορές πιο απρόθυμες να κάνουν
προσλήψεις απ' ό,τι μέχρι τώρα. «Η γενιά των γονέων μας είχε ισόβια
απασχόληση» σημειώνει. «Τώρα πρέπει συνεχώς να αλλάζουμε δουλειές, να
αλλάζουμε εταιρείες, να αλλάζουμε περιοχές».
Η ανεργία...
... μεταξύ των νέων 15 ώς 24 ετών έχει εκτοξευθεί στα ύψη στην
Ευρωπαϊκή Ενωση: πάνω από 50% στην Ελλάδα και την Ισπανία, 36% στην
Ιταλία, 22% στη Γαλλία. Αυτά τα ποσοστά όμως αφορούν όσους ψάχνουν για
δουλειά. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, εκείνων που «δεν δουλεύουν, δεν
σπουδάζουν, δεν ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα μαθητείας», των ΝΕΕΤ, όπως
τους αποκαλεί ο ΟΟΣΑ. Κάπου 14 εκατ. νεαροί Ευρωπαίοι δεν δουλεύουν και
δεν αναζητούν οποιαδήποτε εργασία. Το ετήσιο κόστος τους υπολογίζεται σε
153 δισ. ευρώ. Στην Ισπανία, το 23,7% των νέων ηλικίας 15 ώς 29 ετών
έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια. Στη Γαλλία, το ποσοστό αυτό είναι
16,7%, στην Ιταλία είναι 20,5%. Και το 42% των νέων που δουλεύουν
απασχολείται σε θέσεις μερικής εργασίας (έναντι 33% που ήταν πριν από
μία δεκαετία).
Ένας αστυνομικός έγινε ήρωας στο διαδίκτυο επειδή πρόσφερε ένα ζευγάρι μπότες σε έναν άστεγο ζητιάνο.
Η φωτογραφία ενός αστυνομικού της Νέας Υόρκης που προσφέρει ένα ζευγάρι
μπότες σε έναν άστεγο ζητιάνο, ο οποίος ήταν ξυπόλητος μέσα στο κρύο,
προκάλεσε αίσθηση σήμερα στα κοινωνικά δίκτυα, όπου μισό εκατομμύριο
χρήστες την «ενέκριναν», μετά την εμφάνισή της αυτή την εβδομάδα στη
σελίδα στο Facebook της αστυνομίας της μεγαλούπολης.
Ο
αστυνομικός Λόρενς ντε Πρίμο έγινε ήρωας χωρίς να το θέλει όταν μια
τουρίστρια από την Αριζόνα απαθανάτισε τη σκηνή και έστειλε τη
φωτογραφία στην αστυνομία της Νέας Υόρκης.
Στις 14 Νοεμβρίου, ο
αστυνομικός έκανε περιπολία κοντά στη διάσημη «Τάιμς Σκουέρ» όταν είδε
στο πεζοδρόμιο τον άστεγο ζητιάνο με τα πόδια «γυμνά και γεμάτα
φουσκάλες», γράφουν οι New York Times.
"Έκανε φοβερό κρύο. Φορούσα δυο ζευγάρια κάλτσες και παρόλα αυτά κρύωνα», είπε ο αστυνομικός στην εφημερίδα.
Η
ώρα ήταν 21:30 και ο ντε Πρίμο μπαίνει τότε σε ένα κατάστημα υποδημάτων
και αγοράζει ένα ζευγάρι μπότες με επένδυση γούνας για 75 δολάρια. Ο
πωλητής, του έκανε μάλιστα και έκπτωση. Η γυναίκα που έβγαλε τη
φωτογραφία, και διηγείται το περιστατικό στη σελίδα της αστυνομίας της
Νέας Υόρκης στο Facebook, σημειώνει ότι είδε τον αστυνομικό να γονατίζει
και να βάζει τα καινούργια παπούτσια στον άστεγο.
"Ο αστυνομικός
δεν περίμενε κανένα αντάλλαγμα και δεν ήξερε ότι τον έβλεπα», γράφει η
Τζένιφερ Φόστερ, τονίζοντας ότι ποτέ της δεν είχε «εντυπωσιαστεί τόσο».
Κατά
την επιστροφή της από τις διακοπές, έστειλε τη φωτογραφία στην
αστυνομία της Νέας Υόρκης που αποφάσισε με τη σειρά της να τη
δημοσιεύσει την Τρίτη.
Η φωτογραφία έκανε από τότε το γύρο των
κοινωνικών δικτύων: πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι την «ενέκριναν»,
περισσότεροι από 200.000 την μοιράστηκαν μεταξύ τους, ενώ περίπου 50.000
την έχουν σχολιάσει.
Ο νεαρός αστυνομικός είπε στους New York
Times ότι κράτησε στην τσέπη του την απόδειξη της αγοράς του, για να
θυμάται ότι «μερικές φορές η ζωή είναι πολύ πιο δύσκολη για τους
άλλους».
Το Νιούαρκ στο Νιου Τζέρσεϊ, στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, είναι
γνωστό για το διεθνές αεροδρόμιό του και για... τη διαφθορά σχεδόν όλων
των δημάρχων που είχε τα τελευταία 50 χρόνια, με εξαίρεση τον τελευταίο,
τον Κόρι Μπούκερ. Αυτός σώζει ανθρώπους από φωτιές, παρέδιδε προσωπικά
πάνες για μωρά σε σπίτια πληγέντων κατά την πρόσφατη θεομηνία και
ετοιμάζεται να περάσει μία εβδομάδα, από τις 4 έως τις 11 Δεκεμβρίου,
όπως ένας φτωχός Αμερικανός διαθέτοντας για φαγητό 4 δολάρια την ημέρα. Ο
ίδιος λέει ότι θέλει να αλλάξει την εικόνα του σύγχρονου αμερικανού
πολιτικού. Αναλυτές λένε ότι μπορεί να προετοιμάζεται για να διεκδικήσει
τον Λευκό Οίκο.
Συχνά περιγράφουν αυτόν τον 43χρονο Αφροαμερικανό ως πνευματικό
κληρονόμο του Μπαράκ Ομπάμα με το χάρισμα του Μπιλ Κλίντον. Είναι ήδη
διάσημος στο twitter, όπου τον λογαριασμό του ακολουθούν 1,2 εκατομμύρια
άνθρωποι. Συζητεί καθημερινά με τους χρήστες του Ιντερνετ και στο
Διαδίκτυο ήταν που έβαλε το τελευταίο του στοίχημα, όταν «προκάλεσε» μια
γυναίκα από τη Βόρεια Καρολίνα με το ψευδώνυμο Twittwit που κατηγορούσε
αυτούς που παίρνουν κουπόνια σίτισης. «Ας προσπαθήσουμε και οι δυο να
ζήσουμε με τα κουπόνια για μία εβδομάδα ή ένα μήνα. Παίζετε;», πρότεινε ο
Κόρι Μπούκερ. Η Twittwit δέχθηκε αμέσως. Στόχος του δημάρχου είναι να
αποδείξει στους επικριτές των προνοιακών επιδομάτων, που είναι συνήθως
Ρεπουμπλικανοί, ότι οι φτωχοί δεν είναι «παράσιτα» και ο Ομπάμα δεν
είναι «κομμουνιστής» επειδή θέλει να τους βοηθήσει να φάνε. Σύμφωνα με
το υπουργείο Γεωργίας, ένας Αμερικανός στους πέντε ζει με κουπόνια
σίτισης, που αντιστοιχούν σε 4 δολάρια ημερησίως.
Ο δήμαρχος και η 39χρονη Twittwit, η οποία επέλεξε να παραμείνει
ανώνυμη λόγω απειλών που δέχθηκε από χρήστες εξαιτίας των απόψεών της
για τα κουπόνια, μπορούν να τα καταφέρουν μόνο αν τρώνε ό,τι χειρότερο
υπάρχει στην αγορά. Αυτοί που παίρνουν τα κουπόνια συχνά τρώνε σε
συσσίτια. Μερικοί κατηγορούν τον δήμαρχο για καιροσκοπισμό, καθώς
πλησιάζουν οι εκλογές για τη θέση του κυβερνήτη του Νιου Τζέρσεϊ, την
οποία κατέχει αυτή τη στιγμή ο πολύ δημοφιλής Ρεπουμπλικανός Κρις
Κρίστι. Ωστόσο πολλοί τον θαυμάζουν διότι θέτει σε εφαρμογή τις αρχές
του. Υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, άνοιξε το σπίτι του τον
Οκτώβριο για τα θύματα του κυκλώνα Σάντι. Εχει σπουδάσει στο Γέιλ και
στην Οξφόρδη, λέει ότι είναι «εθισμένος» μόνο στα βιβλία και στον καφέ,
και είχε ήδη ξεχωρίσει όταν έσωσε μια γειτόνισσά του από το φλεγόμενο
διαμέρισμά της. Ορισμένοι προβλέπουν ότι μπορεί να φτάσει έως τον Λευκό
Οίκο. Προς το παρόν ετοιμάζεται για να ζήσει σαν φτωχός πιστεύοντας ότι
αξίζει τον κόπο, αν κάνει τους συμπολίτες του να καταλάβουν πως ένα
στοιχειώδες «δίχτυ ασφαλείας» είναι απαραίτητο για πολλούς που μόλις που
τα καταφέρνουν να επιβιώνουν.
«Η ευτυχία επί της γης είναι τέσσερα - πέντε πράγματα, τα ίδια από
την εποχή του Ομήρου: η αγάπη, τα παιδιά, λίγοι φίλοι…», λέει ο πιο
φτωχός ή ο πιο γενναιόδωρος Πρόεδρος στον κόσμο - εξαρτάται από τη
σκοπιά που το βλέπει κανείς. Ο λόγος για τον Χοσέ Μουχίκα Καρντάνο, τον
επονομαζόμενο «Πέπε» Μουχίκα, Πρόεδρο της Ουρουγουάης. «Δεν είμαι ένας
φτωχός Πρόεδρος, απλώς έχω ανάγκη από λίγα», λέει και καταβάλλει σχεδόν
το 90% του μισθού του των 9.300 ευρώ σε μια οργάνωση που βοηθάει πολίτες
να βρουν στέγη. Στα 78 του, ο Πρόεδρος των 3,3 εκατ. Ουρουγουανών
προσκαλεί τους νέους να επωφεληθούν από τη ζωή, να απαλλαγούν από τον
εγωισμό και να αφεθούν στον έρωτα, όχι στην κατανάλωση. Θεωρεί πως η
σύγχρονη «σκλαβιά» έγκειται στο «να ζεις για να δουλεύεις», αντί «να
δουλεύεις για να ζεις».
Ο Μουχίκα πολέμησε τη δικτατορία ως αρχηγός των Τουπαμάρος,
συνελήφθη και φυλακίσθηκε από το 1971 ώς το 1985, εξελέγη γερουσιαστής
και μετά Πρόεδρος. Τις Κυριακές γυρίζει τη χώρα με τη σύζυγό του, τη
γερουσιαστή Λουσία Τοπολάνσκι, και τη σκυλίτσα τους, τη Μανουέλα, που
της λείπει ένα πόδι, και επισκέπτονται απρογραμμάτιστα σπίτια πολιτών.
Λένε πως είναι ο μοναδικός Πρόεδρος που έχει περισσότερες φωτογραφίες με
πολίτες της χώρας του παρά με ξένους… Η απλότητα της ζωής του έχει
τραβήξει την προσοχή σ' όλο τον κόσμο. Ζει με τη σύζυγό του, όχι στο
προεδρικό μέγαρο, αλλά σε μια αγροτική κατοικία, όπου φτάνει κανείς
ακολουθώντας έναν χωματόδρομο. Καλλιεργούν εκεί γλαδιόλες, τις οποίες
εμπορεύονται. Ο Μουχίκα δεν φοράει γραβάτα παρά μόνο στις επίσημες
περιστάσεις και συχνά εμφανίζεται με μπλουζάκι, τζιν και φθαρμένα
αθλητικά παπούτσια. «Εχω ζήσει έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου»,
λέει. «Μπορώ να ζω καλά μ' αυτά που έχω».
Τα χρήματα που του μένουν για να ζήσει είναι περίπου ο μέσος μισθός
στην Ουρουγουάη, γύρω στα 600 ευρώ τον μήνα. Το 2010, η προσωπική
περιουσία του ανερχόταν σε 1.400 ευρώ, όση η αξία του αυτοκινήτου του,
ενός Σκαραβαίου του 1987. Φέτος πρόσθεσε και τα μισά περιουσιακά
στοιχεία της συζύγου του - γη, τρακτέρ κι ένα σπίτι - και έφτασε τις
170.000 ευρώ. Ακόμη κι έτσι, η περιουσία του είναι μόλις τα δύο τρίτα
εκείνης που έχει δηλώσει ο αντιπρόεδρος Ντανίλο Αστόρι και το ένα τρίτο
αυτής που δήλωνε ο προκάτοχός του στην Προεδρία, ο Ταμπαρέ Βάσκες.
«Με αποκαλούν «ο πιο φτωχός Πρόεδρος», αλλά δεν αισθάνομαι φτωχός»,
δήλωσε τις προάλλες στο BBC. «Φτωχοί είναι αυτοί που δουλεύουν για να
διατηρήσουν έναν ακριβό τρόπο ζωής και θέλουν διαρκώς όλο και
περισσότερα. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Αν δεν έχεις πολλά αγαθά, δεν
χρειάζεται να δουλεύεις όλη σου τη ζωή σαν σκλάβος για να τα συντηρείς
κι έτσι έχεις περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου».
in view, a humble Vaudevillian Veteran, cast Vicariously as both Victim and
Villain by the Vicissitudes of Fate. This Visage, no mere Veneer of Vanity, is
a Vestige of the Vox populi, now Vacant, Vanished. However, this Valorous
Visitation of a bygone Vexation stands Vivified, and has Vowed to Vanquish
these Venal and Virulent Vermin Vanguarding Vice and Vouchsafing the Violently
Vicious and Voracious Violation of Volition!
The only Verdict is Vengeance-- a Vendetta, held as a Votive-- not in Vain, for
the Value and Veracity of such shall one day Vindicate the Vigilant and the
Virtuous. [ Chuckling]
Verily, this Vichyssoise of Verbiage V is most Verbose, so let me simply add
that it's my Very good honor to meet you, and you may call me V.
Στα χαρακώματα ιδιοκτήτες και ενοικιαστές λόγω κρίσης
Της Μαριλης Mαργωμενου
«Το χειρότερο είναι να βρεθείς στη μέση». Ο κ. Νίκος Κ. εδώ κι ένα
μήνα έχασε την ησυχία του. «Δεν έπρεπε να τους είχα γνωρίσει», λέει. Δεν
μιλάει για κάποιο ζευγάρι ούτε για συνεταίρους που χώρισαν αιφνιδίως. Ο
κ. Νίκος το μόνο που έκανε ήταν να συστήσει τον καλύτερό του φίλο, τον
κύριο Αλέκο Π., στον καλύτερο φίλο του γιου του, τον Γιάννη Δ. «Ο μικρός
γύρισε από τη Γλασκώβη κι έψαχνε για διαμέρισμα. Το δυάρι του φίλου μου
στου Παπάγου είχε ξενοικιαστεί, και σκέφτηκα να του το προτείνω. Τι το
ήθελα;».
Ο κ. Νίκος μετανιώνει, αλλά είναι πια αργά. Εδώ και δύο
εβδομάδες ο κύριος Αλέκος θυροκόλλησε εξώδικο, για να πάρει τα ενοίκια
που του χρωστάει ο 25χρονος Γιάννης. Και ο Γιάννης δέκα μέρες μετά του
πλήρωσε τα ενοίκια, αλλά του έστειλε μαζί και αγωγή μείωσης ενοικίου,
ενώ τώρα απειλεί πως αν αναγκαστεί να βγει από το διαμέρισμα δεν θα
αφήσει πίσω του τίποτα όρθιο!
Ισως συμβαίνει και στη δική σας
πολυκατοικία - μέτωπα υπάρχουν παντού. Είναι ο πόλεμος ενοικιαστών και
ιδιοκτητών, που μαίνεται σε διαμερίσματα, πιλοτές και κλιμακοστάσια.
Συνήθως, ξεκινάει με μια απλή φράση. «Νομίζω πως πρέπει να μου
κατεβάσετε το ενοίκιο». Ετσι τουλάχιστον ξεκίνησε η μάχη στην
πολυκατοικία της οδού Μπενάκη, στα Εξάρχεια. Την εκστόμισε η
ενοικιάστρια κυρία Ελένη Ν. και την άκουσε τηλεφωνικώς στο από πάνω
διαμέρισμα ο ιδιοκτήτης, ο κ. Σταμάτης Μ. Οσο για τη δεύτερη φράση...
«Ξεχάστε το!», απάντησε ο κ. Σταμάτης. «Από τότε, τσακωνόμαστε δύο φορές
τη μέρα στις σκάλες, στην είσοδο, όπου συναντηθούμε. Εχουμε συμβόλαιο
από το 2010, εμένα μου έχουν κόψει στη μέση τον μισθό, κι αυτός νομίζει
πως μπορεί να παίρνει τα 800 ευρώ που έπαιρνε τότε. Αλλιώς, λέει, να
μετακομίσω. Αλλά θα τον πάω στην επιτροπή διακανονισμού και θα τα κόψει
τα 200 ευρώ, θέλει δεν θέλει!». Φυσικά, ο σπιτονοικοκύρης διαφωνεί: «Αμα
θέλει να φύγει. Να βρει άλλο σπίτι».
Μέσ’ στον αχό της μάχης, οι
γείτονες παίρνουν κι εκείνοι θέση. «Οι πιο πολλοί ενοικιαστές είναι μαζί
μου» λέει η κ. Ελένη. «Και οι πιο πολλοί ιδιοκτήτες μαζί του. Βλέπετε,
υπάρχει εστία πολέμου και στον δεύτερο όροφο: εκεί ο νοικάρης θέλει να
σπάσει το συμβόλαιο και να φύγει, να βρει φθηνότερο σπίτι, αλλά ο
ιδιοκτήτης δεν τον αφήνει. Πάνε ολοταχώς για Ευελπίδων!». Γιατί μπορεί
να υπάρχουν οι επιτροπές διακανονισμών για ενοικιαστές και ιδιοκτήτες,
αλλά η απόφασή τους δεν είναι δεσμευτική για τις δύο παρατάξεις. Ούτε
και για το δικαστήριο που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει. Κι έτσι,
στον μακρύ δρόμο προς την Ευελπίδων, ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να...
εξωπετάξει τον ενοικιαστή μόνο αν εκείνος δεν πληρώνει τα ενοίκιά του.
Αλλιώς, η κατάσταση παραμένει ως έχει μέχρι τη δίκη. Την οποία περιμένει
με ανυπομονησία ο Λουκάς Φ., που προ τριμήνου ζήτησε μείωση ενοικίου
και εισέπραξε άρνηση του ιδιοκτήτη. «Τι λες αγόρι μου; Ούτε ένα χρόνο
δεν έκλεισες και θες μείωση;».
«Σε στυλ Πόλοκ»
Ο
Λουκάς λέει πως θα τον εκδικηθεί «βάφοντας το διαμέρισμα στα χρώματα
του πολέμου»! Αυτό σημαίνει πως «θα φέρω τέσσερις συμφοιτητές από την
Καλών Τεχνών και θα το κάνουμε σε στυλ Πόλοκ! Οταν φύγω, θα του πάρει
γύρω στα τέσσερα χέρια μπογιάς και ξύσιμο μέχρι τα τούβλα για να αλλάξει
χρώμα!».
«Σαράντα χρόνια δεν είχα δει ανθρώπους να πιάνονται στα
χέρια για το νοίκι. Εμελλε να το δω στα γεράματα», λέει μια θυρωρός στο
Κολωνάκι και «το χειρότερο είναι που θέλουν να πάρεις θέση. Σε πιάνει ο
ένας “ο μαυραγορίτης ο ιδιοκτήτης”, λέει. Σε πιάνει ο άλλος “ο
μπαταχτσής ο ενοικιαστής”. Εγώ δεν μιλάω, τι να πω; Κουνάω το κεφάλι να
τα έχω καλά με όλους. Ενας μάλιστα με ρώτησε, “τι πάθατε και όλο κουνάτε
το κεφάλι σας;”. Αμα με παραζορίσουν, θα τους πω “με 500 ευρώ που μου
δίνετε, ούτε αυτό θα ’πρεπε να κουνιέται κανονικά!”». Και όπως λέει και ο
κ. Νίκος που κάθε απόγευμα τον παίρνει τηλέφωνο ο καλύτερός του φίλος
του για να «στολίσει» τον «τζαμπατζή νοικάρη» και κάθε δεύτερη μέρα τον
βρίσκει ο καλύτερος φίλος του γιου του για να του πει για τον «τσιφούτη
το σπιτονοικοκύρη», «όλοι δίκιο έχουνε, αλλά εγώ τι τους φταίω;».
Ο Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί είναι ο γάλλος ερευνητής με τους
παραμορφωμένους ποντικούς. Η μελέτη του για τις επιπτώσεις των γενετικά
τροποποιημένων φυτών και των φυτοφαρμάκων στα τρωκτικά εντυπωσίασε όχι
μόνο τους ειδικούς, αλλά και τους ακτιβιστές κατά των μεταλλαγμένων
προϊόντων. Μερικοί από τους πρώτους τον κατηγορούν για κακή επιστήμη και
συγκαλυμμένο ακτιβισμό, οι δεύτεροι εγκωμιάζουν την αποφασιστικότητά
του να αποδείξει ότι οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (ΓΤΟ) και τα
φυτοφάρμακα είναι επικίνδυνα για την υγεία. Η Εθνική Υπηρεσία
Υγειονομικής Ασφάλειας και το Υπατο Συμβούλιο Βιοτεχνολογιών της Γαλλίας
αναμένεται να ανακοινώσουν σήμερα τη γνωμοδότησή τους για την περίφημη
μελέτη.
Ο Σεραλινί ειδικεύεται στη μοριακή βιολογία και εργάζεται στο
Πανεπιστήμιο της Καν. Από το 1997 αναλύει τους κινδύνους από τα
φυτοφάρμακα και τους ΓΤΟ. Στα τέλη Σεπτεμβρίου δημοσίευσε μια μελέτη για
τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διατροφής με ΓΤΟ. Η δημοσίευση της
μελέτης συνδυάστηκε με την έκδοση ενός βιβλίου, ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ
της France 5 και μια ταινία με τίτλο «Είμαστε όλοι πειραματόζωα;» που
προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες. «Οι ΓΤΟ είναι δηλητήρια»,
έγραψε το περιοδικό «Λε Νουβέλ Ομπσερβατέρ», μετά τη δημοσίευση των
φωτογραφιών των ποντικών με όγκους μεγάλους σαν αυγά.
Αμέσως άρχισαν οι αντιδράσεις. Είπαν πως ο ερευνητής είναι
περιβόητος ακτιβιστής κατά των ΓΤΟ, πως η διαδικασία που ακολούθησε (ένα
περιοδικό, ένα βιβλίο και δύο ταινίες) βλάπτει την επιστημονική
συζήτηση, πως οι εργασίες του είναι αμφισβητήσιμες. «Είναι φυσικό μια
παρέα φίλων που συνδέονται με τη βιομηχανία να οργανώσουν αντεπίθεση»,
λέει ο επιστήμονας στη «Λιμπερασιόν». «Εργάζομαι για την υγεία των
παιδιών και αδιαφορώ αν με αμφισβητούν», τονίζει. «Το πρόβλημα δεν είμαι
εγώ, αλλά οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι αυτών των τεχνολογιών. Δεν
περιμένω τίποτε, δεν ποντάρω τίποτε προσωπικά σ' αυτή την υπόθεση». Εδώ
και δέκα χρόνια επιμένει πως τα φυτοφάρμακα επηρεάζουν το
ενδοκρινολογικό σύστημα.
Ο Σεραλινί γεννήθηκε το 1960 στην Αλγερία, ο πατέρας του ήταν
τεχνικός στις τηλεπικοινωνίες και η μητέρα του δασκάλα. Του άρεσε πολύ
το διάβασμα, πήρε το απολυτήριο λυκείου στα 16, άρχισε σπουδές ιατρικής
και ειδικεύτηκε στην ενδοκρινολογία. Παντρεύτηκε στα 21 του τη Σολίν και
στα 31 του έγινε καθηγητής πανεπιστημίου. Πέρυσι κέρδισε μια δίκη κατά
του προέδρου της Γαλλικής Ενωσης Φυτικών Βιοτεχνολογιών, του Μαρκ Φελού,
που τον είχε αποκαλέσει «έμπορο φόβων». Για κάποιον που δεν έχει τίποτε
να πουλήσει, όπως ο Σεραλινί, ήταν μια πολύ άδικη επίθεση. Ο
επιστήμονας αυτός δεν τρέχει πίσω από το χρήμα, ο μισθός του ως
πανεπιστημιακού καθηγητή, γύρω στα 4.000 ευρώ, του αρκεί. Και δηλώνει
υπερήφανος για ένα SMS που έλαβε από την κόρη του, την Αρμονί. Το
κορίτσι του γράφει πως είναι υπερήφανο για τον «ακέραιο» πατέρα του, ο
οποίος «αξίζει χρυσάφι» σ' έναν κόσμο όπου το χρήμα είναι βασιλιάς.
.. της πολιτικής της Μέσης Ανατολής τον τελευταίο μισό αιώνα είναι
ότι οι εξτρεμιστές σαρώνουν και οι μετριοπαθείς παραμερίζουν. Την
περασμένη Παρασκευή, όμως, αυτός ο κανόνας παραβιάστηκε στη Βεγγάζη. Οι
μετριοπαθείς δεν παραμέρισαν. Ενώθηκαν και επιτέθηκαν στο αρχηγείο της
ισλαμικής οργάνωσης Ανσάρ αλ Σαρία, μέλη της οποίας φέρονται ως ύποπτα
για την πολύνεκρη επίθεση εναντίον του αμερικανικού προξενείου στη
Βεγγάζη. Δεν είναι σαφές αν αυτή η τάση θα διαδοθεί. Μετά τις κραυγές
της αδιαλλαξίας, όμως, που έχουν τρομοκρατήσει τους πάντες στην περιοχή,
είναι ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς Λίβυους να κρατούν πανό που γράφουν
«Θέλουμε δικαιοσύνη για τον Κρις» (τον αμερικανό πρεσβευτή Κρις Στίβενς
(φωτογραφία), που δολοφονήθηκε στην επίθεση), «Τέλος στην Αλ Κάιντα»,
και να ζητούν τη διάλυση των ένοπλων οργανώσεων. Παράλληλα, άρχισαν να
εμφανίζονται άρθρα στον αραβομουσουλμανικό Τύπο που δεν αναρωτιούνται
πλέον «τι τρέχει με την Αμερική;», αλλά «τι τρέχει με μας, και πώς
μπορούμε εμείς να το διορθώσουμε;»
Ο Ιμάντ αλ Ντιν Χουσέιν...
... αρθρογράφος της εφημερίδας του Καΐρου «Al Shorouk», έγραψε την
περασμένη Δευτέρα ένα άρθρο στο οποίο σημείωνε: «Καταγγέλλουμε τη Δύση
μέρα-νύχτα και μιλάμε για την ηθική της αποσύνθεση, ενώ ταυτόχρονα
εξαρτιόμαστε πλήρως από αυτήν. Εισάγουμε, κυρίως από τη Δύση,
αυτοκίνητα, τρένα, αεροπλάνα, ψυγεία και πλυντήρια. Είμαστε μια χώρα που
αυτή την περίοδο δεν συνεισφέρει καθόλου στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Εχουμε γίνει βάρος σε άλλες χώρες. Αν είχαμε πραγματικά εφαρμόσει την
ουσία των οδηγιών του Ισλάμ και όλων των άλλων θρησκειών θα βρισκόμασταν
σήμερα στην πρωτοπορία όλων των εθνών. Ο υπόλοιπος κόσμος θα μας
σεβαστεί όταν ξαναγίνουμε άνθρωποι που μετέχουμε στον ανθρώπινο
πολιτισμό, αντί να είμαστε παράσιτα που τρεφόμαστε από τον υπόλοιπο
κόσμο και στη συνέχεια εξαπολύουμε επιθέσεις εναντίον του από το πρωί
μέχρι το βράδυ».
«Η Δύση...
... δεν αποτελεί μια όαση ιδεαλισμού», συνέχιζε ο αρθρογράφος της
καλύτερης εφημερίδας του Καΐρου. «Η εκμετάλλευση κυριαρχεί σε πολλούς
τομείς. Τουλάχιστον όμως η Δύση δεν είναι βυθισμένη στις ψευδαισθήσεις,
όπως εμείς. Κατά συνέπεια, η υποστήριξη του Ισλάμ και του Προφήτη των
μουσουλμάνων πρέπει να γίνει μέσα από τη δουλειά, την παραγωγή, τις
αξίες και τον πολιτισμό, όχι με την επίθεση σε πρεσβείες και τη
δολοφονία διπλωματών». Ο Μοχάμαντ Τάκι, ένας φιλελεύθερος πακιστανός
αρθρογράφος από την εφημερίδα της Λαχώρης «Ντέιλι Τάιμς», επισημαίνει
από την πλευρά του ότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την προσφυγή
στη βία και ότι το μίσος γεννά περισσότερο μίσος. «Η διέξοδος είναι να
κυριαρχήσουν οι φωνές της λογικής επί των φωνών του μίσους, όχι να
κατασταλεί η ελεύθερη έκφραση», τονίζει.
Η εσωτερική συζήτηση...
... στον αραβικό κόσμο έχει κατασταλεί για δεκαετίες από
αυταρχικούς ηγέτες που περιόριζαν τη δράση των εξτρεμιστικών
ισλαμιστικών κομμάτων χωρίς να αντιπαραθέτουν στις ιδέες τους την
ελεύθερη έκφραση. Μήπως βλέπουμε τώρα την έναρξη μιας τέτοιας
διαδικασίας; Είναι πολύ νωρίς για να το κρίνουμε. Αξίζει τον κόπο, όμως,
να παρακολουθούμε και την παραμικρή της έκφραση.
... φωτογραφία με τον τίτλο «Piss Christ», στην οποία απεικονίζεται
ένας σταυρός βουτηγμένος, κατά τα λεγόμενα του καλλιτέχνη, στα ούρα
του. Οι συντηρητικοί χριστιανοί, παρ' όλα αυτά, δεν διαδήλωσαν εναντίον
της. Η επιτυχημένη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ «Το βιβλίο των μορμόνων»
διακωμωδεί τα πιστεύω της Εκκλησίας, παρουσιάζοντάς τα ως μαγγανείες.
Κανένας μορμόνος δεν έβαλε όμως φωτιά σε θέατρα, σε ένδειξη αντίδρασης.
Για ποιον λόγο λοιπόν κομμάτια του ισλαμικού κόσμου βυθίζονται στη βία
όταν κάτι ή κάποιος προσβάλλει τον Προφήτη Μωάμεθ; Πρέπει άραγε να
περιορίσουμε το δικαίωμα να προσβάλλει κάποιος θρησκείες, όταν οι πιστοί
τους δεν το ανέχονται;
Μερικές επισημάνσεις...
... πρώτα. Κατ' αρχάς η τηλεόραση μεγεθύνει (και μπορεί να
ενδυναμώσει) τους τρελαμένους φανατικούς. Οι τζιχαντιστές που σκότωσαν
στη Λιβύη τον αμερικανό πρεσβευτή Κρις Στίβενς ήταν σαφώς λιγότεροι από
τα πλήθη που συνέρρευσαν για να απολογηθούν λίγες μέρες αργότερα.
Επίσης, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι, οι
οποίοι περιοδικά βγαίνουν εκτός εαυτού, άλλα όλοι μας. Ιδίως στις
κοινωνίες με υψηλότερα ποσοστά αμόρφωτων νεαρών ανδρών. Οι αναταραχές,
τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, προκαλούνται για λόγους
δημογραφικούς και όχι για λόγους θρησκευτικούς. Οταν τον 19ο αιώνα οι
ΗΠΑ έσφυζαν από αμόρφωτους νεαρούς, οι προτεστάντες εξεγέρθηκαν κατά των
καθολικών.
Οι ευαισθησίες...
... των συντηρητικών μουσουλμάνων μάς φαίνονται όμως μερικές φορές
υπερβολικές. Είχα καλύψει κάποτε μια είδηση που αφορούσε έναν πακιστανό
καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος φυλακίστηκε και απειλήθηκε με εκτέλεση
γιατί είχε εικάσει πως οι γονείς του Μωάμεθ δεν ήταν μουσουλμάνοι. (Πώς
θα μπορούσαν να ήταν άλλωστε, αφού το Ισλάμ ξεκίνησε με τις διδασκαλίες
του γιου τους.) Θεωρώ πως υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για το φαινόμενο
αυτό. Σε αρκετές μουσουλμανικές χώρες, η ελευθερία του λόγου δεν
αποτελεί απαραβίαστη αξία. Επιπλέον, αντιλαμβάνονται τη γελοιοποίηση του
προφήτη στα πλαίσια μιας γενικότερης προσπάθειας του δυτικού κόσμου να
εισβάλει ή και να εξευτελίσει τον ισλαμικό.
Στην πραγματικότητα...
... τα επεισόδια που εκτυλίσσονται αυτή τη στιγμή στον αραβικό
κόσμο έχουν να κάνουν περισσότερο με έναν πολιτικό πόλεμο παρά με το
προσβλητικό βίντεο. Εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, όπως οι σαλαφιστές,
θεωρούν πως έχουν αδίκως παραγκωνιστεί και χρησιμοποιούν το βίντεο σαν
μια ευκαιρία για να ντροπιάσουν την κυβέρνησή τους και να επανέλθουν στο
προσκήνιο. Αυτή είναι μια πολιτική διαμάχη και όχι θρησκευτική. Εμείς
είμαστε απλά τα πιόνια... Θα ήταν λάθος όμως να αρχίσουμε να
λογοκρίνουμε εμείς τους τρελούς μας. Η ελευθερία τού να είναι κάποιος
ανόητος αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας. Οπως έχουν επισημάνει και
ηγετικές μορφές του Ισλάμ, θα υπάρχουν πάντα προσβολές προς μια θρησκεία
και θα πρέπει οι μουσουλμάνοι να μάθουν να απαξιούν. Οπως δηλώνει ο
Νασρ Χαμίντ Αμπου Ζιάντ, ένας από τους κορυφαίους θεολόγους του
μουσουλμανικού κόσμου: «Γιατί θα πρέπει να νιώθουμε πως κινδυνεύουμε από
το οτιδήποτε; Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί εναντίον του Μωάμεθ.
Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί εναντίον του Ιησού. Αυτά όμως τα βιβλία
δεν κατέστρεψαν καμία πίστη».
ΤΑ ΝΕΑ/ THE NEW YORK TIMES ΤΟΥ NICHOLAS D. KRISTOF
Η
Τζουμάνα Χαντάντ δεν θα τον ξεχάσει ποτέ. Ηταν μουσουλμάνος. Ηταν
παντρεμένος. Κι ήταν καταπληκτικός εραστής. Συνδύαζε με εκρηκτικό τρόπο
το θερμό αίμα των Αράβων με τις φλογερές συνέπειες των στερήσεων που
συνοδεύουν έναν γάμο. Είχε όμως μια ιδιαιτερότητα. Μόλις έμπαιναν στο
δωμάτιο του ξενοδοχείου, και αφού την έγδυνε, έψαχνε στο ταβάνι το βέλος
της Κάαμπα, που δείχνει στους πιστούς προς τα πού είναι η Μέκκα. Οταν
έφτανε η ώρα της προσευχής, σηκωνόταν απότομα από το κρεβάτι, γυμνός
ακόμη και στάζοντας σπέρμα, κι άρχιζε τις τελετουργικές πλύσεις. Υστερα
κάλυπτε με μια πετσέτα την περιοχή ανάμεσα στον αφαλό του και τα γόνατά
του, στρεφόταν προς την κατεύθυνση του τόξου και ξεκινούσε τα «Allahu
Akbar». Οταν τελείωνε, έπινε μια γουλιά σαμπάνια και επέστρεφε στο
κρεβάτι με ανανεωμένο πνευματικό ενθουσιασμό.
Η λιβανέζα συγγραφέας, που διηγείται η ίδια την εμπειρία της στη
«Λιμπερασιόν», παραδέχεται ότι στην αρχή ο τύπος τη γοήτευε: ήταν ένας
παντρεμένος μουσουλμάνος που ξενοπηδούσε, έπινε αλκοόλ, αλλά δεν έχανε
καμιά από τις προσευχές που του συνιστούσε ο Προφήτης του για να
εξασφαλίσει την είσοδο στον Παράδεισο. Κάποια στιγμή βέβαια τον βαρέθηκε
και τον παράτησε. Παρακολουθώντας όμως σήμερα αυτή τη νέα κρίση με την
ταινία και τα σκίτσα, αναρωτιέται πόσες τέτοιες διχασμένες
προσωπικότητες υπάρχουν στον Λίβανο και σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο.
Οπως εκείνος ο φιλελεύθερος διανοούμενος που την κατηγορούσε ότι
ντύνεται συντηρητικά αλλά έγινε έξαλλος όταν είδε μια μέρα την αδελφή
του με μίνι φούστα. Ή ο διάσημος αριστερός συγγραφέας που υπερασπίζεται
τη χειραφέτηση των γυναικών, αλλά δεν χάνει ευκαιρία να παρενοχλήσει
όποια γυναίκα βρεθεί στον δρόμο του. Η σεξουαλική παρενόχληση είναι
πράγματι ένα εθνικό σπορ στον αραβικό κόσμο και δεν υπάρχει κανείς νόμος
που να προστατεύει τις γυναίκες.
Στην αραβική κουλτούρα, γράφει η Χαντάντ, οι έννοιες της αρετής και
της εγκράτειας είναι συνώνυμες. Οπως και οι έννοιες της ελευθερίας και
της εξαχρείωσης. Ακόμη και στην πάλαι ποτέ «Ελβετία της Μέσης Ανατολής»
οι γυναίκες πρέπει να είναι παρθένες όταν παντρεύονται. Η ανάπλαση του
παρθενικού υμένα κάνει θραύση. Κι όποια γυναίκα τολμήσει να έχει
εξωγαμιαίες σχέσεις κινδυνεύει να δολοφονηθεί από μέλος της οικογενείας
της. Είκοσι χιλιάδες γυναίκες πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εγκλημάτων
πάθους στον αραβικό κόσμο. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι οι
γυναίκες αποδέχονται αυτή τη μοίρα. Θεωρούν ότι η απουσία τους από την
πολιτική ζωή ή η χρησιμοποίησή τους σε σεξιστικές διαφημίσεις είναι κάτι
φυσιολογικό. Κάτι που προκύπτει από την ελεύθερη επιλογή τους. Στην
πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα άλλο από το προϊόν μιας αναίσχυντης
πλύσης εγκεφάλου.
Οχι, αυτό δεν λέγεται αραβική άνοιξη, καταλήγει η συγγραφέας. Περί
αραβικού χειμώνα πρόκειται. Η λύση; Να καταστρέψουμε τα πάντα. Κι ύστερα
να τα κτίσουμε από την αρχή, άνδρες και γυναίκες μαζί. Αυτή είναι η
μάχη που χρειαζόμαστε, αυτή είναι η επανάσταση που αξίζουμε.
Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά πριν λίγο καιρό οι επιστήμονες του CERN είχαν ανακοινώσει ότι υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη νετρίνων που ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως.
«Μην
αγγίζετε τον πρεσβευτή της αραβικής ελευθερίας». Με αυτά τα λόγια 150
διανοούμενοι δηλώνουν την αμέριστη υποστήριξή τους στον μεγαλύτερο εν
ζωή αραβόφωνο ποιητή, υποψήφιο εδώ και μια δεκαετία για το βραβείο
Νομπέλ αλλά και στόχο μιας πρόσφατης ιντερνετικής εκστρατείας που
άρχισαν φανατικοί ισλαμιστές της συριακής αντιπολίτευσης, καταδικάζοντάς
τον σε θάνατο. Μυστικιστής ποιητής, φιλόσοφος και στοχαστής, ακούραστος
υποστηρικτής των δημοκρατικών ελευθεριών και της χειραφέτησης της
γυναίκας, ιστορικός αντίπαλος του καθεστώτος του Ασαντ, ο Αδωνις
κατέληξε να κατηγορείται από τους ομοεθνείς του ως αποστάτης και
αιρετικός.
Η κατηγορία της αποστασίας έχει να κάνει με το όνομα του μεγάλου
σύρου ποιητή. Αδωνις είναι το όνομα του φοινικικού θεού της αναγέννησης
και το οποίο το επέλεξε - διηγείται ο ίδιος ο ποιητής που γεννήθηκε πριν
από 82 χρόνια ως Aλί Aχμάντ Σάιντ Εσμπέρ σε ένα χωριό Αλεβιτών στη
Βόρεια Συρία - για να αποφύγει την όποια υπαγωγή του (θρησκευτική ή
φυλετική) και για να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Αλλά για τους τακφιριστές - αυτοί που εκδίδουν τον φετφά - το ψευδώνυμο
του ποιητή «αρνείται την ισλαμική παράδοση» και αγκαλιάζει την ανίερη
«νεωτερικότητα».
Ακολουθεί το «αμάρτημα της αίρεσης», όπου τα πράγματα περιπλέκονται
ακόμη περισσότερο καθώς η κατηγορία αποτελεί ένα συνονθύλευμα
θρησκευτικού και πολιτικού εξτρεμισμού. Αιρετικός ο Αδωνις είναι γιατί
είναι ποιητής. Για τους ουαχαμπίτες ισλαμιστές που βρίσκονται σε άνοδο
στη Συρία καθώς και για τους χρηματοδότες τους από το Κατάρ και τη
Σαουδική Αραβία, η ποίηση είναι «παρακμιακή και ανήθικη».
Η κατηγορία
της απιστίας όμως σχετίζεται και με την κριτική που εξαπέλυσε ο ποιητής
προς τους άραβες «επαναστάτες». Αρχικά ενθουσιασμένος με την Αραβική
Ανοιξη - «γράφω ποιήματα για να εκφράσω την ευτυχία, για την αραβική
νεολαία που προκάλεσε αυτήν την Ανοιξη» - ο Αδωνις στη συνέχεια έγινε
πιο επιφυλακτικός δηλώνοντας ότι «ισλαμιστές και έμποροι μαζεύουν τους
καρπούς της επαναστατικής εποχής». Αν από τη μια πλευρά κατηγορούσε «την
κτηνωδία του αστυνομικού κράτους» και καλούσε τον Ασαντ να αφήσει την
εξουσία, από την άλλη πλευρά κατέκρινε και το «πρόωρο καθεστώς» της
αντιπολίτευσης, δηλώνοντας πως «είναι παράλογο η αντίσταση σε μια
δικτατορία να μη δέχεται καμιά κριτική. Ετσι, δεν πρόκειται να υπάρξει
δημοκρατία. Είμαι κατά των καθεστώτων του Μπεν Αλι και του Ασαντ αλλά
είμαι και κατά της ισλαμικής αντιπολίτευσης. Δεν θέλω να πολεμήσω έναν
δεσποτισμό υποστηρίζοντας έναν άλλο».
Παρόμοιο συμβάν - η κατηγορία του ποιητή και η έκκληση των
διανοουμένων - στη Συρία δεν είχε παρατηρηθεί ξανά χάρη στο ανεκτικό
δόγμα των Σούφι που επιτρέπει τη συμβίωση διαφορετικών θρησκευτικών
πίστεων. Ο Αδωνις, όντας κλεισμένος στο διαμέρισμά του στο Παρίσι,
επιλέγει τη σιωπή και αντί γι' αυτόν μιλούν οι φίλοι του. Τελευταία φωνή
που ακούστηκε υπέρ του, εκείνη της σύριας σκηνοθέτιδας Εύα Νταγούντ,
σύμφωνα με την οποία «ο προφήτης της κάθε εποχής θυσιάζεται στον βωμό
της άγνοιας και της οπισθοδρομικότητας. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης
ιστορίας, κανένας φιλόσοφος δεν σκότωσε ποτέ έναν άνθρωπο του Θεού,
σήμερα όμως οι διανοούμενοι απειλούνται και δολοφονούνται από ανθρώπους
της θρησκείας».
Και μετά αυτό
US: Russia Sends Attack Helicopters To Syria
Hillary Clinton has warned that Russia is sending attack helicopters into Syria, as the United Nations peacekeeping chief says the country is now in a full-scale civil war.
The US Secretary of State expressed concerns over reports that Russia is supporting Syrian President Bashar Assad's regime, which could fuel tensions further.
She said: "We have confronted the Russians about stopping their continued arms shipments to Syria.
"They have, from time to time, said that we shouldn't worry -
everything they are shipping is unrelated to their (the Syrian
government's) actions internally. That's patently untrue.
"And we are concerned about the latest information we have that there
are attack helicopters on the way from Russia to Syria, which will
escalate the conflict quite dramatically."
Her comments come as the UN's Herve Ladsous said violence in the country is escalating.
Asked if the situation in Syria warrants civil war, he said: "Yes I think we can say that.
"Clearly what is happening is that the government of Syria lost some large chunks of territory, several cities to the opposition, and wants to retake control.
"There is a massive increase in the level of violence."
He also referred to the use of helicopters in the government's attempts to recapture districts taken by the opposition.
Mr Ladsous said: "Now we have confirmed reports of not only the use of tanks and artillery but also attack helicopters.
"This is really becoming large-scale."
He is the first senior UN official to declare the conflict a civil war.
Moscow has consistently rejected the use of outside force to end the
uprising against Assad's 40-year regime, and insists that any arms it
supplies are not being used to quell anti-government dissent.
The two countries have a long-standing military relationship, with
Syria hosting Russia's only naval base on the Mediterranean Sea.
If Russia is sending Syria attack helicopters, it would deal a serious blow to efforts to starve government troops of supplies.
The town of Haffa has been one of the areas worst-hit by the escalation in violence.
Syrian Free Army rebels withdrew from the area following bombardment by government troops, a rebel spokesman said.
Angry crowds blocked UN observers from reaching area.
Monitors said they were met with gunfire and their vehicles had
stones and metal rods thrown at them, although no one was injured.
The Red Cross has said the situation is deteriorating in several
parts of Syria simultaneously making it impossible to respond to all
humanitarian needs at once.
Troops also stepped up attacks on the central city of Homs and its suburbs , pounding rebel positions.
But Foreign Secretary William Hague has said he does not want to resort to military intervention .
"This is reminiscent of Bosnia in the early nineties so I don't think
we should think about it in terms of the Libya situation last year," he
said.
"All our efforts are going into supporting a peaceful transition in
Syria and a peaceful solution, because any violent solution would
clearly involve many more deaths and a great deal more hardship for the
Syrian people."
Και μου ήρθε στο μυαλό αυτό
We stand, hang our heads disbelieving
then not knowing how could such a thing be wrong
we wonder just what they must be thinking
to take a life of one so young
So tell me when will it be over now, how soon?
how far must we go, to prove to you?
We wait and we wonder how this happened
killing the old, the innocent, the young
while sons follow in fathers footsteps not understanding
that what they do could somehow be so wrong
So tell me when will it be over now, how soon?
how far must we go, to prove to you?
So we will wait and we'll wonder
No regrets, no forgiveness, no compasssion
these brave heroes only know to hit and run
slowly my sadness turns to rage and we wonder
how can these scars ever heal, when all is said and done
So tell me when will it be over now, how soon?
how many tears must fall to prove to you?
please tell me, when will it be over now, how soon?
and how far must they go, to prove to you?
When the night shows
the signals grow on radios
All the strange things
they come and go, as early warnings
Stranded starfish have no place to hide
still waiting for the swollen Easter tide
There's no point in direction we cannot
even choose a side.
I took the old track
the hollow shoulder, across the waters
On the tall cliffs
they were getting older, sons and daughters
The jaded underworld was riding high
Waves of steel hurled metal at the sky
and as the nail sunk in the cloud, the rain
was warm and soaked the crowd.
Lord, here comes the flood
We'll say goodbye to flesh and blood
If again the seas are silent
in any still alive
It'll be those who gave their island to survive
Drink up, dreamers, you're running dry.
When the flood calls
You have no home, you have no walls
In the thunder crash
You're a thousand minds, within a flash
Don't be afraid to cry at what you see
The actors gone, there's only you and me
And if we break before the dawn, they'll
use up what we used to be.
Lord, here comes the flood
We'll say goodbye to flesh and blood
If again the seas are silent
in any still alive
It'll be those who gave their island to survive
Drink up, dreamers, you're running dry.
When the sleigh is heavy And the timber wolves are getting bold You look at you companions And test the water of their friendship With your toe They significantly edge Closer to the gold Each man has his price Bob And yours was pretty low History is short the sun is just a minor star The poor man sells his kidneys In some colonial bazaar Ce sera sera Is that your new Ferrari car Nice but I think I'll wait for the F50 You don't have to be a Jew To disapprove of murder Tears burn our eyes Moslem or Christian Mullah or Pope Preacher or poet who was it wrote Give any one species too much rope And they'll fuck it up And last night on TV A Vietnam vet Takes his beard and his pain And his alienation twenty years Back to Asia again Sees the monsters they made In formaldehyde floating 'round Meets a gook on a bike A good little tyke A nice enough guy With the same soldier's eyes Tears burn my eyes What does it mean This tear jerking scene Beamed into my home That it moves me so much Why all the fuss It's only two humans being It's only two humans being Tears burn my eyes What does it mean This tender TV This tear jerking scene Beamed into my home You don't have to be a Jew To disapprove of murder Tears burn in our eyes Moslem or Christian Mullah or Pope Preacher or poet who was it wrote Give any one species too much rope And they'll fuck it up
Hark, the wire service sing
Clear the satellite link
Check the fax machine
Hold the lead story boys
There's some great pictures coming in
Now the pilot's heartbeat slows
Palms dry out
No questions only orders
And the F-1 glides in nose-up
Through the cloudbase and the
Ground crew cheers as he puts down
His landing gear
Hey boy, you're a hero
Take this cigar
And back home in Cleveland
All the papers and the local TV stations
Will be calling your ma
And the farmer's wife
Shoos the cat off the chair
She says sit down my dear
Was the milking all right
Our American friends are late home tonight
"Οι Έλληνες απάντησαν στην μπλόφα του Ολάντ - Και τώρα τι γίνεται;"
''Η Ελλάδα θα ξεσκεπάσει γρήγορα
τον Ολάντ, οι Έλληνες ψηφοφόροι τον «προκάλεσαν» στην μπλόφα του και
τώρα ή θα τους βοηθήσει στην ακύρωση-επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ή
θα συνταχθεί με την γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ, επιμένοντας ότι δεν
μπορεί να ξανασυζητηθεί η ελληνική διάσωση''.
Στην επαρχιακή Γαλλία την Κυριακή το
βράδυ, ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας ανέβηκε στο βήμα και
ανακοίνωσε ότι θα καθοδηγήσει την μάχη της Ευρώπης κατά της λιτότητας.
Στην άλλη άκρη της ηπείρου, οι Έλληνες ψηφοφόροι τον «προκάλεσαν» στην
μπλόφα του. Επιλέγοντας αποφασιστικά, κόμματα που θέλουν είτε να
ακυρώσουν είτε να επαναδιαπραγματευτούν την συμφωνία διάσωσης της
Ελλάδας, προκαλούν στον François Hollande ένα πολύ δύσκολο δίλημμα. Θα
συμπαρασταθεί με τον ελληνικό λαό κατά της λιτότητας; Ή θα συνταχθεί με
την γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ, επιμένοντας ότι δεν μπορεί να
ξανασυζητηθεί η ελληνική διάσωση. Η επιλογή που θα
κάνει ο κ. Hollande θα είναι μοιραία, για την Γαλλία και την Ευρώπη.
Δυνητικά, ο νέος Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να αναλάβει επικεφαλής των
ανταρτών του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κυβερνήσεις
της Ισπανίας και της Ιταλίας, έστω κι αν ονομαστικά ανήκουν σε
διαφορετικές πολιτικες οικογενειες, χαιρέτισαν την νίκη του Γάλλου
σοσιαλιστή. Κι αυτοί, όπως και οι Έλληνες, θέλουν απεγνωσμένα να
αντιπαρατεθούν στην γερμανική ορθοδοξία της λιτότητας.
Όμως,
οποιαδήποτε γαλλική προσπάθεια να απομονωθεί η Γερμανία εντός της ΕΕ θα
αποτελέσει ιστορική καμπή στην εξωτερική πολιτική της μεταπολεμικής
Γαλλίας, που έχει χτιστεί πάνω στην ιδέα ότι το «γαλλο-γερμανικό ζεύγος»
θα διαχειρίζεται την ΕΕ μαζί. Η συμμαχία της Γαλλίας της με τον
ευρωπαϊκό Νότο θα ζημιώσει επίσης την ίδια την εικόνα της Γαλλίας ως μια
από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες. Η άποψη των αγορών για την
Γαλλία θα επιδεινωθεί κι αυτή. Η μεγαλύτερη ζημιά θα είναι ότι μια
ανοιχτη ρήξη ανάμεσα στην Γαλλία και την Γερμανία θα προκαλέσει
πανευρωπαϊκά προβλήματα, ανοίγοντας σεισμικό ρήγμα στα θεμέλια της ΕΕ
και του ενιαίου της νομίσματος.
Ως εκ τούτου, οι
περισσότεροι αναλυτές υποθέτουν ότι ο κ. Hollande θα αρκεστεί σε κάποιες
χειρονομίες από το Βερολίνο που θα σώσουν τα προσχήματα και θα του
επιτρέψουν να πει ότι άλλαξε την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής συζήτησης
υπέρ της «ανάπτυξης».
Η υποθετική συμφωνία
Hollande-Merkel θα είναι κάπως έτσι: Ο κ. Hollande, όπως έχει ήδη αφήσει
να εννοηθεί, θα αλλάξει το αίτημά του να αναδιαπραγματευτεί ένα νέο
δημοσιονομικό σύμφωνο. Αντ’ αυτού η Γερμανία θα συμφωνήσει σε ένα ασαφώς
διαγεγραμμένο νέο σύμφωνο ανάπτυξης, που θα τεθεί μαζί με το
δημοσιονομικό. Με ανάλογη διάθεση, η Γερμανία θα απορρίψει το αίτημα του
κ. Hollande για τα κοινά ομόλογα Eurobonds, αλλά μάλλον θα συνταχθεί με
τα “project bonds”, τα ομόλογα χρηματοδότησης υποδομών, που θα έχουν
ευρωπαϊκή υποστήριξη. Μπορεί επίσης να συμφωνηθεί αύξηση του δανεισμού
από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Θα είναι ένα κλασικό ευρωπαϊκό,
γαλλο-γερμανικό κουκούλωμα που θα δώσει σε όλους την δυνατότητα να
υποχωρήσουν με αξιοπρέπεια, αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο ανεπηρέαστο και
λιγάκι μπερδεμένο.
Η νέα έκρηξη στο ελληνικό πολιτικό
ηφαίστειο, όμως, περιπλέκει πάρα πολύ την εικόνα. Το ελληνικό πρόβλημα
είναι τόσο μεγάλο, που δεν μπορεί να «επιδιορθωθεί» με μερικές έξυπνα
σχεδιασμένες ρήτρες που θα προστεθούν σε μια συνθήκη. Απαιτεί
πραγματικές, ρηξικέλευθες κι επικίνδυνες αποφάσεις. Ειδικότερα, άραγε η
Ελλάδα θα προωθήσει και θα εφαρμόσει πρόσθετες περικοπές στον
προϋπολογισμό αξίας δισ. ευρώ, μέσα σε λίγους μήνες, όπως απαιτείται
στην πιο πρόσφατη συμφωνία διάσωσης;
Αν η
Ελλάδα αρνηθεί να το κάνει, τότε το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα
εγκρίνει την εκταμίευση της επόμενης δόσης βοήθειας. Αυτό, με τη σειρά
του σημαίνει απλά ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ξεμείνει από χρήμα. Τότε,
οι διαχειρίσιμες, αν και επίπονες, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις,
θα αντικατασταθούν με κάτι πολύ πιο χαοτικό κι επικίνδυνο. Τότε, η
υποχρεωτική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα γίνει πάρα πολύ πιθανή. Οι
σκέτοι αριθμοί από τις ελληνικές εκλογές δείχνουν ότι αυτές οι σκληρές
αποφάσεις θα χρειαστεί να ληφθούν σύντομα. Τα δύο κυρίαρχα,
φιλο-μνημονιακά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εξασφάλισαν μόνο περίπου το ένα
τρίτο των ψήφων. Θα δυσκολευτούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και η χώρα
ίσως σύντομα αντιμετωπίσει κι άλλες εκλογές.
Επιπλέον,
ακόμη και ο ηγέτης της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς, που παραμένει ο
πιθανότερος επόμενος πρωθυπουργός, θα ζητήσει αλλαγές στην ελληνική
συμφωνία. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι είναι επικίνδυνο το γεγονός ότι οι
δύο κεντρώες παρατάξεις είναι πλέον συσχετισμένες με το απεχθές πακέτο
λιτότητας που επέβαλαν οι ξένοι, καθώς προσφέρει πολιτικά κέρδη μόνο
στους εθνικιστές και την άκρα αριστερά.
Ειδικότερα, ο κ. Σαμαράς
πιστεύει ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις χρειάζονται απεγνωσμένα
χαμηλότερους φόρους. Αλλά δεν έχει ενθαρρυνθεί σε αυτό από την κα Angela
Merkel – με την οποία έχει πολύ κακή σχέση. Αν γίνει πρωθυπουργός, ο κ.
Σαμαράς θα τοποθετηθεί ως ένας ορθολογιστής στασιαστής, που θα
επιχειρηματολογεί κατά των αντιπαραγωγικών μέτρων λιτότητας της
Γερμανίας. Κι αυτό τον εμφανίζει ως φυσικό σύμμαχο του κ. Hollande.
Στην
πραγματικότητα, όταν κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στο να υποστηρίξει την
Ελλάδα και να υποστηρίξει την Γερμανία, ο Γάλλος είναι σχεδόν βέβαιο ότι
θα πάει με τους Γερμανούς. Όμως μια τέτοια επιλογή θα εκθέσει
την ρητορική του κ. Hollande κατά της λιτότητας, αποδεικνύοντας ότι ήταν
κενή ουσίας. Οι λίγες χειρονομίες με τα «ομόλογα έργων» θα ισοδυναμούν
με το τίποτα, σε σύγκριση με την εικόνα της Γαλλίας να συντάσσεται με το
ΔΝΤ και την Γερμανία και να επιβάλλουν βαθύτερες περικοπές στην Ελλάδα,
την ώρα που η οικονομία της χώρας συρρικνώνεται και η ανεργία
εκτινάσσεται.
Ο συνδυασμός του πολιτικού χάους στην
Ελλάδα και του ανελαστικού ΔΝΤ υποδεικνύει ότι την Ελλάδα θα χτυπήσει
νέα κρίση το καλοκαίρι. Σε εκείνο το σημείο, η ΕΕ θα αντιμετωπίσει ένα
ιστορικό δίλημμα. Θα προστρέξει με περισσότερη βοήθεια στην Ελλάδα, έστω
κι αν το ΔΝΤ κάνει πίσω; Ή θα αρνηθεί να βοηθήσει την Ελλάδα,
αποδεχόμενη όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους που
σημαίνει αυτή η απόφαση; Μπροστά σε μια τέτοια κρίση, οι κενές ρητορείες
του κ. Hollande ότι θα σώσει την Ευρώπη από την λιτότητα, είναι εντελώς
άσχετες.
Come away, human child To the water Come away, human child To the water and the wild With a faery, hand in hand For the world’s more full of weeping Than you can understand
Where dips the rocky highland Of sleuth wood in the lake There lies a leafy island Where flapping herons wake The drowsy water rats; There we’ve hid our faery vats Full of berries And of reddest stolen cherries
Come away, human child To the water Come away, human child To the water and the wild With a faery, hand in hand For the world’s more full of weeping Than you can understand
Where the wave of moonlight glosses The dim gray sands with light Far off by furthest rosses We foot it all the night Weaving olden dances Mingling hands and mingling glances Till the moon has taken flight; To and fro we leap And chase the frothy bubbles While the world is full of troubles And is anxious in it’s sleep
Come away, human child To the water Come away, human child To the water and the wild With a faery, hand in hand For the world’s more full of weeping Than you can understand
Where the wandering water gushes From the hills above Glencar In pools among the rushes The scarce could bathe a star We seek for slumbering trout And whispering in their ears We give them unquiet dreams; Leaning softly out From ferns that drop their tears Over the young streams
Away with us he’s going The solemn-eyed: He’ll hear no more the lowing Of the calves on the warm hillside; Or the kettle on the hob Sing peace into his breast Or see the brown mice bob Around and around the oatmeal-chest
For he comes, the human child To the water He comes, the human child To the water and the wild With a faery, hand in hand From a world more full of weeping Than you can understand Human child Human child With a faery, hand in hand From a world more full of weeping Than you can understand... Than he can understand... He can understand...
